รอยตราสามียัดเยียด
ชอบเขา...แต่ปากแข็ง จะทำยังไงดี?แม่สาวมากเล่ห์ เสน่ห์แรงนั่น มีดีอะไรนักหนา กระทั่งได้สัมผัสเธออย่างลึกซึ้ง หัวใจที่เคยแข็งกระด้าง กลับใจร้ายไม่เป็นอีก
ผู้เข้าชมรวม
237
ผู้เข้าชมเดือนนี้
65
ผู้เข้าชมรวม
พลอยเฟื่อง ตบจูบ คลั่งรัก หวาน ฟิน หื่น แต่งงาน ท้อง แก้แค้น จำเลยรัก รอยตรา พระเอกโบ้ 18 ครอบครัว ลูก
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ชอบเขา...แต่ปากแข็ง จะทำยังไงดี?
หลังมารดาจากไป บิดากลายเป็นคนบ้างาน ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกดำดิ่งทิ้งเหวใกล้เข้าสู่จุดวิกฤติ เปลี่ยนเด็กหนุ่มร่าเริงอย่าง ฌอน ชัชยุตม์ ให้กลายเป็นชายเคร่งขรึม ดุดันไม่เกรงใจใคร
กระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนของบิดาก็พาลูกสาวมาฝากไว้ให้ช่วยดูแล
พิญาดา หรือ หนูพิร์ กลายเป็นความสดใส ที่ทำให้บิดากลับมามีชีวิตชีวา หัวเราะ ยิ้มได้อีกครั้ง ทำให้เขาทั้งหมั่นไส้ และเกลียดขี้หน้า ฐานมาแย่งความรักไป
และชักสงสัย ว่าทำไมคนรอบข้าง ถึงได้พากันรักใคร่เอ็นดูเจ้าหล่อนนัก
แม่สาวมากเล่ห์ เสน่ห์แรงนั่น มีดีอะไรนักหนา กระทั่งได้สัมผัสเธออย่างลึกซึ้ง หัวใจที่เคยแข็งกระด้าง กลับใจร้ายไม่เป็นอีก
แต่เขาจะไม่แสดงออกใดๆ ให้ได้ใจหรอกว่า ได้ญาติดีกับหล่อนแล้ว
“อ้าปาก”
“ไม่” พูดจบก็เม้มปากแน่น
“ไม่ใช่มั้ย? ฮึ่ม! ดี”
เขาครางฮึ่มๆ แล้ววางส้อมลง บิดคางมนให้แหงนเงย ก่อนบดจูบลงไปอย่างดุดัน จนคนต่อต้านตาเหลือกตาลาน
“อื้อ...อื้ม...อื้อ...”
เสียงประท้วงอื้ออึงอยู่แค่ในลำคอ เมื่อถูกปากหยักหนาปิดกั้นหนทางรอด คลึงบดกดเบียดรุนแรงงัดปากเล็กเผยอเปิดจนสำเร็จ
เรียวลิ้นร้อนดุดันเช่นผู้เป็นเจ้าของ ทะลวงเข้ามายึดครองลิ้นของเธอเอาไปเฟ้นฟัดดุนดูดเกี่ยวรัดกระหวัดรึงจนอ่อนระโหยโรยล้า ไม่อาจต้านทานต่อไปได้
เนื้อตัวสั่นเทิ้มหมดเรี่ยวสิ้นแรงอยู่บนตักของเขา กว่าที่ชายหนุ่มจะยอมถอดถอนออกไป แล้วมองมาด้วยแววตาที่อ่อนโยนขึ้น
“พี่ไม่อยากรุนแรง ใช้กำลังกับเธอหรอกนะหนูพิร์ แต่ทำไมต้องดื้อด้วย”
น้ำเสียงประนีประนอมอ่อนลง
“พี่ไม่เคยทำอาหาร เธอก็รู้ แต่ทั้งหมดนี่ พี่ตั้งใจทำให้เธอ อยากให้เธอกิน จะได้มีเรี่ยวมีแรง”
ว่าอย่างอ่อนใจ
“และถ้าเธอไม่กินไอ้นั่น...เธอจะได้กินไอ้นี่แทน...”
จับมือน้อยไปวางแหมะไปที่เป้ากางเกง แล้วกดลงไปให้คลึงคลุกกับอวัยวะส่วนที่เธอไม่มี ในเวลานี้เจ้านั่นกำลังขึ้นรูปขึ้นลำแข็งชันร้อนผ่าว
พิญาดาตาโต จ้องหน้าเขาอย่างตื่นตระหนก
“ตกลงจะกินไส้กรอกนั่น...หรือจะกินไอ้นี่แทน?”
คนดุพยักพเยิดหน้าถามอย่างเอาเรื่อง
“กินค่ะ...กินแล้ว...พิร์จะกินไส้กรอกที่พี่ฌอนทำให้”
มือไม้สั่นเทา รีบยื่นไปคว้าส้อมที่เขาจิ้มไส้กรอกเตรียมไว้ให้ ก่อนจะส่งเข้าปาก กัดคำเล็กเคี้ยวตุ้ยๆ
อย่างน้อยไอ้ที่อยู่ในมือตอนนี้ ก็เล็กกว่าที่จับไปเมื่อกี้เยอะ
กินอันนี้ ยังพอเข้าปากเคี้ยวได้ แต่ไอ้ไส้กรอกชิ้นยักษ์ที่ยกขึ้นมาขู่นั่น คับคาเต็มปากเต็มคำขนาดไหน เธอรู้ซึ้งแล้วนี่นา
ยังไม่อยากใช้งานขากรรไกรให้หนักหน่วง เมื่อยกรามตอนนี้หรอกนะ
ผลงานอื่นๆ ของ พลอยเฟื่อง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ พลอยเฟื่อง
ความคิดเห็น