ท่านป้าได้โปรดอย่าตีอาเต๋อเลยขอรับ

       ท่านป้าได้โปรดอย่าตีอาเต๋อเลยขอรับ         

 
"ทำอะไรหรือขอรับ" หลังจากตื่นขึ้นมาและฟื้นตัวจากไข้เต๋อหมิงก็เดินมาหาท่านป้าเพราะกลิ่นอาหารหอม ๆ ลอยติดจมูก สวีเจี่ยเข้ามาอยู่ในครัวสักพักแล้วจึงไม่รู้ตัวว่าหลานชายตื่น "หอมจังเลยขอรับ" เห็นหลานชายทำหน้าชอบอกชอบใจสวีเจี่ยจึงตักของหวานใส่จานให้หลานลองทาน เต๋อหมิงชอบยามท่านป้าป้อน เด็กน้อยกินมันอย่างอร่อยเช่นเคย 

"ป้าลองทำอาหารและขนมพวกนี้ดูน่ะว่าจะเอาไปขายที่ตลาด เจ้าว่าเป็นไงอร่อยจนคนอื่นจะมาซื้อไหม" 

เต๋อหมิงเคี้ยวตุ้ย ๆ แล้วพยักหน้าเห็นด้วย รสมือท่านป้าอร่อยเช่นนี้ทำไมจะไม่มีใครซื้อเล่า "ท่านป้าจะทำงานหรือขอรับ" เด็กน้อยถามออกไปเพราะไม่คิดว่าท่านป้าจะรู้จักทำงานด้วย 

สวีเจี่ยพยายามคิดเมนูอาหารและของหวานมากมาย เมื่อคิดได้แล้วก็ลองทำออกมาดูเพื่อจะได้ใส่ในภาชนะที่พอสำหรับการขายเป็นอาหารจานเดี่ยว หยิบกินง่ายและอิ่มท้อง อย่างน้อย ๆ ก็น่าจะพอทำเป็นอาชีพไว้สร้างตัวแล้วเลี้ยงดูตนเองกับหลานชาย 

"ใช่ ป้าจะหาเงินเองแล้ว และก็จะส่งเจ้าไปเรียนด้วย" เต๋อหมิงไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้เด็กน้อยตัดใจจะไม่เข้าสำนักศึกษาไปแล้ว เขาเคยอิจฉาสหายในหมู่บ้านที่ได้เล่าเรียนแต่วันนี้ท่านป้ากลับมาบอกว่าจะหาเงินส่งให้เขาได้เล่าเรียน

"ข้าจะได้เรียนแล้วหรือขอรับ"

----------------------------------------------------------------------

ตัวละคร พฤติกรรม สถานที่ หน่วยงาน วิชาชีพ และเหตุการณ์ต่าง ๆ เป็นเรื่องสมมติที่แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

โดยนักเขียนมิได้มีเจตนาชี้นำ หรือส่งเสริมการกระทำใด ๆ ที่เกิดขึ้นในเรื่องราว

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557 ห้ามดักแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น

โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฏหมาย พระราชบัญญัติ 2537

-----------------------------------------------------------------------