(มี E-book) เมื่อข้าข้ามเวลามายุค 90'

สวัสดีค่ะรี๊ดที่น่ารักทุกท่าน

ก่อนอื่นเลยขอขอบคุณรี๊ดที่น่ารักทุกท่านที่คอยติดตามผลงาน ขอบคุณที่เป็นกำลังใจและคอยสนับสนุนไรท์เป็นอย่างดีเสมอมา และหวังว่านิยายเรื่อง เมื่อข้าข้ามเวลามายุค 90' จะเข้าไปอยู่ในอ้อมใจนักอ่านที่น่ารักทุกท่านเช่นเคย ฝากกดไลค์ กดเม้น เพิ่มเข้าชั้นไว้ด้วยนะคะจะไม่พลาดการอัพเดทตอนต่อไป

นิยายเรื่องนี้ไรต์จะ ลงให้ได้อ่านทุกวันตอนเช้าวันละ1ตอน หรือมากกว่านั้นในวันหยุดค่ะ ฝากนิยายเรื่องนี้ให้เข้าไปอยู่ในอ้อมใจของนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะขอบคุณทุกกำลังใจที่มาพร้อมกับการสนับสนุนของรี๊ดที่น่ารัก และขอให้รี๊ดทุกท่านมีความสุขกับการอ่านผ่านตัวหนังสือที่ไรต์บรรยายออกมาค่ะ ขอบคุณมากๆ อีกครั้งค่ะ

เนื้อหาเป็นแนวข้ามเวลามายังยุค 90' ของไทย ไรท์แต่งเรื่องนี้ขึ้นเพราะนึกถึงช่วงเวลานั้นมันเป็นความทรงจำที่มีความสุขมากสำหรับไรท์ในช่วงยุคที่กำลังพัฒนาเข้าสู่ความเจริญ ไรท์เชื่อว่าหลายท่านก็เคยผ่านช่วงเวลายุค 90'มาเช่นกัน ท่านใดที่ไม่ทันในยุคนั้นไรท์ก็อยากนำเสนอความเป็นอยู่ ของใช้ที่ฮิตในยุคนั้นสอดแทรกมาในนิยายเรื่องนี้ด้วยให้หลายๆ ท่านได้รู้จักและเรามาร่วมย้อนวันวานไปพร้อมกันนะคะ

ปล.นิยายเรื่องนี้จบแล้วแต่อยู่ในระหว่างการพิสูจน์อักษรและจัดรูปเล่มทำ E-book นักอ่านมั่นใจได้ไม่เทแน่นอนเพราะนิยายของไรต์ทุกเรื่องแต่งจบแน่นอนค่ะ

***************************************

เหอซัวชินหวัง เฉิงอี้เทียน หรือเทียนอ๋อง

"หย่าให้กระหม่อมเถิด เราจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีกพระองค์จะได้อยู่กับคนที่พระองค์พึงใจ โดยที่ไม่ติดขัดอะไรอีกกระหม่อมคงอยู่ได้อีกไม่นาน แต่กระหม่อมไม่อยากให้มีอะไรเกี่ยวข้องกับพระองค์อีกต่อไป"

ร่างผอมเพรียวที่นอนอยู่บนแท่นบรรทมเอ่ยออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงตรงหางตาแบบกลั้นไม่อยู่

"ผิงเอ๋อร์!! เจ้ารู้หรือเปล่าว่าเอ่ยอะไรออกมา ไม่เป็นไรข้าไม่ถือสาเพราะเจ้าไม่สบายอยู่ อาจจะเป็นเพราะพิษจึงทำให้เจ้าพูดจาเลอะเลือนเช่นนี้ เจ้าพักผ่อนเถิดข้าจะไปนำยามาให้ที่มีอยู่มันเย็นแล้วข้าจะไปต้มใหม่"

"เราหย่ากันแล้วไม่ว่าชาติไหนเราก็อย่าได้เจอกันอีกเลย เฮือก!!"

"ผิงเอ๋อร์!! ไม่นะผิงเอ๋อร์!! อย่าจากข้าไป!!"

เหอซัวชินหวังเฟย หวางเสี่ยวผิง /ขนมผิง(ตอนเกิดใหม่)

"แม่!!! ใครก็ไม่รู้มานอนกอดผิงอยู่เนี่ย!!"

"โอ๊ย!!! ถีบข้าทำไมเนี่ย"

ร่างกำยำกลิ้งลงจากเตียงนอนโดยไม่รู้ตัวจากการกระทำของเจ้าของห้อง แต่ยังไม่น่าตกใจเท่ากับว่าเฉิงอี้เทียนนั้น พูดภาษาเดียวกันกับเจ้าของเสียงที่เหมือนกับผิงเอ๋อร์ของตนได้ ดวงตาเฉี่ยวคมเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นเจ้าของเสียงเต็มตา

"ผิงเอ๋อร์!! ข้าได้เจอเจ้าแล้วในที่สุดข้าก็ได้เจอเจ้าอีกครั้งผิงเอ๋อร์ของข้า"

เมื่อได้เห็นคนที่ตัวเองคิดถึงอยู่ทุกลมหายใจความเจ็บปวดที่โดนถีบลงมาจากเตียงก็หายเป็นปลิดทิ้ง เป็นความดีใจที่แสดงออกทั้งสีหน้าและแววตามาแทนที่

"ผิงเอ๋อร์อะไร? ชื่อขนมผิงแล้วเป็นใครมาอยู่ห้องของคนอื่นแบบนี้ แถมยังมานอนกอดเค้าอีกออกไปเลยนะไอ้บ้า!! เป็นโรคจิตมั้ยเนี่ย"

"ข้าไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นสามีของเจ้าผิงเอ๋อร์"

"สามีอะไรฉันยังโสดเถอะ ขนาดแฟนยังไม่มีจะมีสามีได้ยังไงอย่ามาพูดมั่วๆ นะ"

"โสด? โสดคืออะไร? แล้วแฟนเป็นผู้ใดกัน "

"ห๊ะ!! นี่มาจากไหนทำไมถึงไม่รู้จัก แล้วแต่งตัวอะไรไปเล่นงิ้วมารึไงช่วงนี้ก็ไม่ใช่เทศกาลงิ้วนี่น่า"

"ข้าก็มาจากแคว้นฉินเหมือนกับเจ้า และข้าก็ไม่ได้เล่นงิ้วอย่างที่เจ้าว่าด้วย"

"แคว้นฉินอะไรที่นี่ประเทศไทย แล้วไม่ได้เล่นงิ้วทำไมแต่งตัวแบบนี้ละก็เห็นแต่คณะงิ้วเท่านั้นแหละที่แต่งตัวแบบนี้ ไม่ก็อยู่ในหนังจีนกำลังภายในเท่านั้น"

"ประเทศไทย? คือที่ใดกันข้างงไปหมดแล้ว"

*****************************************************

* ไม่มีนอกกายนอกใจ เพราะพระเอกของเราธงเขียวปี้เลยค่ะ

* นางเอกของเราเก่งและฉลาดนะคะแต่ไม่แสดงออก

* ปมมาจากความแค้นตั้งแต่สองชาติที่ผ่าน และมาจบในยุคที่ข้ามเวลามาที่ไทยค่ะ

................................................

ถึงนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน

นิยายเรื่อง เมื่อข้าข้ามเวลามายุค 90' นี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของของผู้แต่งเอง อาจมีถ้อยคำไม่สุภาพและเนื้อหาในบางตอนเป็นอาจจะมีเนื้อหา (18+) หรือเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ทั้งนี้เนื้อหาในเรื่องนี้ทั้งหมดเกิดจากความคิด สิ่งที่ประสบพบเจอและจินตนาการที่เสริมเข้ามาของผู้แต่งเองไม่ได้สื่อหรือพาดพิงไปถึงผู้ใดเพื่อทำให้เกิดความเสียหาย ห้ามมิให้ผู้ใดขัดลอก ดัดแปลงหรือทำซ้ำ เป็นอันขาดหากไม่ได้รับความยินยอมจากผู้แต่งนามปากกา อ้ายอิงเอ๋อร์ แต่เพียงผู้เดียว

ขอบคุณที่ติดตามผลงานและขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการอ่านค่ะ

อ้ายอิงเอ๋อร์