เลขานุการตัวแทน มี E-BOOK - นิยาย เลขานุการตัวแทน มี E-BOOK : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    เลขานุการตัวแทน มี E-BOOK

    กนกพลถูกใจเลขานุการสาวที่หน้าตาละม้ายคล้ายกับคู่หมั้นผู้ล่วงลับ หมาป่าเจ้าเล่ห์แบบกนกพลจึงใช้เหยื่อล่อมาบีบคั้น ให้เธอยินยอมเป็นตัวแทนบนเตียงให้เขา

    ผู้เข้าชมรวม

    652

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    20

    ผู้เข้าชมรวม


    652

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    5
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  16 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  1 มี.ค. 68 / 20:43 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    มีโปรโมชั่นอีบุ๊คในเด็กดี ราคาเบาไปค่ะหรือใน meb https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjc4NzA0IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO2k6MzUzMjU5O30



    นิยายชุดสมภารพบรัก (เรื่องที่1)

    เรื่องเลขานุการที่ (ไม่) รัก 

     

    คำโปรย

    กนกพลถูกใจเลขานุการสาวที่หน้าตาละม้ายคล้ายกับคู่หมั้นผู้ล่วงลับ หมาป่าเจ้าเล่ห์แบบกนกพลจึงใช้เหยื่อล่อมาบีบคั้น ให้เธอยินยอมเป็นตัวแทนบนเตียงให้เขา 

     

    กนกพล ธานินทร์ชาทร ผู้บริหารหนุ่มไฟแรงวัยกลางคน เจ้าของธุรกิจเป็นผู้นำเข้า รถยุโรปรายใหญ่ในประเทศ อีกทั้งยังเป็นทายาทคนโตของตระกูลธานินทร์ชาทรกลุ่มธุรกิจพลังงานและอสังหาริมทรัพย์ชายหนุ่มรูปงามดวงตาคมกริบเป็นประกาย ริมฝีปากอมชมพู ผิวขาวเนียนละเอียด อีกเรื่องที่โดดเด่นไม่แพ้กันคือรูปร่างก็คือทรัพย์สมบัติ ที่มีมากมาย ทั้งมรดกจากบิดาและมารดาที่ล่วงลับ ถึงไม่ทำงานก็สามารถเสวยสุขบนกองมรดกไปได้ตลอดชีวิต

     

    นวิยา รณายะ เลขานุการประจำตัวท่านประธานหนุ่ม กนกพล ธานินทร์ชาทร หญิงสาวใบหน้าหวานนัยน์ตาเศร้า แม้ใบหน้าจะยิ้มแย้ม แต่ภายในแววตานั้นเหมือนอมความทุกข์ไว้ทั้งโลก นวิยาเข้ามาทำงานที่บริษัทครบ 3 ปีเต็ม สมัยเป็นนักศึกษาเธอได้ฝึกงานฝึกงานที่นี่ เมื่อเรียนจบจึงมีสิทธิ์สอบสัมภาษณ์ และได้เข้าทำงานบริษัทอันดับหนึ่งที่ทุกคนใฝ่ฝัน

     

    บางฉากบางตอน

    “เลิกงานตั้งนานแล้วนี่ ไปไหนมา” กนกพลคว้าร่างเล็กเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง น้ำเสียงถามด้วยความดุดันคาดคั้น

    "ไม่ได้ไปไหนคะ รถมันติดเลยกลับช้า " นวิยาดันตัวเองออกจากอ้อมแขนแกร่ง กำลังจะเดินเข้าห้องนอน แต่กนกพลก็รวบตัว หันให้มาเผชิญหน้า สบสายตาคมเข้มเป็นประกาย เขาดันร่างเธอชิดผนังห้อง โน้มตัวลงมาประกบริมฝีปากสีหวานอย่างเอาแต่ใจ

    “ท่านประธานค่ะ…” สองมือดันหน้าอกเพื่อยับยั้งความเอาแต่ใจ แต่มันก็ไม่ได้ผลเมื่อเขารวบมือยกขึ้นชิดผนัง ปากก็ยังครอบครองไม่ถอยห่าง ลิ้นพันเกี่ยวแนบแน่นผสานรวมเป็นหนึ่งเดียว จากที่ไม่ยินยอมในครั้งแรก ก็โอนอ่อนผ่อนตามคนร่างใหญ่ เมื่อเขาจูบจนพอใจก็ผละริมฝีปากออก แต่ใบหน้าก็ยังใกล้กันจนได้ยินเสียง ลมหายใจหอบเหนื่อย จากการโดนจูบสูบวิญญาณ นวิยารับรู้ถึงกลิ่นน้ำเมาที่หายใจรดมายังใบหน้า อีกทั้งยังสังเกตจากใบหน้าที่แดงก่ำบ่งบอกถึงฤทธิ์แอลกอฮอล์

    “บอกแล้วไง อยู่กันสองคนให้เรียกชื่อ สอนไม่จำเลยนะ แล้วที่ว่ารถตรงรถติด โกหกทั้งเพ เธอประวิงเวลาเพราะรู้ว่าฉันมาหาเธอวันนี้นะสิ เธอก็รู้ว่าฉันต้องการร่างกายเธอ” เขาพูดเสียงครางกระเส่าข้างใบหูจนคนฟังรู้สึกขนลุกซู่ บอกถึงความต้องการทางกาย ที่เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ มือหนาประคองใบหน้าให้สบสายตา โน้มคอจูบลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มด้วยความเร่าร้อนอีกครั้ง

    กนกพลรวบเอวคอด ใช้แขนทรงพลังทั้งสองข้าง อุ้มร่างอวบอิ่มมีน้ำมีนวลมาวางบนโซฟา ปากก็ซุกไซร้ซอกคอหวานหอมเพื่อดับกระหาย

    นวิยาไม่เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ประธานหนุ่มมอบให้ ภายในดวงตาอมทุกข์มีน้ำตาคลอล้นกัดริมฝีปากแน่น ร่างกายไร้ชีวิตชีวา แต่ก็ไร้การต่อต้านขัดขืน ยินยอมให้กระทำตามที่ใจเขาปรารถนา

    “ตอนนอนกับฉัน ทำไมต้องทำหน้าอมทุกข์แบบนั้น ฉันเกลียดมันเธอก็รู้” เพียงแค่เห็นใบหน้าที่เหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบมันก็ทำให้กนกพลหงุดหงิด ผละร่างกายออกจากนวิยาด้วยอาการหัวเสีย

    “คู่หมั้นของคุณกำลังจะกลับมา เราเลิกเจอกันดีกว่าไหมคะ ถ้าคุณทิชารู้เรื่องของเรามันจะไม่ดี และฉันก็ไม่อยากเป็นมือที่สามทำร้ายครอบครัวของคนอื่น” เสียงสั่นเทาเอ่ยบอก

    “อย่าเอาทิชามาเป็นข้ออ้าง ถึงฉันจะมีทิชา แต่ฉันก็สามารถเลี้ยงดูเธอต่อไปได้”

    “ไม่นะคะ สัญญาของเรา เหลืออีกแค่ 2 เดือน คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ”

    “เธอไม่เป็นห่วงแม่แล้วเหรอ มีเงินจ่ายค่ารักษาพยาบาลต่อไปอย่างนั้นหรือไง” กนกพลขู่เข็ญรู้จุดอ่อนของเธอ

    “ตอนนี้ยังไม่มี แต่ฉันหาได้ ขอแค่คุณปล่อยฉันไป” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือน้ำตาไหลอาบแก้ม

    “จะไปขายตัวที่ไหนอีกล่ะ เธอไม่มีที่ไป ไม่มีทางเลือกไหน ที่ดีกว่าฉันอีก”

    “ฉันจะไปขายที่ไหนก็ได้ คนทั้งบริษัทพร้อมที่จะจ่ายเงินให้ฉัน ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียว” นวิยาพยายามหาเหตุกึ่งประชดประชันให้เขาปล่อยเธอไป แต่มันเหมือนการเติมเชื้อไฟใส่กองเพลิง

    “ฝันไปเถอะว่าไอ้คนพวกนั้นจะซื้อเธอได้ ฉันไม่ยอมปล่อย ใครก็เข้าใกล้เธอไม่ได้หรอก” กนกพลกระซิบข้างแก้ม ใบหน้าถมึงทึงเก็บซ่อนความไม่พอใจไว้ในอก นวิยาเบี่ยงตัวหนี แต่โดนกักไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง

    “ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ต้องการคุณแล้ว”

     

    กดหัวใจ+เพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะ

     

    คำเตือน

    นิยายเรื่องนี้มีฉากไม่เหมาะสม มีความรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

    ตัวละครเป็นเพียงบทบาทสมมุติขึ้นมาเท่านั้น

    ฝากติดตาม ฝากคอมเมนต์ ให้กำลังใจด้วยนะคะ

    นามปากกา อรอนงค์

     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น