หนึ่งรอยยิ้มหิมะละลาย

“เหยาเอ๋อร์ กลับไปกับข้า”

“ลาก่อนพี่ต้วน ข้าจะไม่กลับไปกับท่านอีกแล้ว หากชาติหน้ามีจริงก็ขอให้เราอย่าได้เจอกันอีก ขอให้ความเป็นสามีภรรยาของเราสิ้นสุดลงที่ชาตินี้เถอะ!” เซียวเหยาตัดสินใจอย่างเด็ดขาด นางมองหน้าสามีอย่างเจ็บช้ำระคนผิดหวัง

“เหยาเอ๋อร์เด็กโง่ ห้ามพูดเช่นนี้ เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของข้า กลับบ้านกับข้าก่อนแล้วเจ้าอยากได้อะไรข้าจะยอมตามใจเจ้าทุกอย่าง” มู่หยงต้วนมองนางอย่างอ่อนใจเหมือนนางยังเป็นเพียงสาวน้อยคนนั้นที่แง่งอนและรอให้เขามางอนง้อ

“มู่หยงต้วน ท่านไม่ต้องพูดแล้ว ข้าไม่มีวันเชื่อท่านอีกแล้ว หากไม่ใช่เพราะข้าเชื่อท่าน พี่ใหญ่ของข้าก็คงไม่ตาย!”

ชาติก่อนนางเป็นตัวโง่งม มองไม่ออกว่าเหตุใดซื่อจื่อจวนกั๋วกงถึงได้อยากแต่งงานกับบุตรสาวอนุท้ายจวนอย่างนาง

เซียวเหยาหลงคิดว่าสามีที่นางแต่งงานด้วยรักนางด้วยใจจริง

หลังแต่งงานเขาหึงหวงและแย่งชิงทุกอย่างไปจากนาง สาวใช้ที่โตมาด้วยกันกับนางถูกขายออกไป แมวตัวโปรดที่เลี้ยงเอาไว้หายไปอย่างไร้ร่องรอย กรงขังของนางแคบลงทุกวัน จากจวนกั๋วกงที่กว้างใหญ่ สุดท้ายกลายเป็นเรือนหลังงามของเขากับนาง เหตุใดนางไม่รู้มาก่อนว่าบุรุษผู้นี้จิตใจบิดเบี้ยวอำมหิต

เพื่อนางแล้วพี่ใหญ่ไม่เสียดายแม้แต่ชีวิต ชาติก่อนนางเป็นสาเหตุให้เขาต้องตาย ชาตินี้นางจะไม่ยอมซ้ำรอยเดิมอีกแล้ว นางจะดีกับพี่ใหญ่ให้มาก จะปกป้องเขาให้ได้

ฝากติดตามด้วยนะคะ

คุณนักอ่านสามารถส่งกำลังใจให้นักเขียนได้ง่าย ๆ เพียงกดหัวใจ เพิ่มเข้าชั้น กดติดตาม และเพื่อให้นิยายของเราสนุกสนานและครึกครื้น มาช่วยกันคอมเม้นท์กันเยอะ ๆ นะคะ