ชีวิตใหม่ของข้าไม่ขอเป็นสตรีอ่อนแอ |ติดเหรียญ 22/3/68

ในแต่ละวันของหลัวชีชีมีเรื่องให้ต้องดิ้นรนต่อสู้เอาตัวรอดจากปัญหาที่ถาโถมเข้ามาไม่จบสิ้น ถูกไล่ออกจากงานเพียงเพราะหน้าตาดีเกินไปแฟนเจ้าของร้านไม่ชอบหน้า หรือแม้แต่การจะกินไอศกรีมสักแท่งเพื่อปลอบใจตนเองในวันที่เหนื่อยล้า แต่มันกลายเป็นวันสุดท้ายที่หลัวชีชีมีลมหายใจ

แต่การตายของเธอก็ไม่ใช่จุดสิ้นสุดของการสู้ชีวิต เมื่อหลัวชีชีตื่นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของจื่อหยา สตรีผู้อ่อนแอและยอมแพ้กับอะไรง่าย ๆ นางดื่มยาพิษดับชีพตนเพียงเพราะไม่อยากแต่งงานกับชายที่ไม่ได้รัก ทั้งที่มีทางให้เลือกมากมายแต่กลับเลือกหนทางตาย

ดียิ่ง ในเมื่อนางยกกร่างนี้ให้ข้าแล้ว ต่อไปนี้จื่อหยาจะไม่ใช่สตรีหัวอ่อนและอ่อนแออีกต่อไป หลังจากนี้จะไม่ขอทนให้คนเอาเปรียบ

“นังคนเนรคุณ แกพูดจาเช่นนี้กับพวกเราที่ชุบเลี้ยงมาได้อย่างไร หยาบคาย หยาบคายเกินไปแล้ว” นางลู่เจียวง้างมือขึ้นหมายจะตบสั่งสอนลูกนอกไส้ กล้าดีอย่างไรมาทำตัวก้าวร้าวใส่ตนและสามี

“อย่าเจ้าค่ะท่านแม่ข้าขอร้อง” ซื่อเหยาใช้ตนเองขวางมารดาไม่ให้ทำร้ายอีกฝ่าย ก่อนที่จื่อหยาจะออกจากบ้าน นางจะทำให้ทุกคนเกลียดนังนั่น ในทางกลับกันตนจะดูดีที่สุดในสายตาคนอื่นเช่นกัน ต้องสั่งสอนให้รู้จักสำนึก บังอาจมาเสวยสุขแทนที่ข้าได้อย่างไร

“เจ้าจะไปปกป้องมันทำไม ถอยไปแม่จะตบสั่งสอนมันให้สำนึก”

“พอเถอะเจ้าค่ะท่านแม่” นางพยายามห้ามไม่ให้มารดาใช้กำลังตบตี ทว่าการห้ามปรามก็มิได้จริงจังเท่าใดนัก ถ้าหากมารดาจะเอาจริงขึ้นมานางก็คงจะแสร้งห้ามไม่ได้ แต่อีกทางหนึ่งหากท่านแม่ยอมรามือตามคำขอ ก็จะเป็นไปตามแผนทันที “พี่จื่อหยาข้าขอโทษ ข้าผิดเอง ท่านอย่ากล่าวโทษท่านพ่อท่านแม่เลยนะ เอาความโกรธความแค้นทุกอย่างมาลงที่ข้าเจ้าค่ะ ท่านจะตบจะตีข้าอย่างไรก็ได้ ข้าจะ...”

“จัดไป”

เพียะ!!

“โอ๊ย!”

คำเตือน :

- เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ เป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้น ทุกตัวละครทุกเหตุการณ์ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น

- เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ตัวเอกเป็นคนโลกปัจจุบันได้เข้าไปสวมร่างในยุคโบราณจึงมีคำพูดปัจจุบันปะปนเล็กน้อยเพื่อเพิ่มอรรถรสให้ตัวละครสนุกมากขึ้น