หนี้รักสลับตัว

หนี้รัก สลับตัว

บทนำ

            ไรอันชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของประเทศซึ่งเขาเป็นลูกชายของคนเล็กของตระกูลมาเฟียที่โด่งดังตระกูลหนึ่งก็ว่าได้  กลับต้องมาพลาดท่าให้กับสาวลูกครึ่งแสนสวย  ได้ขโมยเงินของเขาและหนีหายไปเป็นจำนวนร้อยล้าน  ภารกิจครั้งนี้ทำให้เขาต้องพลิกแผ่นดินแผ่นฟ้าตามล่าหาเธอเพื่อนำเงินของเขาคืนมา

            นิชาเดินเข้ามาในวิลล่าส่วนตัวหลังจากที่เธอติดฝนอยู่ที่ริมชายหาดเกือบครึ่งชั่วโมง เมื่อเข้ามาในตัวบ้านเธอพยายามเปิดไฟ แต่หลอดไฟในห้องกลับมืดสนิทไม่มีแม้แต่การกะพริบของหลอดไฟสักนิด  หญิงสาวก็เข้าใจในบัดดล  “ไฟฟ้าคงดับเพราะพายุฝน”  เธอจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำและล้างทรายที่เปื้อนเท้าด้วยความมืดที่ปกคลุมในห้องนอนของวิลล่าสุดหรู  ทำให้เธอไม่ทันสังเกตว่ามีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ในห้องของเธอ  ซึ่งเขาได้เข้ามานั่งรอเธอได้สักพักแล้ว  เขายืนกอดอกมองเธอเป็นเวลานาน  นิชาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกใส่ตะกร้าที่อยู่ข้างตู้เสื้อผ้า เผยเนินอกอวบอิ่มชวนมองแม้จะอยู่ในที่มืดก็ยังทำให้คนที่จับจ้องเธอนั้นแอบกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก   เหลือเพียงเสื้อกล้ามแนบเนื้อที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝน เสียดายที่ตอนฟ้าแลบนั้นเธอหันหลังให้เขาพอดีไม่อย่างนั้นเขาคงจะได้เห็นเนินภูเขาคู่นั้นเต็มตาอีกครั้ง   ภาพที่เกิดขึ้นเบื้องหน้ามันช่างกวนใจเขายิ่งนัก  เธอเดินไปหยิบผ้าขนหนูในตู้แล้วเช็ดผมตัวเอง  เท้าใหญ่ก้าวฉับ ๆ เข้าประชิดใกล้ตัวเธอ  ทันใดนั้นเธอได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ๆ เธอรีบหันหลังกลับไปมองด้วยความตกใจสุดขีดทำให้เธอขว้างผ้าเช็ดตัวในมือใส่หน้าเขาเต็มๆ  เพราะนั้นเป็นเพียงอาวุธเดียวที่เธอจะป้องกันตัวเองได้ในเวลานี้  จะว่าอาวุธก็คงไม่ได้  จะเป็นอะไรก็ตามเถอะ  ก็เธอตกใจมีอะไรใกล้มือก็ขว้างไปก่อนแล้วกัน  กลิ่นหอมอ่อนๆลอยปะทะจมูกของชายหนุ่ม เขาจับผ้าเช็ดตัวที่เธอขว้างใส่หน้าเขาไว้แล้วซัดลงพื้นด้วยความหงุดหงิดไม่น้อย  ขาเรียวรีบถอยหลังจนชนตู้เสื้ออย่างแรงจนยากจะหาทางหนี หัวใจของหญิงสาวเต้นรัวจนได้ยินเสียงตึก ๆ ในความมืดที่มีแค่เขากับเธอ  ใบหน้าของชายปริศนานั้นส่งยิ้มเหี้ยมมาให้เธอ 

            “คุณเป็นใคร คุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง” ใบหน้าคมสันกับรอยยิ้มอันแสนร้ายกาจผุดขึ้นบนใบหน้า

            “ไม่เจอกันแค่ไม่กี่เดือน คุณจำผมไม่ได้แล้วเหรอ” เสียงผู้ชายที่เธอไม่คุ้นดังขึ้นในความมืด ใบหน้าสวยหวานขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงุนงง