พี่วิศวะคนนั้นเป็นหมอผี

จากคนที่ไม่เคยเข้าวัดเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตัดภาพมาตอนนี้สิ…นอกจากมหาวิทยาลัยที่ผมใช้เรียนก็มีวัดนี่แหละที่เกือบจะกลายเป็นบ้านหลังที่สามของผมอยู่แล้ว หากถามว่ามาทำไมน่ะเหรอ?

มาทำบุญยังไงล่ะ ทำบุญให้ผี ไม่รู้ว่าเงาดำ เสียงวิ่งรอบเตียง เสียงเล็บขูดกับพื้นและเสียงปริศนาภายใต้ความมืดนั่นมาจากผีตนเดียวกันไหม ถึงจะมิอาจทราบได้ว่าสิ่งที่อีผีนั่นต้องการคืออะไรกันแน่ จะเป็นบุญ หรือตามเอาชีวิตของผม สิ่งเดียวที่ทำได้ในตอนนี้คือเข้าวัด ทำบุญ…อีกนิดกูก็จะบวชละ

เพราะทุกครั้งที่ผมเอาเรื่องที่กำลังประสบพบเจอไปเล่าหรือขอคำปรึกษาจากคนรอบตัวร้อยทั้งร้อย…เขาบอกให้ผมรีบไปทำบุญด่วน กรวดน้ำ ถวายสังฆทาน และอื่น ๆ อีกร้อยแปดพันเก้าเพื่อจะส่งผลบุญให้ดวงวิญญาณที่กำลังตามหลอกหลอนผมอยู่ในตอนนี้ จากหนักจะได้กลายเป็นเบา จากที่ผมจะตายจะได้เหลือแค่ป่วย

จำได้ว่าวันแรกที่ผมเจอผี…เขามาในรูปแบบเงาดำลอยอยู่บนเพดานห้องในกลางดึก…ผมตื่นมาด้วยอาการคล้ายคนจมน้ำไม่รู้ว่ามาดีหรือมาร้ายแต่การมานั่งทับอกหวังจะพรากลมหายใจไปจากผมนั้นก็…คงจะร้ายแหละ

และนี่แค่น้ำจิ้มเพราะหลังจากนั้นเหตุการณ์มันเริ่มต่อเนื่องและทวีคูณมากขึ้นเรื่อย ๆ อีผีนั่นมาหมดทุกรูปแบบทั้งรูป รส กลิ่น เสียง มาครบ

จากคนที่ไม่เคยเจอผี ไม่เคยคิดจะเชื่อเรื่องลี้ลับเลยแม้แต่น้อยเพราะตั้งแต่เด็กจนโตผมเรียนโรงเรียนคริสต์มาโดยตลอด ทว่าตอนนี้ผมเชื่อขี้ขึ้นสมองเลยล่ะเพราะได้สัมผัสมากับตัวแล้วไง เอาไปเล่าให้ใครฟังก็หาว่าผมบ้าอีก

แต่ยอมรับว่าเรื่องทั้งหมดนี้…จุดเริ่มต้นมันมาจากผมเอง

หากวันนั้น…ผมไม่ปากหมา ปากร้าย ผีเจาะปาก หมอผีคนนั้นคงไม่มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของผม

จบกันชีวิตในมหาวิทยาลัยที่ผมวาดฝันเอาไว้



พี่เขาเรียนวิศวะ…หน้าโคตรหล่อ แต่เสือกเป็นหมอผี

และใช่…คนนี้แหละที่ผมดันไปมีปัญหาด้วย ตั้งแต่วันแรกที่ก้าวเท้าเข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัยเลยด้วยซ้ำ ยอมรับว่าเป็นฝ่ายผิดและผมขอโทษไปแล้ว ทว่าเรื่องดันไม่ยอมจบสักที กลับกันทุกครั้งที่ผมพยายามจะมุดแผ่นดินหนีเพื่อจะลดโอกาสการเจอหน้ากันของเราสองคนแต่แล้วโลกใบนี้ก็รังแกผม

เราเจอกันวันละเกือบสามรอบไม่รู้ว่าโดยบังเอิญหรือไอ้หมอผีนั่นตั้งใจ…และเชื่อไหมว่าแค่เผลอหันมองสบตากัน

ภายในคืนนั้นจะกลายเป็นฝันร้ายของผมไปเลยเพราะเหล่าสัมภเวสี หรือดวงวิญญาณที่ไอ้หมอผีนั่นเลี้ยงเอาไว้มันส่งมาหลอกหลอนผม! ทั้งคืน…และทั้งวัน ในห้องเรียนก็ไม่เว้น

ผมกลัวมาก ทั้งกลัวและทำอะไรไม่ถูก ช่วงแรก ๆ พยายามหนีแต่เสือกตามหลอกหลอน

ในเมื่อขอโทษไปแล้ว เจรจาก็แล้ว แต่สันติไม่ใช่ทางออก ทางเดียวที่ผมทำได้คือเอาคืน…

ถึงจะใช้คาถามนต์ดำเฉกเช่นเดียวกันกับไอ้หมอผีนั่นไม่ได้ ทว่าผมมีวิธีของผม…ผมเอาสุดอะบอกเลย

ตามไปถึงตำหนักก็ทำมาแล้ว…แต่ใครจะไปรู้ว่านั่นแหละจะเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งที่กำลังจะตามมา

ผีที่ตามหลอกหลอนช่วงแรกกลายเป็นน้ำจิ้มไปเลยบอกตรง ๆ





คำเตือน

เรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับความเชื่อ วิญญาณ ผี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน





มีEbookน้า ฝากกดใจ คอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ดัวยนะคะ ตารางอัพวันละ 1 ตอนนะคะ แต่อาจจะมีกิจกรรมให้เล่นแล้วอัพตอนเพิ่มบ้างนะคะ แต่งจบแล้วงับสายอ่านฟรีรออ่านฟิน ๆ ได้เลยน้า ส่วนใครอยากสนับสนุนค่าปวดหลังก็ซื้อตอนล่วงหน้าได้นะงับ ขอบคุณค้าบ