คุณคนนี้เป็นของผม (เคะแก่)

ทัศนัยถือคติความรักกินไม่ได้ ใช้ชีวิตคบๆเลิกๆกับคนคุยและคู่ขา แต่เขากลับฝังใจในรักครั้งแรกไม่รู้ลืม
ชีวิตอยู่ในช่วงขาขึ้น ธุรกิจกำลังไปได้ดี เพื่อนสนิทอย่างแพทย์หญิง 'รวิภา' ดันฝากฝังให้ช่วยดูแลลูกชาย แวบแรกที่พบกันสภาพลูกตัวดีของเพื่อนทำหน้าซังกะตายบอกบุญไม่รับ ใครจะคิดว่าเด็กนี่มันเป็นเสือห่มหนังแกะ ดูไม่มีพิษมีภัยที่ไหนได้ สอยเขาเสียร่วง แถมไม่ใช่คนพูดคุยด้วยง่ายๆ
วันดีคืนดี ไอ้หมายักษ์กอดเขาไม่ปล่อย ดุก็แล้ว ว่าก็แล้ว ทัศนัยหงุดหงิดจนเผลอหลุดปาก ทำให้เด็กมันสงสัย
"หือ ? เกี่ยวอะไรกับพ่อผมล่ะ หรือว่าอามีอารมณ์เพราะผมหน้าเหมือนพ่อ ...อาทัศ อาคงไม่ได้คิดอกุศลกับพ่อผมใช่ไหม ?"
สีหน้าอัตนัยเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม คว้าเอวทัศนัยรั้งตัวคนแก่หน้าถอดสีเอาไว้
"ก็ต้องไม่ใช่..."
คนโดนเค้นถามเหงื่อตก ทัศนัยมีความลับที่ไม่กล้าบอกใคร รักแรกของเขาที่ยังตรึงอยู่ในใจมาเนิ่นนาน คือ...
"พิสูจน์สิครับว่าไม่ใช่ ไม่ได้คิดอะไรกับพ่อผม อาไม่ได้ทรยศแม่"
คนเด็กกว่ากล่าวเสียงแข็ง จ้องเขาไม่กะพริบตา ทัศนัยเลิ่กลั่ก หันมองทั่วห้องนอน เสียงอัตนัยยังเต็มไปด้วยความสงสัย
"ต้องใช่แน่ คนที่อาพูดถึงเมื่อคืน คือพ่อผมใช่ไหม ?"

นิยายเรื่องนี้ตัวละครหลักอายุต่างกันมาก

นายเอก 45 ย่าง 46 x พระเอก 20 ย่าง 21

ตัวเอกมีการใช้กำลังบังคับขืนใจ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน