ปราบพยศ ยัยแสนดื้อ

        จอมขวัญครางอึกอักอยู่ในลำคอ เธออยู่ในสถานการณ์ที่ไม่อาจช่วยเหลือตัวเองได้เลย เมื่ออ้อมแขนของเขาที่พันธนาการร่างกลมกลึงของเธอเอาไว้แนบแน่น แล้วจุมพิตที่หนักหน่วงราวกับลงทัณฑ์แต่แรกก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนจากความแข็งกร้าวเป็นความอ่อนนุ่ม

        ความคิดที่อยากจะต้านทานเขาจางหายไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ แทนที่เธอจะผลักไสเขาออกไป แต่เธอกลับตอบสนองไปตามที่เขาเรียกร้องราวกับเต็มใจ เมื่อเธอไม่ได้ต่อต้านเขา จุมพิตของหญิงสาวร่างสูงจึงทวีความเร่าร้อนยิ่งขึ้น

        คณินจุมพิตร่างบอบบางในอ้อมกอดอย่างกระหายตามที่หัวใจเรียกร้อง บีบบังคับให้เรียวปากของหญิงสาวเผยอออกเพื่อที่เธอจะได้สัมผัสถึงความหวานละมุนภายในอย่างเต็มอิ่ม

        ในเวลานี้ทั้งสองต่างตกอยู่ในอารมณ์ดิบของกันและกัน ไม่มีใครคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ราวกับว่าไม่ได้ถกเถียงกันมาก่อนแม้แต่คำเดียว

        ฝ่ามือเรียวของคณินลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนละมุน ค่อยๆ ไล่ระเรื่อยลงมาตามสะโพกกลมกลึง ขณะที่ถอนริมฝีปากพรมจุมพิตไปทั่วดวงหน้าอ่อนใสอย่างดื่มดำ พลันความรู้สึกหวานชื่นนั้นก็เป็นอันหยุดชะงักเมื่อเสียงของโทรศัพท์ดังขึ้น