คืนร้าวราน

       ภวิศเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนซึ่งมืดสนิทเช่นเดียวกัน มือหนาเอื้อมไปเปิดไฟ ครู่หนึ่งเขาถึงเห็นกระดาษที่อยู่บนโต๊ะ มันถูกทับด้วยก้อนหินสีสดใสที่เขาเก็บมาจากทะเลตอนที่พาเธอไปเที่ยวหาดป่าตองเมื่อหลายเดือนที่แล้ว

       ลายมือของเธอ

       รวิกานต์ไม่เคยเขียนจดหมายมาก่อน แต่เขาคุ้นและจำลายมือเธอได้ เพราะเธอมักจดรายการข้าวของให้เขาไปซื้อให้อยู่บ่อยครั้ง

       แต่ในนั้นก็มีคำอยู่แค่ไม่กี่คำ เขามือสั่นระริกขณะที่หยิบก้อนหินออกแล้วคว้ากระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน

     "ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าข้อความนี้จะทำให้คุณรู้สึกไม่ดี แต่วุ้นมีคนอื่นค่ะ วุ้นอยากไปสร้างชีวิตใหม่ที่มีความสุขกับเขา ลาก่อนค่ะ"

       แผ่นกระดาษตกจากมือปลิวสู่พื้น

........

สวัสดีค่ะ เพื่อน ๆ นักอ่านทุกท่าน

ดอกฝิ่นมาทักทายพร้อมกับนิยายเรื่องใหม่ 

ชื่อเรื่องอาจจะดูดราม่า คงต้องลองติดตามกันดูนะคะ

ฝากกดถูกใจ ​ กันด้วยนะคะ ​

รักมากมาย

- ดอกฝิ่น -