แม่มดอย่างพี่เจอคนพยายามแบบหนูไม่รับความเห็นต่าง

บทนำ

" น้าแกน มารับช้า ทีน่าจะโกรธแล้วนะ "

น้ำเสียงเจื้อยแจ้วของเด็กประถมวัยซึ่งตามศักดิ์เธอก็จัดเป็นหลานฉันให้ความรู้สึกเหมือนตนเองกลายเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาอีกขั้นเลยแหะทั้งที่ฉันก็อายุยังไม่ถึงยี่สิบดีแท้ๆ

" ขอโทษได้ไหมล่ะ น้าซื้อขนมที่ทีน่าชอบมาแล้วนี่ไง”

" ไม่รู้ล่ะๆ น้าแกนต้องเลี้ยงขนมทีน่า "

เด็กตัวเล็กงอแงใหญ่ก่อนที่พี่สาวร่างสวยจะโน้มใบหน้าลงมาดึงใบไม้ออกให้เนื่องจากมันเกะกะสายตาของเธอประกอบกับเสียงร้องของเด็กตรงหน้าทำให้เธอต้องเงยใบหน้าขึ้นไปสบตาด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้

" พี่แกน! "

" อีกแล้ว "

คนร่างสวยบ่นพึมพำพลางจ้องไปที่เด็กหญิงตัวเล็กซึ่งสภาพไม่ต่างจากหลานของเธอนักด้วยสายตาเคืองๆ

" มิลลี่! จะทำไรอาทีน่า "

ทีน่ารีบเข้ามาขวางทันทีแม้มิลลี่จะเป็นเพื่อนรักกับทีน่าขนาดไหนแต่ความแก่แดดของมิลลี่มักไปไกลว่าตัวเธอเองเสมอ

" เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย ~ "

ไม่ได้ทำอะไรล่ะขืนขยับมือไปช้ากว่ามิลลี่อีกนิดเดียวน้าแกนคนสวยของเธอได้ถูกมิลลี่ดึงไปจุ๊บแก้มต่อหน้าเธอแน่ยังไงเรื่องนี้ทีน่าก็จะไม่ยอมปล่อยผ่าน

" น้าเราเจ้าชู้นะไม่เหมาะกับมิลลี่หรอกอย่าชอบน้าเราเลยเชื่อเราสิ "

ทีน่า..อายังยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะและที่สำคัญเลยหล่อนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าไปทำเจ้าชู้ใส่ใครตอนไหน

" แต่พี่แกนสวย ~ ใจดีมีอะไรที่ฉันจะต้องไม่ชอบ"

" อายุไง มิลลี่กับน้าแกนของทีน่ามันไม่ได้น้าแกนอย่าไปชอบเดี๋ยวติดคุกนะ~ "

ทีน่าเถียงสู้อย่างไม่ยอมแพ้พลางกอดผู้เป็นน้าบุญธรรมของเธอแน่นเนื่องจากมอร์แกนเป็นน้องสาวแม่ของเธอซึ่งรับมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเด็ก

" ค่ะ น้าไม่ชอบคนเด็กกว่าอยู่แล้ว "

ฉันตอบอย่างตามใจทีน่าก่อนจะสังเกตเห็นใบหน้าหวานจวนจะร้องไห้น้ำตาปริมอยู่ร่อมร่อ

" พี่แกนไม่ชอบหนูเหรอคะ "

" ค่ะพี่ไม่ชอบ ขอโทษด้วยนะคะ "

ฉันทำใจแข็งตอบกลับไปหาเด็กน้อยตาใสซึ่งเบ้หน้าร้องไห้ทันทีที่ตัวฉันเอ่ยจบ อะไรมันจะเศร้าใจขนาดนั้นฉันกับเธอเราต่างกันเป็นรอบเชียวนะ แปดขวบก็ควรจะเล่นบาบี้อยู่กับเพื่อนสิ ไม่ใช่มาหลงชอบพี่ม.ปลายอย่างฉัน

" ฮือ ไม่เอา ไม่ยอมมิลลี่รักพี่แกน พี่แกนเป็นเจ้าชายของมิลลี่ ยังไงมิลลี่ก็จะไม่ยอมแพ้ ฮือ "

" เฮ้อ แบบนี้ทุกทีแล้วก็จบตรงที่น้าแกนโอ๋ต่อ "

ทีน่าพูดขึ้นอย่างรู้ทันความคิดของอีกฝ่ายที่หวังจะให้พี่แกนสวมกอดเธอด้วยความรักแต่ก็ถูกเพื่อนตัวน้อยพูดสกัดจุดเอาไว้เสียก่อนทำให้เจ้าตัวต้องรีบเช็ดน้ำตาตัวเองลวกๆแล้วรีบวิ่งไปดักหน้าคนร่างบางซึ่งจูงมือของเพื่อนตัวเองเอาไว้ให้ต้องหยุดเดินลง

" พี่แกนใจร้าย เจ้าชายไม่ควรจะเดินหนีเจ้าหญิงแบบนี้สิ"

คนตัวเล็กพูดขึ้นอย่างสะอึกสะอื้นทำให้คนร่างสูงปล่อยมือทีน่าแล้วก้าวเข้ามาใกล้มิลลี่ด้วยแววตาซึ่งเปลี่ยนออกไปจากเดิม

" พี่ไม่ใช่เจ้าชายหรอกค่ะ เรียกว่าแม่มดจะเหมาะสมกว่า เจ้าหญิงไม่ควรอยู่ใกล้แม่มดหรอกนะคะเพราะมันมีแต่จะทำให้อันตราย "

" แม่มดแบบไหนสวยขนาดนี้กันคะ "

" แม่มดแบบพี่ไง และที่สำคัญเลยพี่ไม่ชอบเด็กด้วย "

" มิลลี่ไม่ยอมแพ้หรอก "

" ตามใจ อย่ามาฟ้องทีน่าทีหลังแล้วกันว่าพี่รังแกเด็ก "

โห แค่ประชดมิลลี่นิดเดียวจำเป็นต้องทำหน้าร้ายใส่กันขนาดนี้เลยเหรอ แต่ถึงยังไงพี่แกนก็สวยสำหรับมิลลี่อยู่ดี ยอมถวายกายเลยค่ะ

" แล้วพี่แกนจะต้องกลายเป็นไอ้โบ้ของมิลลี่แน่ๆ คอยดูสิ "

" แล้วจะคอยดูค่ะ ไอ้โบ้ของพี่ "

ไรท์ : แฮะๆ ไงคะ คุณรีดเจอกันอีกครั้งน้าสวัสดีเดือนใหม่ มาพบกับอาการคลั่งรักกันดีกว่า คลั่งแบบไหนไม่รู้เลย555 สปอย ใครเคยอ่านเรื่องก่อนๆจะได้รู้จักมอร์แกนก่อนใครแล้วน้า ไปจับจ๊อบข้ามเรื่องในที่สุดคุณแกนของหนูก็ได้มีเรื่องเป็นของตัวเองสักที รักนะคะพี่แกน หนูจะแย่งพี่มาเองค่ะต่อให้คิว 0 จะท้าตบกับระบบก็ไม่เป็นไร แม่ปลอมอยู่ทางนี้ แล้วความรักของพี่อยู่ทางไหนคะ ฮิ้ว !