แม่สาวอันธพาล หวานใจยัยมาเฟีย

⚠️โปรดอ่าน⚠️

ขอแจ้งนักอ่านให้ทราบก่อนว่า สำหรับนิยายเรื่องนี้ ตัวละครหญิงหญิงจะมีหนึ่งคนเป็นสาวดุ้น คล้ายๆ ว่าเป็นแรร์ไอเท็ม และผู้หญิงสามารถจดทะเบียนสมรสกันได้

??”? เนื้อหาในเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนทุกตัวละครไม่มีอยู่จริง

??”? เนื้อหาไม่สมจริงเพื่อเป็นอรรถรสสำหรับจินตนาการเท่านั้น

??”? มีการบรรยายโจ่งแจ้งเนื้อหาการร่วมเพศ

หากท่านใดไม่ชอบสามารถเลื่อนผ่านได้เลยค่า

        "จะไปไหน"

        "ฉันหิว ขอไปกินข้าวก่อนได้ไหม แล้วเดี๋ยวฉันจะกลับมาให้จูบ"

        นิรดาไม่ได้คิดจะเบี้ยว แต่เธออยากมีเวลาเตรียมตัวเตรียมใจสักหน่อย เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยให้ใครได้สัมผัสเนื้อตัวแม้เพียงปลายเล็บ แต่เขากำลังจะได้ในสิ่งที่มากกว่าปลายเล็บไปเยอะเลย

        "แน่ใจนะว่าจะไปทั้งชุดนั้น"

        "ว้าย!"

        ในวินาทีนั้นเองที่นิรดาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อยนัก เธอสวมเพียงเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งก็จริงแต่เนื้อผ้ากลับบางแสนบาง มองแวบเดียวก็เห็นไปถึงไหนต่อไหน ยังดีที่ท่อนล่างมีกางเกงชั้นในของเขาสวมอยู่ ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่ต่างจากเปลือยกายดีๆ นี่เอง

        "แล้วทำไมคุณไม่บอกฉันก่อนเล่า"

        แม่สาวอันธพาลกระโจนกลับมาขึ้นเตียงโดยที่นิโคลไม่ต้องเสียเวลาไปจับตัวมาด้วยซ้ำ และการกระทำเช่นนั้นของนิรดาก็ถือว่าพลาดถนัด เพราะนับจากนี้หญิงสาวจะไม่มีโอกาสลงจากเตียงอีก ถ้านิโคลไม่ยินยอม

        สาวลูกครึ่งวาดวงแขนออกไปกอดนิรดาเอาไว้ ก่อนจะก้มลงกระซิบด้วยน้ำเสียงพร่า

        "ฉันว่าเธอมาให้ฉันจูบก่อนดีกว่า แล้วค่อยไปกินข้าว"

        "เอ่อ... อื้อ!"

        นิรดาไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรออกมาด้วยซ้ำ ริมฝีปากของเธอก็ถูกปิดสนิทด้วยริมฝีปากร้อนรุ่มที่เหมือนจะคอยท่าอยู่ก่อนแล้ว และนิโคลก็ชำนาญในการหลอกล่อให้เธอหลงวนอยู่ในรสจูบของเขาที่ราวกับมีมนต์สะกด

        โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้ผู้เขียนแต่งขึ้นจากจินตนาการ ทุกเหตุการณ์ และทุกตัวละครเป็นเพียงเรื่องสมมติ ผู้เขียนไม่มีเจตนาจะสร้างผลกระทบให้เสียหายต่อสถานที่ หน่วยงาน หรือองค์กรใดๆ คาแรกเตอร์ของตัวละคร ไม่ว่าจะเป็นด้านไหน หรือนิสัยส่วนบุคคลไม่ได้อ้างอิงถึงบุคคลใด และไม่ได้พาดพิงถึงวิชาชีพใด สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม