หลงเวลามาพบเจอ (มี e book ลดราคาอยู่) หลัง 21 กย. จะเริ่มติดเหรียญย้อนหลัง

“นั่นใคร ข้าถามว่านั่นใคร!” เสียงหวานแข็งกร้าวของหลี่ฟางเซียนเอ่ยถาม

“….”  โอ้ย มาแล้วไม่พูด ไม่จา จะมาทำไมเล่า คนมันกดดันนะเว้ย หรือว่าที่มานี่ไม่ใช่คน

ตึกตัก~ ตึกตัก~ 

เกรงว่าตอนนี้เสียงเดียวที่หลี่ฟางเซียนพอจะรับรู้ได้ คงเป็นเสียงดังของหัวใจตัวเอง ที่เต้นถี่มากยิ่งขึ้น มือเรียวสวยยกขึ้นมาทาบตรงตำแหน่งหัวใจ ตบลงไปเบาๆ สองสามครั้ง เพื่อปลอบมันให้สงบลง

“จะไม่ตอบจริงใช่หรือไม่” ผีไทยยังไม่เคยเจอ นี่นางข้ามขั้นได้มาเจอผีจีนเลยหรือนี่ เป็นเกียรติเสียเหลือเกิน

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อิติปิโส พุทธัง สะระนัง บทสวดมนต์ที่พอจะจำได้ตอนเป็นมุกดา นางก็ท่องในใจไปหมดแล้วแ ต่เหตุใดบรรยากาศรอบข้างถึงได้ไม่ดีขึ้นเลยกันเล่า ขนในกายนางลุกชันไปทั่วทั้งตัว

ฮือ ต้องโทษตัวเองตอนชาติก่อน เกิดเป็นคนทั้งที ก็ไม่รู้จักสั่งสมบุญ เข้าวัดฟังธรรม แม้แต่บทสวดง่ายๆ นางยังท่องผิดท่องถูกอยู่เลย แล้วผีตนนี้มันจะไปกลัวอันใดกันล่ะ

ไม่ได้การแล้ว คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย นางควรออกไปจากห้องนี้ อย่างน้อยก็ออกไปพาอิงอิง มาร่วม
ขนหัวลุกด้วยกัน

วินาทีนั้นหลี่ฟางเซียนไม่คิดอันใดใช้สายตาที่เริ่มชินกับความมืด อาศัยแสงสลัวจากดวงจันทร์นำทางพุ่งตัวไปตรงประตูอย่างไม่คิดชีวิต หวังจะออกไปข้างนอก

พรึบ !!!

โดยไม่คาดคิด สองมือที่กำลังผลักประตูออกไป กลับไม่เป็นผล ร่างทั้งร่างถูกดึงจากด้านหลังไปกระแทกกับเสาเตียงมุมห้อง

โอ้ย~  ไอ้ผีเฮงซวย เหตุใดไม่รู้จักอ่อนโยนกับคนงามบ้างเล่า หลี่ฟางเซียนคิดในใจ แต่ไม่กล้าเปล่งคำพูดออกมา จู่จู่นางก็โดนคว้าลำคอและกระชากตัวจากข้างหลัง แต่เดี๋ยวก่อนนะ! ทำไมผีถึงมีเนื้อหนังล่ะ ฝ่ามือใหญ่เย็นจัดที่กำรอบคอนางอยู่ตอนนี้ เงาร่างสูงใหญ่ครอบทับกายนาง

“อึก…” ผีสะอึก? ไม่หรอกน่า

มาร่วมลุ้นเป็นกำลังใจให้มุกดาต่อสู้ผจญภัยในโลกใบใหม่กันนะคะ

ปอลอจุด*******

เนื่องจากนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์แต่ง ไม่มีการวางพล็อตหรืออะไรทั้งนั้น ด้นสดไปเรื่อยๆ ซึ่งแน่นอนว่าเนื้อหามีส่วนออกทะเลไปบ้าง (อาจจะไม่เล็กน้อยนะคะ)  อาจไม่ถูกจริตนักอ่านหลายๆท่าน (ซึ่งเราก็เป็นค่ะ) 

ดังนั้นนักอ่านท่านใดรู้สึกว่าเนื้อหามันไม่ตรงจริต สามารถข้ามนิยายเรื่องแรกของเราไปก่อนได้นะคะ ไว้รอเรื่องถัดไปที่ไรท์จะพยายามให้มากขึ้นกว่าเดิม แต่เรื่องนี้ขอออกทะเลไปก่อนนะ เพราะกลับมาแก้ไม่ทันแล้ววววว