ซูเฟยเฟยเทพเซียนไผ่ไร้ใจ

โชคชะตาช่างเล่นตลกกับข้าเหลือเกินเหตุอันใดถึงให้ข้าเกิดเป็นเซียนกันเล่า

ชาตินี้ข้าเพียงแค่อยากอยู่กับท่านพี่ซิ่วหลางคนรักของข้าเหตุอันใดสวงสวรรค์ถึงมักใจร้ายกับข้ายิ่งให้คนรักของข้าไปเกิดในแดนมนุษย์กันเล่า ท่านช่างไม่ยุติธรรมกับซูเฟยเฟยผู้นี้ยิ่งนัก

ซูเฟยเฟยนั่งตัดพ้ออยู่ในสวนไผ่ของนางซึ่งนางมักจะใช้เป็นสถานที่ฝึกพลังเซียนของนางอยู่เป็นประจำ

พลังเซียนของนางคือยอดไผ่ไร้ใจใบของไผ่ก็เหมือนคมดาบสองคมไร้ซึ่งรูปรสกลิ่นเสียงเพียงแต่ใช้ความว่องไวของสายลมในการสังหารศัตรู

"ซิ่วหลางท่านอยู่ที่ใด ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน" 

   "เหตุใดแม่นางเซียนผู้นี้ข้าถึงคุ้นเคยยิ่ง" 

#น้องหญิงของซิ่วหลาง

*****

ซูเฟยเฟยต้องขึ้นเป็นเทพเซียนอันดับหนึ่งในใต้หล้าให้ได้ก่อนที่จะได้รับอนุญาติให้ลงไปยังโลกมนุษย์เพื่อรับสมัครผู้เข้าคัดเลือกสอบเป็นเทพเซียนเพื่อที่จะได้เข้ามาล่ำเรียนในสถานที่ของเซียนด้านบนและเพื่อตามหาชายคนรักซิ่งหลางของนางซึ่งนางไม่รู้ว่าชายคนรักของนางนั้นตอนนี้หน้าตาเป็นอย่างไร   เพราะทางสวรรค์ต้องการแยกนางกับคนรักออกจากกันเพื่อให้นางได้ฝึกฝนวิชาจนกลายมาเป็นเทพ นางจึงไม่สามารถมีความรักได้เป็นอันขาดทางสวรรค์จึงส่งซิ่วหลางคนรักของนางไปเกิดใหม่ยังโลกมนุษย์และเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาคนรักของนางให้แปลกไปจากเดิมหากแต่ยังลบความทรงจำทั้งหมดของซิ่วหลางคนรักของนางไปอีกด้วย

"นางจะตามหาคนรักของนางเจอหรือไม่ติดตามได้ในเนื้อเรื่อง"

ดินแดนถูกแบ่งออกเป็น 2 ดินแดน คือ 

ดินแดนของเหล่าเทพเซียน เหล่ามนุษย์ให้การยกย่องเทพและมักเข้ามาทดสอบประจำปีเพื่อบรรลุการเป็นเทพและได้รับการเรียนการสอนจากบรรดาราชครูผู้สูงศักดิ์

ดินแดนมนุษย์ เหล่ามนุษย์ธรรมดาทั่วไปไม่มีพลังของเซียนใดๆ หากมีกระบี่หรือดาบเพื่อใช้ในการฆ่าฟันศัตรูที่เข้ามาทำร้ายตน และหากฝึกฝนดี ๆ ก็สามารถใช้กระบี่หรือดาบขึ้นเป็นเซียนได้ด้วยเช่นกันเมื่อบำเพ็ญเพียรตบะถึง

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งมิได้อ้างอิงประวัติศาสตร์แต่อย่างใดหากแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเพียงเท่านั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำเนื่องจากมีการบรรยายกิจกรรมทางเพศที่โจ่งแจ้ง