ข้านี่แหละไอ้แดงสุดยอดพระนักเลงสะท้านบู๊ตึ๊ง - นิยาย ข้านี่แหละไอ้แดงสุดยอดพระนักเลงสะท้านบู๊ตึ๊ง : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ
  • มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง
  • มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    ข้านี่แหละไอ้แดงสุดยอดพระนักเลงสะท้านบู๊ตึ๊ง

    คิดว่านักเลงอย่างไอ้แดงหลุดมาอยู่ในยุคจีนโบราณแล้วจะกลัวเหรอวะ? เฮอะ! ไม่มีวัน!!! ก็มาดิ๊ค้าบบบบ เจ๋งจริงก็ดาหน้ากันเข้ามาสิโว๊ย!

    ผู้เข้าชมรวม

    318

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    222

    ผู้เข้าชมรวม


    318

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    27
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  28 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  14 พ.ค. 67 / 17:55 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ, มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ข้านี่แหละไอ้แดงสุดยอด พระ นักเลงสะท้านบู๊ตึ๊ง

     

    โปรย...

     

    “สำนักบู๊ตึ๊งของเราต้องไม่น้อยหน้าวัดเส้าหลินแน่นอน บุกเข้าไป!!!”

    “เฮ้!!!!” เสียงห้าวเข้มดุดันของเหล่าผู้บุกรุกในชุดสีขาวสะอาดตากระโจนเข้ามาข้ามผ่านกำแพงหินหนาอย่างรวดเร็ว พระหนุ่มร่างใหญ่ที่นั่งดื่มสุราอยู่บนหลังคากระเบื้องเลิกคิ้วขึ้นจ้องมองเหล่าผู้บุกรุกก่อนที่ใบหน้าคมคร้ามจะแสยะยิ้มร้าย

     

    โป๊ก

     

    “โอ๊ยนี้มันบ้าอะไรกันวะ” เสียงห้าวห้วนเอ่ยบอกอย่างตกใจเมื่อวัตถุแข็งตกใส่หัวอย่างจังใบหน้าขาวใสของศิษย์สำนักบู๊ตึ๊งที่พยายามเข้ามาโจมตีหันซ้ายหันขวาไปมาอย่างหาต้นตอในช่วงจังหวะนั้นเองที่เงาร่างกายใหญ่ของพระหนุ่มค่อย ๆ เดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มกวน ๆ

    “โทษทีพี่ชายพอดีมือมันลื่น”

    “ช่างเถอะ เดี๋ยวนะว่าแต่แกเป็นใครกัน!!” ใบหน้าใสของผู้บุกรุกสั่นไปมาอย่าไม่คิดถือโทษก่อนจะหันขวับไปมองต้นตอของเสียงอย่างแปลกใจ พระหนุ่มกล้ามใหญ่ยกยิ้มร้ายมือหนากระชับพลองทองในมือแน่นขึ้นขาแกร่งกระโดดขึ้นพร้อมกับมือที่ง้างพลองทองในมือออกกว้าง

    “เป็นหลวงจีนไงประสก!!!!”

    “อ๊ากกกกกกกกกก”

    “เวลาเจอพระต้องเคารพเข้าใจไหมประสก” ไม้พลองในมือหนาหวดย้ำไปที่หัวของผู้บุกรุกโดยมิวายเหวี่ยงออกไปทางด้านข้างจนกระแทกเข้ากับเป้ากางเกงของอีกฝ่ายที่พยายามซุ่มเดินเข้ามาลอบโจมตี

     

    โป๊ก

     

    “โอ๊ยยยยย” ผู้บุกรุกหน้าใสรีบทิ้งกระบี่ในมือลงและรีบลูบคลำบริเวณที่ถูกฟาดตีอย่างเจ็บปวด พระหนุ่มตัวใหญ่แสร้งทำสีหน้าเศร้าตีหน้าเห็นใจมือทั้งสองข้างของพระหนุ่มพนมเข้าหากันและโค้งตัวไหว้ราวสงสาร

    “อมิตตพุทธ อมิตตพุทธ”

    “จัดการเจ้าหัวเหม่งนั่นเลย!” เสียงตวาดกร้าวจากพรรคพวกผู้บุกรุกที่ตามไล่หลังมาพูดขึ้นพร้อมกับจำนวนคนหลายสิบคนที่กรูกันเข้ามา คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแน่นอย่างคนไม่พอใจก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสีย

    “โถ่เว้ยก็บอกแล้วไงว่าตัดสกินเฮดอะไอ้พวกเวรนี่!”

    “เอาไงดีลูกพี่ เหมือนว่าพระรูปนี้จะไม่ธรรมดาเสียด้วย” ผู้บุกรุกหน้าใสเอ่ยกระซิบกระซาบกันอย่างแปลกใจ ปกติแล้วพระในวัดเส้าหลินแม้จะแข็งแกร่งเพียงใดแต่ก็จะสุขุมไม่กระโตกกระตากทำท่าทางเป็นอันธพาลเช่นนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าสงสัยทว่าในช่วงที่ผู้บุกรุกหน้าใสกลุ่มใหญ่กำลังมุงหัวขบคิดกันอยู่นั้นเสียงเข้มดุเป็นเอกลักษณ์ก็เอ่ยดังขึ้นจากทางด้านหลัง

    “พระก็คือพระนั่นแหละ”

     

    จ๊ากกกกก

     

    “ประสกจะตะโกนทำไมเนี้ยอาตมาแสบแก้วหู เอ่อ..ว่าแต่มีไอ้นั่นหรือเปล่า” พระหนุ่มตัวใหญ่แคะหูเบ้หน้าอย่างแสบเสียวแก้วหูก่อนจะมองกลุ่มคนจำนวนหลายสิบที่คู้ตัวลงนั่งคุกเข่าท่าทางหวาดกลัว

    “อ..เอ่อ”

    “ไอ้นั่นไงไอ้นั่น” เสียงเข้มดุเร่งเร้า เหล่าผู้บุกรุกหน้าใสยิ่งพากันตัวสั่นเหงื่อไหลตกอย่างห้ามไม่ได้แล้วไอ้นั่นมันไอ้ไหนกันวะเนี้ย!

    “ก็น้ำหวาน ๆ ที่ดื่มแล้วอร่อยสุด ๆ นั่นไง”

    “นี่มันพระอะไรกันวะเนี้ย!!!” เสียงของผู้บุกรุกโพล่งพูดขึ้นอย่างทนไม่ไหวทว่าพระหนุ่มตัวใหญ่กลับยกยิ้มบางและไหว่ไหล่เล็กน้อยอย่างคนไม่คิดจะสนใจ

     

    ก็พระปลอมไงได้เจ้าพวกบ้าพระหนุ่มคิดอย่างขำ ๆ ก่อนที่มือหนาจะเหวี่ยงไว้พลองในมือลงไปฟาดที่ลำตัวของผู้บุกรุกที่พยายามจะหนีจนทรุดตัวนอนงอกับพื้นด้วยความจุก

     

    ผลั่วะ

     

    “คิดจะมาทำเสียงดังในวัดคนอื่นแล้วคิดจะหนีไปง่าย ๆ งั้นเหรอ...ดูถูกกันไปหน่อยแล้วไหม?”

    “อ..เอ่อ ไต้ซือ ป..ล่อยพวกเราไปเถอะ” ผู้บุกรุกหน้าใสต่างพากันนั่งคุกเข่าก้มหน้าก้มตาพนมมือไหว้ขอร้องอ้อนวอน พระหนุ่มครุ่นคิดคนตัวใหญ่นั่งยอง ๆ ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มตัวเองเล่นก่อนจะพยักหน้ารับและแบมือใหญ่ออกไปด้านหน้า

    “จะปล่อยก็ได้แต่ต้องจ่ายเงินมาก่อน”

    “ห๊า”

    “จะหาอะไรกันเล่า มาจากสำนักบู๊ตึ้งไม่ใช่เหรอ ได้ข่าวว่าสำนักบู๊ตึ๊งรวยมากนี่เอาเงินออกมาจ่ายสิแล้วจะปล่อย...อย่าคิดจะตุกติกเชียวนะถ้าไม่อยากโดนหวดด้วยไอ้เจ้านี้น่ะ”

    “ขอรับลูกพี่”

     

     

    (ไอ้แดงมันเป็นนักสู้ อ่านดูก็รู้นี่มันนิยายขายขำ...อ่ะเหรอ จ๊ากกกกกกก)

     

     

    คำเตือน

    นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเป็นชายรักชาย 18+ ตัวละครสามารถท้องได้ (นิยายแฟนตาซีอ่ะนะ) มีการใช้คำหยาบคาย การใช้ความรุนแรงและมีเนื้อหาร่วมเพศ ตัวละครมีพฤติกรรมไม่เหมาะสมและไม่ควรลอกเลียนแบบ นิยายเรื่องนี้เป็นแนวจีนโบราณย้อนยุคทะลุมิติไม่ได้มีการอิงประวัติศาสตร์ใด ๆ ทั้งสิ้นตัวละครไม่ได้มีตัวตนอยู่จริงทุกสิ่งเป็นเพียงการสมมติขึ้นมาเท่านั้นตามจินตนาการของผู้เขียนและทางเราไม่ได้มีการหมิ่นหรือดูถูกศาสนาความเชื่อใด ๆ ทั้งนั้น ผู้อ่านอายุน้อยกว่า 18 ปี ควรมีวิจารณญาณในการอ่านควรอ่านเพื่อเป็นสิ่งบันเทิงไม่ต้องอิงถึงหลักความเป็นจริงทั้งในเชิงทฤษฎีและเชิงปฏิบัติ มีการเขียนภาษาพูดเพื่อให้เข้าถึงตัวละครอาจจะไม่ได้ถูกหลักการเขียนทั้งหมด หากนักอ่านท่านใดไม่ชื่นชอบและรู้สึกไม่พอใจรู้สึกว่าการอ่านนิยายเรื่องนี้ทำให้เสียอรรถรสควรกดปิดและงดการคอมเม้นท์ที่รุนแรงนะคะ (เราจิตใจอ่อนไหวง่าย)

     

    คุยเล่นกับนักเขียน

    ไม่มีอะไรมากค่ะ นิยายเรื่องนี้เกิดจากความกาวของเราก็เท่านั้นเองไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านี้แล้ว แฮร่ ฝากเอ็นดูพ่อแดงแรงฤทธิ์ของเราด้วยนะคะ

     

     

     

     

    ช่องทางติดต่อนักเขียน

    TikTok: @melomofay

    Instagram : @melomofay

     

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น