ก็นึกว่าเธอจะเป็นแค่คู่นอน

“จำวันนั้นได้ไหม ที่ฉันไปนั่งรอคุณอยู่ที่แมนชั่น คุณไม่แปลกใจรึไง อยู่ชั้นบนสุดด้วยกันมาตั้งนาน ฉันไม่เคยอยากเข้าไปที่นั่น วันนั้นฉันไปนั่งรอเพื่อบอกกับคุณว่าฉันท้อง แต่คุณก็ทำฉันเสียใจ ตอนนั้นฉันเลยตัดสินใจไม่บอกความจริงกับคุณ”

ในที่สุดเขาก็ยอมปล่อยตัวเธอ ลุกขึ้นนั่งแล้วเอาสองมือกุมศีรษะไว้ เขาคิดอะไรไม่ออก รู้สึกสับสนไปหมด แต่รู้ว่าเธอไม่โกหกเขาแน่

‘ เมื่อกี้เธอบอกว่า พวกเขา งั้นเหรอ’

“พวกเขา หมายความว่าอะไร”

“ลูกฝาแฝด ชายหญิง”

เขาหลับตาลงเม้มปากแล้วขบฟันกรามแน่น พยายามกลั้นความโกรธเอาไว้ ทำไมหลังจากนั้นเธอไม่บอกเขาสักหน่อย นี่มันผ่านมานานขนาดนี้แล้ว เธอไม่ทำกันเกินไปหน่อยรึไง

“สา คุณแค้นผมขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมไม่บอกผม! ผมเป็นพ่อของพวกเขา ผมมีสิทธิ์ที่จะได้รับรู้สิ” ลูคัสตะโกนออกมาด้วยความโกรธและเสียใจ