สุดปลายเส้นด้ายสีแดง

​เจ้าหญิงเวยหนิงอัน พระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวของอ๋องแห่งแคว้นเหอหนาน จำต้องเสด็จไปเชื่อมสัมพันธไมตรีกับแคว้นไท่โจว ด้วยการอภิเษกสมรสกับเจ้าชายรัชทายาทแห่งไท่โจว เพื่อนำพาความเจริญมาสู่ทั้งสองแคว้น 

คุณชายไท่หยาง...นายทหารหนุ่มอนาคตไกลแห่งแคว้นไท่โจว ผู้ครอบครองดวงฤทัยแห่งเจ้าหญิงเวยหนิงอัน เพียงแต่..ไม่อาจเอื้อมไปถึง

......จูบที่ยาวนานเพียงเสี้ยวนาที แต่เสมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ ก่อให้เกิดความอบอุ่นในหัวใจทั้งสองดวง ร่างบางยังคงซุกใบหน้าชุ่มน้ำตากับอกแกร่ง ในอ้อมแขนแข็งแรงที่โอบกอดร่างน้อยเอาไว้อย่างทะนุถนอม และหวงแหน... ความรู้สึกที่สื่อถึงกัน ไม่จำเป็นต้องเอ่ยออกมา รักแต่ไม่สามารถอยู่ร่วม จึงมอบให้กันได้แค่เพียงความอบอุ่นและหวังดี

สองตาประสบสาน 

เนิ่นนาน...กาลเวลาหยุดนิ่ง

แม้ลม..ยัง..มิกล้าไหวติง   

สื่อความหมายใหญ่ยิ่ง...ระหว่าง ‘เรา’

ฟ้ามีหน้าที่มอบให้แผ่นดิน...น้ำหนักมงกุฎขัตติยะที่กดทับความรู้สึกในหัวใจ "โอผู้เฒ่าจันทรา...ใยเล่นตลกกับหัวใจเราเช่นนี้.." เมื่อผู้เฒ่าจันทราได้ลิขิตรักด้วยการผูกด้ายแดงไว้กับชายและหญิงให้ได้ครองคู่กัน...สุดปลายของเส้นด้ายสีแดงเส้นนี้ จะผูกพันความรักไว้กับผู้ใด

สุดปลายเส้นด้ายสีแดง ... เป็นนิยายเรื่องแรกของผู้เขียน (ก่อนหน้านี้มีแต่เรื่องสั้น) ตั้งใจให้เป็นนิยายเรื่องยาว แต่สุดท้ายก็เขียนได้ยาวแค่ 30 ตอน เพราะเนื้อเรื่องไม่ได้ซับซ้อน เลยอยากให้อ่านแล้วไม่เวิ่นเว้อ ไม่ยืดเยื้อมากไป และเป็นเพราะชอบดูหนังจีน ซีรี่ส์จีนมาตั้งแต่เด็กเลยอยากเขียนเรื่องราว ตัวละคร และฉากเมืองจีน แต่เขียนเล่าด้วยสำนวนนิยายไทย ก็ได้แต่หวังว่าคงไม่ทำให้เสียอรรถรสสำหรับคอนักอ่านที่ชื่นชอบนิยายจีนย้อนยุคนะคะ :-)  ขอฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานชิ้นแรกนี้ไว้กับผู้อ่านทุกท่าน และขอน้อมรับคำติ คำชม คำแนะนำ ด้วยความเต็มใจค่ะ (ถ้ากดเลิฟและติดตามเป็นกำลังใจให้ด้วย ก็ขอขอบคุณมาล่วงหน้านะคร้า _/\_ :-)