พระเอกคนนั้นคือพ่อของเขา

จรัญ ชายหนุ่มนักธุรกิจชื่อดังที่ต้องมาเสียชีวิตจากการโหมงานหนักจนไม่มีเวลาพักของตน แต่ยังดีที่ตัวเขานั้นเป็นเด็กกำพร้าและไม่มีห่วงอะไรจึงไม่ได้นึกเสียใจและคิดว่าการตายของตนเป็นเพียงเวลาที่จะได้พักผ่อนเท่านั้น

เดิมทีจรัญนั้นเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ถูกเศรษฐีรับเลี้ยงไปบังหน้าเพื่อให้พวกเขาดูเป็นคนใจบุญในสายตาคนภายนอก แต่ไส้ในกลับน่าสะอิดสะเอียนเป็นที่สุด

จรัญต้องทนถูกพวกเขาทำร้าย ทุบตีเมื่อไม่ได้ดั่งใจ แต่ก็นับว่าคุ้มค่า เพราะพวกนั้นเสียเงินให้เขาได้ร่ำเรียนจนมีความรู้ความสามารถดั่งเช่นทุกวันนี้

ในตอนที่จรัญอายุสิบห้าปี ทางฝั่งพ่อแม่บุญธรรมที่รับเขามาเลี้ยงก็ถูกคู่แข่งเปิดโปงจนถูกโยนเข้าตะราง

เขาที่ถูกตกเป็นเครื่องมือก็ได้รับเงินชดเชยมาหลายสิบล้านจนเลือกที่จะเปิดบริษัทเป็นของตัวเอง

เขาสอบเทียบเรียนจบปริญญาตรีในตอนอายุยี่สิบปีและเลือกเข้ามาบริษัทงานเต็มตัวและรับเลขาคู่ใจเป็นคนที่เขาเลือกขึ้นมาเอง

ทั้งเขาและอีกฝ่ายต่างเป็นเด็กกำพร้าจึงไม่มีห่วง แต่อีกคนก็ไม่ใช่ว่าจะตัวคนเดียว เพราะทางนั้นมีแฟนอยู่แล้วและแฟนของอีกคนก็กำลังตั้งครรภ์

ทั้งสองคู่รักต่างเป็นเด็กกำพร้าที่ต่างก็ดิ้นรนมาด้วยกัน จึงไม่มีปัญหาอะไรในตอนที่ฝ่ายหญิงท้อง

จรัญเห็นทั้งสองเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกัน แถมมรดกทั้งหมดที่เขาจดไว้ก็มอบให้กับทั้งสองคน

เขาก็ได้แต่หวังว่าทั้งสองจะไม่เป็นใจไปจากกัน เพราะถ้าเป็นแบบนั้นหลานน้อยของเขาคงต้องลำบาก

คิ้วเข้มขมวดแน่น เมื่อมีความทรงจำบางอย่างไหลเข้ามาในหัวมากมายจนตัวเขาแทบจะหลอมรวมไปกับความทรงจำนั้น

ไม่นานคนที่นอนอยู่ก็ลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืด ชายหนุ่มยกมือขึ้นจับไปที่ศรีษะของตนก่อนจะเห็นว่ามันมีผ้าพันหัวอยู่

นัยต์ตาภายใต้ความมืดสว่างวาบขึ้น ก่อนริมฝีปากที่แห้งและแตกจากการขาดน้ำจะกระตุกยิ้มอย่างเย้ยหยันภายใต้ความมืด

"อ่า ตัวฉันในโลกนี้ ช่างอ่อนแอเสียจริง..."

---

ได้เวลาเปิดเรื่องใหม่ท้าทายขีดจำกัด

ฝากติดตามด้วยนะครับ