พ่อของผมก็ผู้ชายหน้าตายข้างบ้านแม่นั่นแหละครับ (ลงให้อ่านฟรีจนจบก่อนติดเหรียญ)

สวัสดีคุณผู้อ่านที่รักทุกท่าน ฝากผลงานเรื่องใหม่ของบานบุรีสีชมพูด้วยนะคะ "พ่อของผมก็ผู้ชายหน้าตายข้างบ้านแม่นั่นแหละครับ " นิยายชื่อยาวแต่เนื้อหาสั้น กระชับ อ่านไปยิ้มไป

เรื่องราวน่ารักของคนใกล้บ้าน ที่ดันไปมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้ง จนได้เจ้าตัวเล็กมาเป็นแก้วตาดวงใจ อุปสรรคถึงจะไม่เยอะแต่ก็มีนิดหน่อย พอให้ชีวิตได้ขบคิดและมีสีสัน ทุกอย่างจะลงเอยเช่นไรต้องติดตามอ่านจนจบค่ะ กราบขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนผลงาน อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปอีกนานๆ นะคะ

.......................................

“ความรับผิดชอบเป็นหน้าที่ของลูกผู้ชายที่พึงกระทำ แต่ใดๆ คือพี่รับผิดชอบด้วยหัวใจ รอพี่กลับมานะรวี แล้วพี่จะรีบจัดการทุกอย่างให้ถูกต้อง รวีอาจจะยังสับสนก็ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ รวีมีเวลาคิดอีกเยอะ พี่ย้ำอีกครั้ง พี่จริงจัง”

“เอาเป็นว่ารวีรับทราบค่ะ เดี๋ยวรวียกผลไม้ออกไปก่อนนะคะ เข้ามานานแล้ว”

“เดี๋ยวพี่ยกไปให้เอง”

“ขอบคุณค่ะ”

เจนรบเดินเข้าไปกนกรวีอีกนิด เพื่อยกถาดผลไม้มาไว้กับตัวเอง แต่จังหวะที่กำลังจะเดินหันหลังออกไปนั้น เขาก็ถือโอกาสหอมแก้มกนกรวีฟอดใหญ่ด้วยความรวดเร็ว

“พี่รบ”

“ชื่นใจจัง นี่ถ้าบ้านนี้มีเราแค่สองคนนะ พี่จะทำให้เหมือนคืนนั้นเลย เผลอๆ หนักกว่าด้วย พี่คิดถึงรวีแทบบ้าแล้วรู้มั้ย รวีหอมหวานไปทั้งเนื้อทั้งตัวเลย หลับตาพี่ก็คิดถึงแต่ภาพของเราสองคน”

“พี่รบ บ้าที่สุดเลย จะมาพูดอะไรเวลานี้คะ”

กนกรวีทั้งตกใจและอายจนไม่รู้ว่าบรรยายอย่างไร เจนรบมีมุมเจ้าเล่ห์เช่นนี้ด้วยหรือ เวลาพูดเขาไม่มองหน้าเธอ แต่ทำสายตาหื่นแล้วก็จ้องไปที่อกอวบของเธอ พอพูดจบเขาก็เดินทำหน้าตายออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กนกรวีคิดว่าเห็นนิ่งๆ เงียบๆ แบบนี้เจนรบก็ร้ายไม่เบา