เพียงแค่คนที่ไม่สำคัญ

เพียงแค่คนที่ไม่สำคัญ

ถามว่า 'ศรัณย์' รักผู้ชายที่ชื่อ 'ราเชนท์' มากแค่ไหนคงให้คำตอบไม่ได้ 

รู้แค่ว่าเขาเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างเพื่อจะได้ยืนเคียงข้างราเชนท์ได้ โดยไม่ต้องสนสายตาใครๆ 

เขาสามารถทำได้ทุกสิ่ง ยอมได้ทุกอย่าง ถ้าสิ่งนั้นเป็นเรื่องที่ราเชนท์ต้องการ 

ทุกอย่างมันควรจะเป็นไปในทางที่ดี ทั้งความรัก ทั้งเรื่องบนเตียง แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิดไว้สักนิด

ทั้งที่ปากบอกว่าทุกอย่างในชีวิตของ 'ราเชนท์' คือ 'ศรัณย์' แต่กลับไม่ใช่ "คนสำคัญ" 

---

“เชนท์ เขาคนนั้นเป็นใคร!” รัณย์เอื้อมมือไปจับมือราเชนท์ไว้พร้อมถามขึ้นด้วยความสั่นเทา เขาอยากได้คำตอบและกลัวไปในเวลาเดียวกัน

“เป็นใครมันไม่ได้สำคัญ ฟังนะรัณย์ ถ้ารัณย์ยังคิดมากอยู่แบบนี้ ไม่คิดบ้างเหรอว่าคนอื่นเขาจะมองคู่เรายังไง”

“เขาจะมองยังไงก็เรื่องของคนอื่น มันไม่ได้เกี่ยวกับรัณย์สักหน่อย รัณย์ก็แค่อยากรู้คนนั้นเป็นใคร ทำไมเชนท์ต้องไปรับไปส่ง ทำไมต้องออกไปหาทุกครั้งที่เขาติดต่อมา…”

“ก็บอกว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรไงรัณย์ เขาเป็นใครมันไม่ได้เกี่ยวกับ รัณย์เลยสักนิด” รัณย์ได้แต่มองราเชนท์ด้วยความตัดพ้อ

ทำไมกันนะ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าราเชนท์โกหกและกำลังบ่ายเบี่ยงความสนใจ แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย

“มันไม่เกี่ยวกับรัณย์งั้นเหรอ เชนท์จะบอกว่ามันเกี่ยวกับเขาคนนั้นหรือไง”

“รัณย์ไม่ใช่คนโง่ ที่จะไม่รู้ว่าเชนท์หมายถึงอะไร” ราเชนท์เลื่อนมือขึ้นมาจับไหล่รัณย์ไว้ จ้องตากลับด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา

“งั้นเหรอ งั้นรัณย์ขอถามได้มั้ย รัณย์ยังใช่คนสำคัญสำหรับเชนท์อยู่หรือเปล่า” รัณย์เอ่ยถามออกไปเสียงอ่อน

‘คนสำคัญ’ เป็นคำถามที่รัณย์เลี่ยงจะถามมากที่สุด เพราะคำตอบที่ได้รับมันอาจสร้างความเจ็บปวดให้เขาได้

“ไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่รัณย์เป็นที่หนึ่งของเชนท์เสมอนะ” ราเชนท์จ้องหน้ารัณย์ด้วยท่าทีอ่อนลง ตอบกลับเสียงเบาในประโยคแรกแล้วเร่งเสียงดังขึ้นในประโยคหลัง คล้ายจะทำให้รัณย์รู้สึกดีขึ้นกับคำตอบที่ได้ฟังแต่มันกลับไม่ได้ช่วยอะไรเลย

“เห้อะ เป็นที่หนึ่ง แต่ไม่ใช่คนสำคัญ เชนท์จะบอกว่าใครคนนั้นสำคัญสำหรับเชนท์งั้นสิ”

“ถ้าคำตอบมันทำให้รัณย์เจ็บปวด แล้วอยากรู้ไปเพื่ออะไร ในเมื่อตอนนี้คนที่ยืนอยู่ข้างเชนท์ก็คือรัณย์”

“แค่พูดมา มันก็จบแล้วหรือเปล่าเชนท์ ทำไมต้องทำให้เรื่องมันยืดเยื้อ ชอบมากหรือไง อะไรที่มันค้างคาไม่จบๆ ไปสักทีนะ”

“ถ้าเชนท์พูดความจริง รัณย์จะไม่คิดมากใช่หรือเปล่า ถ้าบอกไปแล้ว รัณย์จะยืนอยู่ข้างกันใช่หรือเปล่า”

“เชนท์ก็พูดมาก่อนสิ แล้วรัณย์จะเป็นคนตัดสินใจเอง”

“ไม่มีประโยชน์หรอกรัณย์ ถ้าให้เชนท์พูด เลิกกันยังง่ายกว่า”

“ราเชนท์…” รัณย์ไม่รู้เลยว่าเขาควรรู้สึกยังไงกับสิ่งที่เพิ่งได้ฟังดีเลิกกันยังง่ายกว่าพูดความจริงอย่างนั้นเหรอ รู้สึกเจ็บชะมัด แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นสิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้แล้ว และคนที่จะบอกเลิกได้ต้องเป็นรัณย์เท่านั้น

“เลิกคุยเรื่องนี้กันดีกว่า ตอนนี้เชนท์อยาก…เอามากกว่า” เวลาพวกเรามีปัญหาหรือมีปากเสียงกันราเชนท์มักเป็นแบบนี้เสมอ

รัณย์ไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกที่มีหรือสิ่งที่ราเชนท์กำลังคิดอยู่คืออะไร เพราะท้ายที่สุดแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นมักจะจบลงบนเตียงโดยที่รัณย์แทบไม่เคยได้รับคำตอบในสิ่งที่อยากได้เลยสักครั้ง

แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อทั้งตัวและหัวใจของรัณย์ยกให้ราเชนท์ไปหมดแล้ว มิหนำซ้ำเขาจะติดใจสัมผัสที่ราเชนท์มอบให้สุดๆ แล้วแบบนี้จะให้หนีไปไหนได้

กว่าจะพาตัวเองมายืนอยู่เคียงข้างราเชนท์ มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายดายและคนอย่างศรัณย์นะไม่มีทางยอมให้ราเชนท์บอกเลิกก่อนแน่นอนและพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ราเชนท์มีแค่รัณย์ ขาดรัณย์ไปจากชีวิตไม่ได้เลย คอยดู...

---

มีอีบุ๊คจบแล้วพร้อมตอนพิเศษใน4ตอนเล่ม... ติดเหรียญหลังจบเรื่องและติดNCทุกตอน