ทวงแค้นข้ามกาลเวลา - นิยาย ทวงแค้นข้ามกาลเวลา : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    ทวงแค้นข้ามกาลเวลา

    นางถูกคนที่นางรักสั่งฆ่า ความแค้นนี้ทำให้นางหวนกลับมาในร่างของบุตรหมอหลวงที่อ่อนแอซึ่งถูกงูพิษกัดตายจนได้พบกับซื่อจื่อที่ถูกเขาตามฆ่า "กล้าคิดร้ายกับซื่อจื่อ ข้าจะฆ่าท่านด้วยตัวของข้าเอง!!"

    ผู้เข้าชมรวม

    5,616

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    33

    ผู้เข้าชมรวม


    5.61K

    ความคิดเห็น


    7

    คนติดตาม


    147
    จำนวนตอน :  74 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  19 ก.ย. 66 / 08:51 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    "อิ่นหลง" นักฆ่ามือหนึ่งถูกสั่งฆ่าโดยคนที่รักที่สุด

    นางภาวนาขอให้ได้มีโอกาสกลับมาเพื่อ "แก้แค้น"

    สวรรค์ประทานโอกาสนั้นให้กับนางเพื่อกลับมาในร่างของ.....

     

    "ไป๋ซูเม่ย" สตรีงดงามอันดับหนึ่งของหยางโจว บุตรท่านหมอหลวงไป๋เหลียน

    โชคดีที่มีทั้งวิชายุทธ์ที่ติดกายมาจากชาติที่แล้ว

    และยังมีความรู้ในวิชาแพทย์ของเจ้าของร่างเดิม

     

    นางได้พบกับ "เว่ยเฟิงหรง" ที่ถูกตามฆ่าบนเขา

    นางช่วยเขาไว้ และความสัมพันธ์ที่วุ่นวายนี้จึงได้เริ่มขึ้น

     

    ผู้ที่ตามฆ่าเขาคือ "องค์ชายเสวียนอวี่" ผู้ที่นางเคยมอบทั้งชีวิตและหัวใจให้

    แต่ในชาตินี้ นางเป็น "ไป๋ซูเม่ย" 

     


    "ข้าจะเข้าเมืองหลวง"

    "เช่นนั้นก็ไปกับข้า"

    "คุณชาย เราพบกันเพียงเท่านี้จะดีกว่า จากนี้ต่อไป ก็ต่างคนต่างไปเถิด"

     

    "ซื่อจื่อแห่งหยางโจว" อย่าง "เว่ยเฟิงหรง" จะยอมปล่อยนางไปหรือไม่ในเมื่อในชาตินี้ ผู้ที่ถูกขนานนามว่ายอดสตรีอันดับหนึ่งผู้นี้คือว่าที่คู่หมั้นของเขา

     

    “ข้าแพ้แล้วคุณชายเว่ย ขอบคุณที่ออมมือ”

    “ดังนั้น..ข้าทำตามข้อตกลงได้แล้วใช่หรือไม่”

    “ใช่ ว่าแต่ท่านจะขอสิ่งใดเจ้าคะ”

    “เจ้าหลับตาก่อนสิ”

    “เหตุใดต้อง….”

    “ชู่วว….คนแพ้ไม่มีสิทธิ์ถามนะ”

     

    นางหลับตาลงตามข้อตกลง แม้จะไม่เข้าใจว่าเขาจะทำสิ่งใดก็ตาม ไม่นานนางก็รู้สึกถึงบางอย่างที่มาสัมผัสที่แก้มของนางตามด้วยเสียงกระซิบที่แผ่วเบาของผู้ที่กำลังสูดลมหายใจจากแก้มของนางเข้าไปจนสุด

     

    “ข้าเพียงแค่…ขอค่าสอนเพลงดาบเท่านั้นเอง”

     


     

     

    “เช่นนั้นขอบใจเจ้ามากสำหรับการดูแลข้าตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ขอให้เจ้า…โชคดี”

    “ท่านก็เช่นกัน ลาก่อน”

     

    เขาเดินลงจากเนินเขาที่ใช้ฝึกวิชาและมาลาอาหยงและเดินทางลงจากเขาทันทีโดยที่ไป๋ซูเม่ยมิได้ตามมาส่ง นางยังคงยืนอยู่ที่ลานฝึกและมองพวกเขาเดินลงจากเขาไปอย่างเงียบ ๆ

    “คุณชาย ท่านเป็นผู้ที่ไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับความแค้นนี้ของข้า ข้ามิอาจไว้ใจผู้ใดเหมือนครั้งที่ผ่าน ๆ มาอีกแล้ว”

    เว่ยเฟิงหรงหันหลังมามองนางที่ยืนนิ่งอยู่บนเชิงเขา นางเองก็ยังคงมองมาที่เขาเช่นกัน สองคนที่สบตากันแม้ว่าจะไกลแต่เขาคิดไม่ผิด เขาเห็นว่านางกำลังยิ้มให้เขาอยู่เป็นแน่

     

    “หากว่ามีวาสนา คงได้พบกันอีกในวันข้างหน้า ถ้าได้พบเจ้าอีกครั้งข้าจะไม่ยอมปล่อยเจ้าไปเหมือนดังเช่นวันนี้เป็นแน่”

     


     

    เมื่อถึงเวลาล้างแค้น "อิ่นหลง" ในร่างของ "ไป๋ซูเม่ย"

     

     

    “ฟิ้ว….ฟิ้ว…ฟิ้ว ๆๆ”

    “อ๊ากกก!!! ลูกพี่ หูข้า!!…”

    “อ๊าก!! ตะ…ตาของข้า ผู้ใดกัน!!”

    “ผู้ใดกัน ช่างกล้าเหิมเกริมต่อต้านข้างั้นหรือ เผยตัวออกมา!!”

    ไป๋ซูเม่ยเพียงแค่เดินกลับมาที่อาหยงอยู่และสลัดถั่วที่เหลือในมือไปทางจางอู่ เสื้อผ้าของเขาก็ฉีกขาดจนถูกถอดออกจนหมดเป็นที่น่าอับอายต่อหน้าชาวเมืองหลวงอีกทั้งดวงตาทั้งสองก็ถูกถั่วที่เหลือพุ่งเข้าไปอย่างตรงเป้าหมาย

    จางอู่ล้มเสียงดังสนั่นท่ามกลางความสะใจของชาวบ้านโดยรอบที่ไม่มีผู้ใดสนใจจะช่วยพวกมันเลยสักคนอีกทั้งยังพากันโยนข้าวของและดึงเอาเงินที่ถูกเก็บไปคืนกลับมา

     

    “นิ้วเท้าหายไปนิ้วหนึ่งแล้ว ดูสิว่าเจ้าจะทำเช่นไรเสวียนอวี่”

     

    นี่เป็นเพียงแค่น้ำจิ้มเท่านั้น ติดตามเส้นทางการล้างแค้นของไป๋ซูเม่ย ความสะใจผสมผสานกับการรับมือการรุกของซื่อจื่อ


     

    “เจ้าอยากนอนพักสักหน่อยหรือไม่”

    “ข้าอยากกลับไปอาบน้ำแล้ว”

    “ข้ามีอยู่ที่หนึ่งหากเจ้าอยากแช่ตัวอาบน้ำสักหน่อย รับรองว่าไม่มีผู้ใดรบกวน”

    “ที่ใดงั้นหรือ”

    “น้ำตกด้านหลังนี่เอง แต่น้ำจะเย็นนิดหน่อย”

     

    ซูเม่ยหันไปมองใบหน้าของเขาที่เริ่มแดงเมื่อชวนนางไปยังน้ำตกที่เขาบอก นางเคยมีประสบการณ์เรื่องเช่นนี้มาก่อน รู้ดีว่าเขาพูดแม้จะไม่ได้คิดอะไรแต่การชวนสตรีไปอาบน้ำก็มิใช่เรื่องธรรมดา

    แต่ไป๋ซูเม่ยในร่างนี้ยังเป็นสตรีพรหมจรรย์เขาจึงคิดว่าไม่ควรชวนนางเช่นนั้น มือเรียวค่อย ๆ โอบรอบคอเขาอย่างจงใจ

    “ข้าอยากไปนะเจ้าคะ”

    เสียงกลืนน้ำลายของเขาทำให้นางนึกยิ้มอย่างพอใจ เขาช่างเป็นคนที่น่ารักเสียจริง แม้ว่าในชาตินี้นางจะกลับมาพร้อมกับความแค้น แต่กับเขาก็นับว่าเป็นคนที่ไม่เลว หากว่าคืนนี้ไม่มีเขาช่วยเอาไว้ ความแค้นที่เหลือของนางคงจะสะสางไม่ได้

     

    “เจ้า….เจ้า…”

    “เฟิงหรง…ท่านชวนข้าเองนะ”

     

    นางเงยหน้ามองเขาที่มองสบตานางอย่างเลื่อนลอย โดยไม่รู้ตัวว่ากำลังทำสิ่งใด ปากของทั้งคู่ก็ประกบกันอย่างดุเดือด เรื่องนี้นางไม่ต้องสอนเขาด้วยซ้ำเพราะเว่ยเฟิงหรงดูจะชำนาญมากกว่านางเสียอีก เพราะชาติที่แล้วแม้ว่านางกับเสวียนอวี่จะร่วมรักกันหลายครั้ง แต่เขา…ไม่เคยจูบนางเลยสักครั้ง

     

    “ซูเม่ย ข้าจะพาเจ้า…กลับจวนดีหรือไม่”

    “ข้าอยากแช่น้ำเย็นสักหน่อย พาข้าไปที่น้ำตกเถอะเจ้าค่ะ”

    “เช่นนั้น…ข้าจะพาเจ้าไป”

     

     

    ไปติดตามเรื่องราวความรักระหว่างที่นางเอกของเราตามล้างแค้นศัตรู จะโหดเหี้ยม ดุเดือดและเร่าร้อนขนาดไหน ความหึงของพระเอกบอกได้เลยว่าไม่แพ้เรื่องอื่นจ้า

     

    ** คำเตือน **

     

    เนื้อเรื่องที่เขียนทั้งชื่อคน สถานที่เป็นเพียงเรื่องแต่งจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ชอบกดผ่าน รบกวนอย่าทิ้งคอมเม้นท์บั่นทอนจิตใจกันเอาไว้นะคะ พลีสสสส......

    สำหรับคนที่ชอบแนวแรงรักแรงแค้นก็ติดตามกันต่อจ้า มีฉากอีโรติกและบรรยายละเอียดไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชน อาจจะมีความรุนแรงในบางฉากบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น