โน้มกิ่งซิ่งฮวา [มีE-BOOK]

หลี่มู่เฉินเคยเป็นบ่าวไพร่ในสำนักศึกษาที่ถูกนางสั่งโบยจนต้องระหกระเหินไปเข้าร่วมกองทัพ

ผ่านไปสิบกว่าปี คนผู้นั้นกลับกลายเป็นแม่ทัพใหญ่มีความดีความชอบช่วยให้ฮ่องเต้ได้ขึ้นครองราชย์

ในขณะที่ครอบครัวนางกลับตกต่ำทั้งยังถูกตั้งข้อหากบฎที่ผู้ใดก็ไม่อาจยื่นมือเข้าช่วยเหลือนอกจาก ‘เขา’

เมื่อทุกสิ่งบีบคั้น นางจึงจำต้องยอมทิ้งศักดิ์ศรีไปขอร้องทำข้อแลกเปลี่ยนกับปีศาจร้ายที่จ้องจะรังแกนาง

------------------------

“ไม่คิดถึงข้าจริงหรือ”

หญิงสาวเม้มริมฝีปาก เป็นตายอย่างไรก็ไม่ยอมคล้อยตาม ข้างหูแว่วเสียงหัวเราะทุ้มต่ำย่ามใจพร้อมกับที่เขาใช้ข้อนิ้วดันปลายคางให้นางเอียงหน้ากลับมาหา

ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาหลี่มู่เฉินมักมีความคิดที่ว่า หรือคุณหนูใหญ่ตระกูลเสิ่นจะเป็นปีศาจจิ้งจอกจำแลงมาจึงทำให้เขาฝันถึงนางทุกค่ำคืน ราวกับไม่อาจลืมเลือนรสชาติหอมหวานอันเย้ายวน เขาแค่เพียงต้องการพิสูจน์เท่านั้น ชั่วขณะที่ริมฝีปากแตะต้องกัน กลิ่นสุราและรสชาติหวานละมุนพลันพุ่งเข้าครอบงำสติสัมปชัญญะ

เสิ่นชิงหร่านอยากร้องประท้วง ทว่าเพียงเปิดริมฝีปากเท่านั้นอีกฝ่ายพลันฉกปลายลิ้นเข้ามาในโพรงปากของนาง กระทำการจาบจ้วงประหนึ่งคนที่หลงในทะเลทรายอันแห้งแล้งมานาน ครั้นได้พบธารน้ำใสจึงตั้งหน้าตั้งตาดื่มกินอย่างตะกรุมตะกราม

หญิงสาวถูกเขาจุมพิตจนแทบจะขาดอากาศหายใจ แต่ยามคนผู้นั้นถอนริมฝีปากออกยังทำสีหน้าคล้ายยังไม่เต็มอิ่ม

“ท่านปล่อยข้า...” แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมากลับเจือความเว้าวอนหาได้แข็งกร้าวแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มหัวเราะแผ่วเบา ดูเหมือนแค่คืนเดียวเขาจะหัวเราะมากกว่าหลายปีที่ผ่านมารวมกัน มือหนาหมุนตัวนางกลับมา แต่ใบหน้างามยังผินไปด้านข้างจนต้องเชยคางบังคับให้หญิงสาวก้มลงมาสบสายตา

คืนนี้ดวงตาสีรัตติกาลของเขาทอประกายเจิดจ้าจนทำให้ดวงตาของนางพร่ามัว

ต้องเป็นเพราะฤทธิ์สุราที่ทำให้หัวใจของนางสั่นไหว

“คุณหนูใหญ่ไม่คิดถึงบ่าวจริงหรือ”

-----------

นิยายหวานกรุบ ฟินจิกหมอน ใครกลัวดราม่า บอกเลยว่าไม่มี เรื่องนี้หวานเจี๊ยบจ้า