ข้อความจากสายลม

รินอารี... หญิงสาวใบหน้ารูปกลมเล็ก ๆ กับแววตากลมโตคู่นั้นอาจทำให้คุณหันกลับมามองดูหล่อนอีกครั้ง และเมื่อริมฝีปากเล็กบางของหล่อนทำหน้าที่คุณอาจจะยิ้มไม่ยอมหยุดและไม่อยากที่จะจากไปไหนเลย...

.......................................................................

หลังจากประสบอุบัติเหตุรินอารีหมดสติไปสองอาทิตย์ พอตื่นขึ้นมาก็พบว่าความทรงจำบางช่วงบางตอนขาดหายไปหล่อนมีเพียงสายลมที่เป็นเหมือนเสียงกระซิบของใครสักคนที่เคยได้ยิน คนรอบข้างบางคนก็เหมือนคนแปลกหน้าส่วนคนแปลกหน้ากลับรู้สึกเหมือนคนคุ้นเคย หล่อนใช้ชิวิตด้วยความสับสน มีเพียงวิธีเดียวที่จะทำให้หล่อนกลับมาใช้ชิวิตเป็นปกติเป็นรินอารีคนเดิมคือหล่อนต้องรื้อฟื้นความทรงจำของตัวเองกลับมาให้ได้...

...........................................................................

หากความรู้สึกกับความทรงจำเปรียบเสมือนส่วนหนึ่งของต้นไม้ เจ้าความรู้สึกก็คงเหมือนกับรากเหง้าที่คอยดูดซับสารอาหารเพื่อหล่อเลี้ยงความทรงจำให้งอกงามสูงเด่นและชัดเจน...

.....................................................................

……………………………………………………………………………………………………………..

นิยายเรื่องนี้สร้างมาจากจินตนาการของผู้เขียน รวมถึงตัวละครทุกตัวก็มาจากจินตนาการทั้งสิ้นไม่ได้อ้างอิงถึงบุคคลใด 

สถานที่ ฉาก ล้วนแต่เกิดจากการแต่งเติมข้อมูลโดยจินตนาการ

การทำซ้ำ คัดลอก ต้องได้รับอนุญาตเสียก่อน.