ย้อนเวลามาเป็นคุณทวด

หยางเฉิงอี้มีร่างกายที่ไม่แข็งแรงมาตั้งแต่เด็ก เขามีโรคประจำตัว วันสุดท้ายที่หมอได้ช่วยปั้มหัวใจเขาให้กลับคืนมา เขาได้เซ็นเอกสารให้กับหมอเพื่อขอปฏิเสธการปั้มหัวใจช่วยชีวิตอีก เพราะร่างกายของเขารับไม่ไหวแล้ว

หลังจากที่เขาหมดลมหายใจ เขาก็ตื่นขึ้นมาอีกภพหนึ่ง ผู้หญิงตรงหน้าเรียกเขาว่าหยางเฉิงเยว่ นั้นเป็นชื่อคุณปู่ทวดของเขา เธอแนะนำตัวเองว่าชื่อไป๋ลู่ชิง นั่นก็คือชื่อคุณย่าทวดของเขาเหมือนกัน

หยางเฉิงอี้รู้สึกงงและสับสนมาก เขาคิดว่านี่คงเป็นแค่ความฝันเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องจริง

ตั้งแต่ที่หยางเฉิงเหย่เกิดอุบัติเหตุจนเข้าสู่นิทรา ลู่ชิงปกปิดเรื่องนี้ไว้ไม่ให้ใครรู้ ไม่งั้นจะมีผลเสียต่อบริษัท เธอรับหน้าที่เป็นผู้รักษาการแทน แต่ก็ถูกกลุ่มผู้บริหารคนอื่น ๆ คอยขัดตลอด การที่หยางเฉิงเยว่ไม่เข้าบริษัทเป็นเดือนเดือน ทำให้ลู่ชิงมักมีปัญหาที่บริษัท เช่นเดียวกับครั้งนี้ที่เธอถูกใส่ร้าย

ลู่ชิงเอนตัวพิงเก้าอี้ มือกุมขมับ เธอต้องใช้ความคิดว่าจะต้องเริ่มจากตรงไหนอีก หัวหน้าฝ่ายบัญชีที่ลาออกอย่างกระทันหัน เป็นคนเดียวเท่านั้นที่สำคัญกับเรื่องนี้ ตอนนี้อาจจะหนีออกนอกประเทศไปแล้วก็ได้

"หรือจะใช้ชื่อของประธานเหิงเยว่อ้างอิงดีคะ" อันอันเสนอ หากเอ่ยชื่อของเหิงเยว่ คนพวกนั้นอาจจะไว้หน้าเธอบ้างก็ได้ อย่างน้อย ๆ เหิงเยว่ก็ทำกำไรให้กิจการเติบโตมาได้ไกลขนาดนี้ได้

"ไม่ได้ ตอนนี้เขาเป็นเพียงเจ้าชายนิทรา เขาช่วยอะไรไม่ได้ในเรื่องนี้ หากคณะกรรมการรู้ว่าเขาป่วย ไม่ใช่แค่เขาที่จะโดนปลด ฉันก็โดนปลดเช่นกัน" 

เฟยเถาไม่เปิดโปรงเธอเรื่องนี้ ก็เพราะอยากให้เธอแต่งงานใหม่กับผู้ชายที่เฟยเถาเลือก เฟยเถาต้องการเพียงแค่สินสอดมหาศาลเท่านั้น ไม่คิดถึงจิตใจเธอบ้างเลยว่ามีสามีอยู่ และเขาก็ยังไม่ตาย ถึงจะเป็นเจ้าชายนิทรา แต่เหิงเยว่ก็ยังเป็นสามีของเธออยู่ดี

เฟยเถาเอาเรื่องบริษัทมาบังคับเธอ หาทางเล่นงานเธอในทุก ๆ ทางจริง ๆ

"แต่คุณจะหลอกคณะกรรมการพวกนั้นไปได้อีกนานแค่ไหนกัน นี่ก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้วนะคะ" 

"ใช่ ฉันปิดบังว่าเหิงเยว่ไปดูงานที่ต่างประเทศมาเป็นเดือนแล้ว" เธอบอกและคิดไปด้วย

"คุณจะเอายังไงต่อคะ"เลขาถามอย่างกังวล

"ฉันขอคิดดูก่อน เธอออกไปทำงานเถอะ"

สักพักเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

ลู่ชิงมาถึงที่บ้านเช่า เธอเดินเข้ามาภายในห้องนอน เห็นเหิงเยว่นั่งพิงอยู่บนที่นอน เธอเดินเข้าไปหาด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น เหิงเยว่ขมวดคิ้วมองเธอ

"คุณฟื้นแล้ว" เธอเอ่ย

เขาจ้องเธอและขมวดคิ้ว "คุณเป็นใคร?"

"ฉันลู่ชิง เป็นภรรยาของคุณ" เธอตอบ ขมวดคิ้วสงสัย อะไรกัน เขาจำเธอไม่ได้งั้นเหรอ? ความจำเสื่อม? เธอคิด บางทีอาจเป็นเพราะอุบัติเหตุจึงทำให้เขาจำอะไรไม่ได้ "คุณรู้ไหมว่าคุณเป็นใคร" เธอถาม เพื่อเตือนความมั่นใจ

"ฉัน" เขาหยุดคิด เขาควรตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่? เขาคุ้นหน้าเธอมาก "ฉันเป็นใคร?" เขาลองถามเธอ

"คุณคือหยางเฉิงเยว่ไง" เธอบอก บางทีเขาอาจความจำเสื่อมจริง ๆ ก็ได้ "ตอนนี้คุณพึ่งจะฟื้น รู้สึกเป็นยังไงบ้าง" เธอเป็นห่วงอาการของเขา เขาฟื้นแล้วก็จริง แต่บางทีร่างกายของเขาคงยังปรับตัวไม่ได้ เมื่อนอนป่วยไม่รู้ตัวนานเป็นเดือน

"ฉันสบายดี" เขารู้สึกว่าเขาแข็งแรงดี ไม่รู้สึกถึงอาการป่วยที่เคยมีเลย

เขามองไปรอบ ๆ เห็นรูปถ่ายที่ติดผนัง เขาขมวดคิ้วมองอย่างสงสัย "นั่นรูปใคร" เขาชี้ไปยังรูปที่ติดผนัง

ลู่ชิงหันไปมองตาม เธอยิ้มและตอบเขา "นั่นคือรูปแต่งงานของเรา" เธอตอบ

"รูปของเรา?" เขารู้สึกตกใจ นั่นมันคือรูปที่อยู่ในห้องบรรพบุรุษของเขา รูปปู่และย่าทวดของเขาไม่ใช่เหรอ?" 

"ใช่ มันคือรูปแต่งงานของเรา" เธอรู้สึกดีใจเมื่อเขาฟื้น แต่เธอกลับยิ้มไม่ออกเมื่อเขาจำอะไรไม่ได้ 

บริษัทยังรอให้เขากลับไปแก้ไข เขาจำอะไรไม่ได้แบบนี้แล้วเขาจะกลับไปดำรงตำแหน่งประธานอีกได้ยังไง

เขาก้าวขาลงจากเตียงนอน 

"คุณ" เธอจับแขนเขาไว้ "คุณพึ่งจะฟื้น จะลุกแบบนี้ไม่ได้" เธอเป็นห่วงอาการของเขา กลัวว่าร่างกายจะยังไม่หายดี

เขาจ้องหน้าเธอ "ผมไม่เป็นไร ผมอยากจะเข้าห้องน้ำ" เขาชี้ไปที่ห้องน้ำ

"งั้นฉันจะพาคุณไป"

"ได้" เขาเพียงอยากไปส่องกระจกเท่านั้น 

เขาคิดว่านี่มันคือความฝันหรืออะไร ทำไมตอนนี้ผู้หญิงตรงหน้าเขาถึงบอกว่าเขาชื่อเฉิงเยว่ นั่นไม่ใช่ชื่อปู่ทวดของเขางั้นเหรอ?

"นี่มันเรื่องอะไรกัน?" เขาใช้สองมือมาจับที่ใบหน้า เมื่อยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ใบหน้านี้ไม่ใช่ของเขา เขารู้สึกสับสนมากในเวลานี้ ความทรงจำของเขายังมีอยู่เหมือนเดิม  มันต้องเป็นแค่ความฝันแน่ ๆ

"คุณเป็นอะไร?" เธอถาม เมื่อเห็นเขายืนนิ่ง

เขาหันมาสนใจเธอและถาม " ตอนนี้เป็นวันอะไร? ปีอะไร?"

"วันที่ 3 เดือน 11 ปี 2023" เธอตอบ

"2023?" เขาพึมพรำเบา ๆ 

ในวันสุดท้ายที่เขาป่วยอาการสาหัส เขาเซ็นเอกสารปฎิเสธการช่วยเหลือของหมอ คือวันที่ 3 เดือน 11 ปี 2120 เขาลองบวกลบดู นี่มันห่างกันถึง 97 ปี? แล้วทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้? อยู่ในร่างของปูทวดได้ยังไง?