สถาปัตย์ฯ หน้ากวน VS ศิลปะหน้ามึน

จงอย่าถามหาความปกติชนจากนิยายเรื่องนี้ เพราะมันไม่มีครับ!!

สถาปัตย์ฯ หน้ากวน VS ศิลปะหน้ามึน

คุณเคยมีเพื่อนที่ดูเหมือนจะไม่สนโลกและไม่แคร์ใคร แต่เสือกรู้ทุกเรื่อง รู้ทุกความเคลื่อนไหว และทุกความเป็นไปของผู้คนรอบตัวแบบละเอียดยิบไหมครับ...ผมกำลังจะบอกว่าไอ้ตรองมันก็คือเพื่อนแบบนั้นล่ะ แถมบางครั้งยังเผลอหลุดปากพูดความลับของใครต่อใครออกมาโดยไม่รู้ตัวอีก ก็นะ...ผมแค่หวังว่ามันจะไม่บังเอิญรู้ความลับอะไรเกี่ยวกับตัวผมก็แล้วกัน...

ยิ่งผมได้มีโอกาสพูดคุยกับไอ้ตรองมากขึ้น ผมก็ได้รู้ว่า จริง ๆ แล้วมันเป็นคนตรงไปตรงมา ถึงขั้นขวานผ่าซากในบางครั้ง ซึ่งการที่ไอ้ตรองเป็นคนคิดอย่างไรก็พูดออกไปอย่างนั้น หรือการกระทำในบางครั้งที่ดูเหมือนไม่ได้ผ่านกระบวนการประมวลผลและกลั่นกรองทางสมองของมันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียในเวลาเดียวกัน

ข้อดีคือเป็นคนง่าย ๆ ไม่ซับซ้อนอะไร ใครอยู่ด้วยก็สบายใจ ส่วนข้อเสีย...มีเยอะ_ิบหาย! มากมายมหาศาลจนผมลิสต์รายการตามตูดมันไม่ทันแล้วครับ!!

.-.+.-.+.-.+.-.+.-.

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายฟีลกู๊ดในรั้วมหา’ลัย มีเนื้อหาในส่วนของตอนพิเศษที่เพิ่มเข้ามาอีกสองตอน ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการอ่าน และขอขอบคุณคุณนักอ่านผู้น่ารักทุกท่านที่แวะเวียนกันเข้ามาให้ความสนใจกับเรื่อง ‘สถาปัตย์ฯ หน้ากวน VS ศิลปะหน้ามึน’ นี้อย่างสุดซึ้งครับ ʕTᴥTʔ

.-.+.-.+.-.+.-.+.-

☕   มี E-book + 2 ตอนพิเศษ ที่แผงหนังสือด้านล่างนี้ครับ :) 

☕ หลังวันที่ 12 เมษายน 2566 นี้ ลุงพลัฎฐ์จะขออนุญาตปรับขึ้นราคาตอนติดเหรียญให้มีราคาใกล้เคียงกับราคาเล่มอีบุ๊คนะครับ 

.-.+.-.+.-.+.-.+.-

ตัวอย่างจากเนื้อหาในเล่ม E-book ‘สถาปัตย์ฯ หน้ากวน VS ศิลปะหน้ามึน’ :

ผมจึงเอ่ยกับไอ้ตรองเสียงเบาว่า… “เพื่อนมึงอะ…กูเห็นนั่งมองมึงนานแล้ว น่ารำคาญว่ะ”

“ก็ถ้าไม่นั่งทำงานที่นี่ แล้วมึงจะให้กูไปนั่งทำงานที่ไหนอะ”

“ห้องกูไหม”

ตรอง : “…”

เห็นไอ้ตรองใบ้แดกไม่รับมุกผมเลยพูดกลบเกลื่อนแก้เดดแอร์ “หยอก ๆ”

แต่ไอ้ตรองกลับหันมาพูดกับผมนิ่ง ๆ ว่า “ไปห้องกูดีกว่า…ไปไหม”

ผม : “…”

ซึ่งประโยคถัดมาของไอ้ตรองกลับพาให้ใจผมไขว้เขวยิ่งกว่าเดิม “หยอกคืน” 

“ห่า! กูตกใจหมด…” ผมโพล่งสวนกลับคนข้าง ๆ พร้อมกับยกมือซ้ายขึ้นมากุมหัวใจที่อยู่ด้านขวา…

ผิดด้าน! 

ฟาย! 

ซ้ายโว้ย!

.-.+.-.+.-.+.-.+.-.

“แล้วทำไมพวกมันถึงต้องมามอง ๆ กูด้วยไม่ทราบครับ ไหนมึงลองบอกกูมาสิ๊ ตอบดี ๆ นะมึง กูจริงจัง” ผมย้ำคำไอ้ตรองในประโยคสุดท้ายเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายพูดออกทะเลไปเรื่องคน ผี ปีศาจ ห่าเหวอะไรของแม่งอีก

“ก็มึงหล่ออะ”

“หือ?...”

“อืม กูพูดจริง…ก็มึงหล่อไง นี่ถ้าตอนปีหนึ่งมึงไม่โดดคัดตัวดาวเดือนคณะมึงไปแดกเหล้ากับพวกไอ้เตอร์กันยันเช้านะ ป่านนี้กูว่ามึงได้เป็นเดือนมหา’ลัย รุ่นกูแทนไอ้บุ๋นไปแล้ว”

“มึงรู้ได้ไงวะ”

“ไอ้บุ๋นมันชอบบ่นให้กูฟัง” ไอ้ตรองเสหลบสายตาผมเล็กน้อยพร้อมกับยกนิ้วขาวเรียวของมันขึ้นมาเกาข้างขมับเบา ๆ อย่างเก้อเขิน ที่ตัวเองเผลอหลุดพูดความลับในกลุ่มเพื่อนของมันออกมาให้ผมฟัง

“ก็ถ้าวันนั้นกูไม่ไปกับไอ้เตอร์ แล้วมึงไม่คิดบ้างเหรอว่าไอ้เตอร์นั่นแหละที่จะได้เป็นเดือนมหา’ลัย…ไม่ใช่กู”

ไอ้ตรองส่ายหน้าน้อย ๆ ก่อนพึมพำด้วยน้ำเสียงเบาหวิว “กูว่ามึงนั่นแหละ ในสายตากูมึงหล่อที่สุดแล้ว”

.-.+.-.+.-.+.-.+.-.

ร่วมพูดคุย แบ่งปัน หรือเสนอแนะได้ที่ :

◉ Twitter : https://twitter.com/Palat9AM #ศิลปะหน้ามึน

◉ Facebook : https://m.facebook.com/profile.php?eav=AfYvraGM2YHk1w9Od_Qc03A76WftVVlkKovhZCfY5-HYJPcV3dAQqQyMiyRU8Zi7mVc&paipv=0

◉ ขอบคุณคุณรี้ดทุกท่านสำหรับการกดติดตามนิยาย  + กดเก็บนิยายเข้าคอลเล็กชัน และทุกคอมเมนท์อย่างสุดซึ้งครับ ʕTᴥTʔ

◉ 1 คอมเมนท์ = 1,000,000 กำลังใจส่งตรงถึงผู้เขียนให้ไม่ง่วงเหงาหาวนอนเฝ้าแผงหนังสืออยู่คนเดียวนะครับ ʕTᴥTʔ

.-.+.-.+.-.+.-.+.-.

ʕ•ᴥ•ʔ นิยายทั้งหมดของลุงพลัฎฐ์ ʕ•ᴥ•ʔ

◉ เบื่อโลกเพราะรักเธอ [BL] : https://writer.dek-d.com/Palat9AM/writer/view.php?id=2067707

.-.+.-.+.-.+.-.+.-.

คำเตือน สถานที่ เหตุการณ์ บุคคลและเนื้อเรื่องเป็นเพียงสิ่งสมมติจากจินตนาการของผู้เขียน โดยมิได้มีเจตนาพาดพิงหรือมีเจตนาทำให้เกิดความเสื่อมเสียหรือทำลายชื่อเสียง เกียรติ ของสถาบันใดสถาบันหนึ่ง มีจุดประสงค์เพื่อความบันเทิงเท่านั้น ซึ่งภายในเนื้อหาอาจมีการใช้คำอุทาน คำสบถหรือคำบริภาษที่ไม่สุภาพบ้างเล็กน้อย จึงเรียนมาเพื่อให้ผู้อ่านทราบ หากมีข้อผิดพลาดประการใดผู้เขียนต้องขออภัยมา ณ ที่นี้

.-.+.-.+.-.+.-.+.-.

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๕๘ ห้ามคัดลอกเนื้อหา ภาพประกอบ รวมทั้งดัดแปลงเป็นแถบบันทึกเสียง ตลับวีดีทัศน์ หรือเผยแพร่ด้วยรูปแบบและวิธีการอื่นใดก่อนได้รับอนุญาต

.-.+.-.+.-.+.-.+.-.