ข้านี่แหละพระชายาของท่านอ๋องโลหิต

“เจ้าเป็นผู้ใด หากว่าไม่แจ้งอย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ”

เสียงดุดันราวแม่เสือพึ่งตื่นนอนทำเอาเขานึกตกใจ เมื่อครู่เขาฟังเสียงลมหายใจจนแน่ชัดแล้วว่านางหลับ?? มิใช่หรือ เหตุใดจึงตื่นแล้วล่ะ

“ข้าเป็นสามีของเจ้า”

“ถวายบังคมท่านอ๋องเพคะ”

“อืม ข้า…เปิดหน้าเจ้าได้หรือยัง”

“เชิญเพคะ”

“ท่านอ๋องเพคะ”

“ว่าอย่างไร”

“เอ่อ…ช่วยเร็วหน่อยก็ดีเพคะ หม่อมฉันง่วงแล้ว”

“เจ้า…มีนามว่าอย่างไร”

“หม่อมฉันฟ่างชิงเยี่ยนเพคะ”

อุ๊ย!! ยังไง หลงลูกสาวเราหรือไม่ท่านอ๋อง

---

“นี่…เจ้าเป็นอะไรไป….นี่..เดี๋ยวนะ…ในเหล้านั่น!!…พระชายา!!”

“นี่เจ้า…เมาแล้ว”

“อืม…อีกไม่นานก็ต้องตายอยู่ดี ได้นอนกับคนรูปงาม…เอิ๊ก…เช่นท่าน….อาา….พ่อหนุ่มรูปงาม…ข้า..ร้อน ช่วยด้วย”

“พระชายา เจ้าออกไปก่อน มิเช่นนั้นเราจะควบคุมมันไม่ได้”

“ท่านแน่ใจหรือว่าไม่ต้องการข้าน่ะท่านอ๋อง ข้าแต่งให้ท่าน …เรื่องนี้ อ๊าา…ร้อนน เร็วเข้าสิ ร้อน…”

ปากอวบอิ่มนั้นรีบประกบไปที่ปากของอ๋องหนุ่มทันทีเพื่อไม่ให้เขาพูด นางเริ่มจัดการชุดของเขาออก ไม่น่าเชื่อว่าจะมีแรงมากขนาดนี้คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาเป็นแน่ ท่านอ๋องพยายามผลักนางออกไป แต่ตอนนี้เขาเองก็เริ่มจะต้านทานฤทธิ์ยานั่นไม่ไหวแล้วเช่นกัน

“ฟ่างชิงเยี่ยน ข้าขอพูด…เป็นครั้งสุดท้าย…อาา เจ้าจะทำอะไร”

“ข้าต้องการท่าน อย่าพูดมาก เข้าหอกันเถอะเร็วเข้า!!”

น้องบอกว่า.....

---

“เจ้าจะทำอะไร ปล่อยข้านะ!! ข้าเตือนเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย…ฟ่างชิงเยี่ยน!!”

นางไม่ฟังสิ่งใดจากเขาอีก ชิงเยี่ยนเริ่มล้วงลงไปเรื่อยๆ ลุกลามไปทั้งร่างของบุรุษหนุ่มที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อที่น่าหลงใหลนี้ นางเผลอกัดเขาไปที่ไหล่ข้างหนึ่งอย่างนึกหมั่นเขี้ยวและเริ่มจูบเขาอีกครั้ง

ท่านอ๋องเริ่มต้านนางไม่ไหว หากเรื่องนี้เขามิได้เป็นคนเริ่มก่อน หากจะโทษก็ต้องโทษที่นางขาดสติเอง

“ข้าเตือนเจ้าแล้วนะ อุ๊บ….อาา…ชะ…ชิงเยี่ยน อย่า..อาา!! ตรงนั้นไม่ได้นะ ข้าเตือนเจ้า…อาา..”

“ชิงเยี่ยน นี่เป็นครั้งแรกของเจ้า คิดให้ดีก่อนจะทำอะไรโง่ๆ พระชายา!! ตั้งสติหน่อย”

ชิงเยี่ยนไม่สนคำที่เขาพูด นางยังคงครอบครองมังกรยักษ์นั้นต่อ คนใต้ร่างเริ่มทนไม่ไหว สุดท้ายเขาก็ปล่อยให้นางครอบครองเขาจนเริ่มทนไม่ไหว

เชือกที่มือนั้นเริ่มเลื่อนหลุดทีละนิดเพราะเขาดึงออก แต่ไม่รู้ว่าแขนหรือมังกรยักษ์นั่น จะหลุดก่อนกัน

“อาา…ชิงเยี่ยน ข้าไม่ไหวแล้ว ปล่อยข้านะ ปล่อยก่อน อาา….ไม่นะ อาา!!!”

เขารู้สึกว่ามีบางอย่างพุ่งออกมาด้วยความเสียวซ่านสุดชีวิตที่เขาเคยพบ แม้ว่าจะเคยผ่านเรื่องเช่นนี้มา แต่ประสบการณ์เช่นนี้พึ่งเคยพบเจอเป็นครั้งแรก

ชิงเยี่ยนจับมังกรยักษ์ของเขาเอาไว้แน่นพร้อมดูดกลืนทุกอย่างลงไปจนหมดสิ้น นางกำลังทำบางอย่างเมื่อเห็นว่าท่านอ๋องนอนหอบอยู่บนเตียง

“ช้าก่อน!! หยุดนะ!!”

นางเอกคะ ......หนูจะข่มขืนพระเอกไม่ด้ายยยยย

---

ท่านอ๋องคนสุดท้ายของ 4 ยอดบุรุษหนุ่มแห่งต้าเฉินมาแล้วจ้า....

อ๋องของเราท่านนี้ ดุดัน โหดเหี้ยม ฆ่าสตรีนะคะ ( มีเหตุผลเด้อ นางไม่ได้ฆ่าเรื่อยเปื่อย)

นางเอกของเรา ฟ่างชิงเยี่ยนเป็นบุตรี (ที่ไม่รัก) ของท่านแม่ทัพจ้า....

พระเอกของเราแต่งงานมาแล้ว 7 ครั้ง ( โอ้แม่เจ้า แต่อย่าตกใจไป มันมีเหตุผลและ.....ตามต่อนะ อิอิ)

สตรีที่แต่งเข้าไป 7 คนก่อนหน้านั้น....ตายหมดแล้วน่ะสิ เขาถึงได้ขึ้นชื่อว่าเป็นอ๋องโลหิตไงล่าาา.....

เรื่องราวของบุตรท่านแม่ทัพ และ ท่านอ๋องโลหิตจะดุเดือด เผ็ดมันส์ขนาดไหน ฝากติดตามด้วยนะคะ

รับรองว่า เผ็ด แซ่บไม่แพ้ 3 ท่านอ๋องที่ผ่านมาเช่นกันจ้าา

ท่านอ๋องผู้ไม่เคยอ่อนโยนกับสตรี เมื่อมาพบกับนางเอกสายดื้อ จะเป็นเช่นไรกันนะ ป่ะ ไปค่ะ....ไปอ่าน