ไร้ซึ่งรัก (มี E-book)
โดดเดี่ยวอยู่ในโลกที่เขาสร้างให้มาตลอด 2 ปี ทุกค่ำคืนเปลี่ยวเหงา อยู่อย่างคนไร้ตัวตน อยู่อย่างคนไร้สถานะ จนกระทั่งใบหย่าคือฟางเส้นสุดท้าย เธอยอมตกลงเซ็นให้ ไม่เอาแล้วกับชีวิตไร้ความสุขแบบนี้!
ผู้เข้าชมรวม
188,895
ผู้เข้าชมเดือนนี้
113
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
‘จงอยู่กับคนที่เห็นคุณค่าในตัวเราและจงพาตัวเองออกมาจากคนที่ทำให้เราด้อยค่า’
อคิน อัครเสถียรนนท์ 28 ปี
แพร แพรรดา 25 ปี
******
ตัวอย่าง
“สุขสันต์วันครบรอบนะครับ”
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มกระซิบแนบใบหูข้างซ้ายของแพรรดาแผ่วเบา ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดซอกคอขาวผ่องจนเธอขนลุกซู่
ดวงตาคู่สวยเบิกโต หัวใจเริ่มเต้นตึกตัก เธอกลืนน้ำลายลงคอบางเบาเมื่อความรู้สึกตอนนี้เหมือนฝันแต่มันช่างเหมือนจริงเอามาก ๆ
เมื่อกี้นี้เธอไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม...
เขาสามารถจดจำวันครบรอบที่ทั้งสองเจอกันได้และเป็นวันเดียวกันกับที่เธอตัดสินใจจดทะเบียนสมรสตามความประสงค์ของขาเมื่อสองปีก่อน...
“…”
แพรรดายืนนิ่งไม่ยอมพูดอะไร
ท่ามกลางความเงียบสงัดเธอเพียงยืนจับจังหวะหัวใจแล้วพยายามข่มมันไว้เกรงว่าเขาจะได้ยิน
แต่ไม่ทันจะได้สงบสติอารมณ์ลมหายใจร้อนผ่าวของอีกคนกลับเริ่มเป่ารดผิวเนื้ออ่อนบริเวณกกหูด้านซ้าย
เสียงกระเส่าลามลงมายังบริเวณซอกคอขาวผ่องพาให้เธอรู้สึกตื่นตัว...
“คิดถึงผมมั้ย ผมคิดถึงคุณนะ” น้ำเสียงนุ่มลึกเปล่งแผ่วเบาจนเธอแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
หัวสมองเริ่มขาวโพลน เปลือกตาทั้งสองพลันปิดลง ความรู้สึกเบาหวิวเริ่มก่อตัวขึ้นเมื่อริมฝีปากหนาบรรจงกัดกินติ่งหูอ่อนไหวอย่างช้า ๆ
กลีบปากได้รูปไล่ระดับหนักเบาเม้มดึงผิวเนื้ออ่อนของแพรรดาไปตามอารมณ์ ขณะฝ่ามือใหญ่ทั้งสองยกลูบไล้แผ่นหลังเรียวผ่านเสื้อสูทสีอ่อนของเธอ...
“...” คนตัวเล็กได้แต่ยืนหลับตาถามตัวเองอยู่ในใจ
...เขาคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่...
ต้องการ E-book โปรดจิ้มลิงก์นี้นะคะ ร๊ากกก
***สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558
ห้ามลอกเลียนแบบ ดัดแปลง คัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้เพื่อสร้างฐานข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์โดยไม่ได้รับอนุญาต
ผลงานอื่นๆ ของ พริ้มชมพู ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ พริ้มชมพู
ความคิดเห็น