นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ฉันอยู่ในร่างของสตรีขี้โรค (ลงให้อ่านฟรีจนจบก่อนติดเหรียญ)

สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่านที่รักของบานบุรีสีชมพูทุกท่าน ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ฉันอยู่ในร่างของสตรีขี้โรค" เรื่องราวของสาวสวยนักเทควันโด ที่เผลอกลืนลูกชิ้นเข้าไปตอนกินก๋วยเตี๋ยวจนหมดสติ ลืมตาตื่นมาอีกทีก็ดันไปอยู่ในร่างของหญิงสาวยุคจีนโบราณที่ทั้งขี้โรคและอ่อนแอ เธอต้องผจญกับประสบการณ์แปลกใหม่มากมาย ไหนจะว่าที่เจ้าบ่าวรูปหล่อที่มาทำให้ใจสั่นครั้งแล้วครั้งเล่าอีก อุปสรรคก็มีให้ฝ่าฟันไม่น้อย ชีวิตของเธอจะลงเอยอย่างไร ต้องติดตามอ่านจนจบนะคะ

- เนื้อเรื่องทุกตัวอักษรแต่งขึ้นมาเพื่อเน้นความสนุกสนานที่มีเนื้อหาในสไตล์จีนโบราณเท่านั้น เป็นอีกหนึ่งในรูปแบบของนิยายรักที่ผู้เขียนอยากถ่ายทอด

- สำนวนภาษาไม่ได้จีนเป๊ะ ไม่ได้มีการอ้างอิงบุคคลและเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ชาติจีนใดๆ ทั้งสิ้น

-ก่อนอ่านวางความจริงจังความสมเหตุสมผลทิ้งไป มาเสพความบันเทิงแบบไม่คิดอะไรมากดีกว่าค่ะ อ่านแล้วอาจจะมีทั้งถูกใจและไม่ถูกใจ หากไม่ถูกใจรบกวนเลื่อนผ่าน และแสดงความคิดเห็นด้วยถ้อยคำสุภาพ

- ขอบพระคุณที่สนับสนุนผลงานค่ะ

...........................................

“อุ๊ย พี่โจวซุน”

จะไม่ให้เธออุทานออกมาได้อย่างไร เพราะจู่ๆ เขาก็ดึงร่างบางของหลิวอันเข้าไปกอดในอ้อมแขนแกร่ง

“อย่าได้ตกใจไปเลยหลิวอัน พี่แค่อยากขอบคุณเจ้าก็เท่านั้น”

“ท่านก็ขอบคุณข้าแล้วนี่เจ้าคะ ข้าได้ยินเต็มสองรูหู”

“พี่ว่ามันยังไม่พอกับสิ่งดีๆ ที่เจ้าทำกับพี่”

“ข้าคิดว่าพอแล้วเจ้าค่ะ อื้อ”

โจวซุนคงอยากให้หลิวอันหยุดวาจาเชิงปฏิเสธได้แล้ว เขาจึงกดริมฝีปากหนาหยักลงไปที่ปากบางจิ้มลิ้มดีแดงสดราวกับลูกเชอรี่ ที่เจ้าของมันนั้นชักจะพูดเก่งขึ้นเรื่อยๆ เธอถูกจูบ จูบในฝันแต่ทำให้หลิวถึงใจสั่นระรัว อยากขัดขืนแต่พองาม แต่กลับคล้อยตามเขาจนนึกโมโหตัวเอง นี่แสดงว่าเจ้าของร่างคงมีจิตปฏิพัทธ์กับโจวซุนอยู่ไม่น้อย

“หวานเหลือเกินหลิวอัน”

ปากกำลังรื่นรมย์กับรสชิวหา ส่วนมือใหญ่ของโจวซุนก็ลูบไปทั่วแผ่นหลังบอบบางแอ่นโค้งของหลิวอัน บางช่วงก็กดน้ำหนักมือลงไปราวกับจะส่งผ่านให้นางรับรู้ถึงความรู้สึกร้อนรุ่มที่กำลังก่อตัว จากนั้นมือเจ้าปัญหาก็เคลื่อนไปทั่วบั้นท้ายงอนงามของว่าที่เจ้าสาว ตบลงไปเบาๆ แล้วบีบแรงๆ ไปที่ก้นสวยนั้น

“โอ๊ะ”

“นุ่มดีนักพี่ชอบ”