บทบันทึกชะตาสวรรค์ (ภาคจบ)

ตัวอย่างตอนพิเศษ

“นี่...เจ้าเซ่อ เจ้าเก็บกดอะไรก็ว่ามาเถิด”

“เลิกเรียกข้าแบบนั้นได้แล้ว ข้าชื่อหานคุน”

“เฮ้ๆๆ ข้าก็มีชื่อเหมือนกัน ข้าชื่อเป่า คำเดียวง่ายๆ สั้นๆ นี่...อย่าเฉไฉออกนอกเรื่อง ข้าพูดสะกิดใจเรื่องบิดาของเจ้าสิถ้า”

“เจ้าสอดรู้เกินไปกระมัง...เอาเถิด...ไหนๆ เราสองคนก็ติดในภพประหลาดนี่แล้ว ข้าเล่าให้เจ้าฟังฆ่าเวลาเล่นก็ได้...พ่อข้าเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ ทั่วทั้งสวรรค์ล้วนเคารพยำเกรงเขา ชะตาของคนผู้นั้นมีไว้เพื่อแบกชะตาของสรรพชีวิตทั่วพิภพ...ยกเว้นข้ากับแม่ข้า”

เด็กชายนั่งกอดเข่าพลางเงยมองท้องฟ้าสีม่วงผสมแดงน่าสะพรึงกลัว ใจหวนถึงตำราต่างๆ ในตำหนักเชียนชิงของบิดาที่หลงเหลือไว้เป็นมรดกตกทอด

“แล้วกัน เขาทิ้งเจ้ากับแม่เจ้าไปอยู่กับสาวอื่นหรือ”

“หึ...ดีสิ อย่างน้อยยามข้าถูกท่านแม่เอ็ด ข้าจะได้หนีไปหาเขา ข้ายามนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามีหน้าตาแบบไหน ที่จำได้มีเพียงไอวิญญาณในตำหนักเชียนชิงกับรูปวาดของท่านน้าลู่เจี๋ย เรื่องอื่นของเขาไม่มีในความทรงจำของข้าเลย”

“โอ...ข้าขอโทษ พ่อของเจ้าทำเพื่อส่วนรวม เจ้าควรดีใจ”

“แต่ข้าอยากให้ท่านพ่อเห็นแก่ตัวมากกว่า ร้อยปีที่ผ่านมาสามภพเปลี่ยนแปลงไม่จบสิ้น สรรพชีวิตล้วนมีชะตาเป็นของตัวเอง ต่อให้เทพสวรรค์ยื่นมือเข้าปกป้องคุ้มครองเท่าไหร่ สักวันหนึ่งพวกเขาก็ต้องยืดหยัดในวิถีทางของตัวเองอยู่ดี บางคนเห็นมีคุณธรรม บางคนเลือกเห็นแก่ความสุขของตัวเอง...ข้าอยากให้ท่านพ่อเป็นอย่างหลัง อย่างน้อยก็ได้กินข้าวพร้อมหน้าเหมือนอวิ๋นลู่ ท่านน้าลู่เจี๋ยและท่านอาอวิ๋นอี้”

หานคุนเอนเกายลงพิงหินก้อนใหญ่ข้างเป่า สายตาเหม่อมองออกไปไกลแสนไกลกระทั่งเป่าแตะบ่าเขาแผ่วเบา

“เฮ้ เสี่ยวคุน เรื่องของผู้ใหญ่มีเหตุผลซับซ้อนปวดหัว ข้าเชื่อว่าพ่อเจ้ามีเหตุผลของตัวเอง สักวันเจ้าจะเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่แบบเขาเหมือนกัน”

---

300 ปีต่อมา หลังจากที่มหาเทพอัคคีและมหาเทพวารี สละวิญญาณเพื่อทำลายไอมารให้หายไปจากสามภพ แลกมาซึ่งความสงบสุขของเทพ มนุษย์ ปีศาจ ชะตาที่หยุดนิ่งไปของทั้งคู่ก็เริ่มถักทอเรื่องราวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อมหาเทพวารีถือกำเนิดใหม่เป็นบัณฑิตตกยากที่หายใจเข้าออกเป็นเงิน ถูกมหาเทพอัคคีผู้กำเนิดใหม่ในสำนักเซียน และไม่ยอมให้ความชั่วร้ายเป็นใหญ่ในยุทธภพ ลากเข้าไปพัวพันกับความยุ่งเหยิงต่างๆนานา ความโลภ ความกระหายอำนาจวิเศษ ฝ่ายธรรมมะเป็นอธรรม ทั้งสองต้องร่วมมือกันปกป้องความดีงามให้คงอยู่ทั่วสามภพ จนเกิดเป็นสายใยผูกพันขึ้นมาอีกครั้ง ดังสวรรค์ผูกชะตาไว้ล่วงหน้าแล้ว

---

 6 สำนักเซียนฝ่ายธรรมมะ 

สำนักเหลียนเหลียง : เขาเหลียงซาน 

สำนักฮว๋าซาน : เขาฮว๋าซาน

สำนักคุนหลุน : เขาคุนหลุน 

สำนักเทียนซาน : เขาเทียนซาน 

สำนักเฉิงเจี้ยน : เขาเจี้ยนซาน 

สำนักหลิงหลง : เขาหลงซาน 

---

ระดับขั้นเทพ เซียน ปีศาจ เฉพาะในเรื่องนี้

ใหญ่สุด

อู๋ซ่างเทียนเสิน - มหาเทพ (เทพผู้น้อยเรียกว่า เสินจวิน) - เทพบรรพกาล ถือกำเนิดจากพลังจักรวาล มี 4 องค์ สถานะเท่ากัน

รองลงมา เทพที่เกิดจากการบำเพ็ญเพียรระดับวิญญาณ

เทียนเสิน (ตี้จวิน) – เทพชั้นผู้ใหญ่ ระดับสูงสุด

ซ่างเสิน – เทพชั้นสูง ระดับรองจากเทียนเสิน

ซ่างเซียน – เทพทั่วไป ยังมีความเป็นกึ่งเทพกึ่งเซียน

เซี่ยเซียน – เซียนชั้นสูง มีกายทิพย์ อายุยืน

ส่านเซียน – เซียนทั่วไป

กุ่ยเซียน – กึ่งเซียนกึ่งมาร เกิดจากวิธีบำเพ็ญที่ผิดพลาด

ระดับขั้นปีศาจ

เทียนเยา – ปีศาจมีฤทธิ์มากสุด ผู้นำเผ่าปีศาจ

เยาเสิน – ปีศาจที่มีฤทธิ์มาก แปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ ส่วนใหญ่สวยงามกว่ามนุษย์ทั่วไป

โหมวเสิน – ปีศาจทั่วไป แปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ แต่ไม่สมบูรณ์ (ยกเว้นเป็นมนุษย์อยู่แล้ว)

กุ่ยเสิน – จิตวิญญาณที่กลายเป็นมาร

---------------------------------------------------------

สวัสดีทุกท่านค่ะ เรื่องนี้เป้นภาคต่อของ "ลิขิตคู่พิภพ" ค่ะ ทีแรกตั้งใจว่าจะรวมกันไปเลย แต่ถ้าแยกอ่านน่าจะเข้าใจง่ายกว่า ยังไงก็ฝากไว้ในอ้อมใจของนักอ่านด้วยอีกเรื่องนะคะ ชอบไม่ชอบยังไง ติชมกันได้ นักเขียนจะได้พัฒนาฝีมือได้จ้า

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวสมมติ ไม่อิงประวัติศาสตร์หรือตำนานอะไรนะคะ มาจากจินตนาการล้วนๆ แนวนี้ไรท์เตอร์ชื่นชอบมากเป็นพิเศษ ตั้งใจจะเขียนออกแนวโรแมนติก ชวนให้คิด และแน่นอนว่าไร้ความรุนแรงทางเพศ พระเอกของไรท์เป็นหนุ่มละมุน ถูกนางเอกรังแกเป็นหลัก 5555

ในที่สุดก็เดินทางมาถึงตอนจบแล้ว ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ยังคงตามอ่าน ถึงแม้ว่าไรท์จัอัพช้ามาก ​ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ และขอฝากผลงานอื่นๆไว้อ่านคลายเหงาด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ