รักไม่เลือน

​

--- รัก ไม่ เลือน ---

ชายหนุ่มจับมือเล็กนุ่มทาบบนความรุ่มร้อนที่กลางกาย มืออีกข้างของเขาจะดึงกระโปรงสั้นขึ้นไว้เหนือเอวบาง แล้วจัดการดึงชุดส่วนบนลงใต้ความอวบอิ่ม

“สวยมาก” เขาพึมพำ จากนั้นก็ก้มหน้าฉกชิมอย่างตะกละตะกลาม

“อะ...อื้อ” เสียงครางหวานหลุดออกมาเมื่อถูกขบเม้มเหนือยอดปทุมขาว

ความร้อนรุ่มไม่มีทีท่าว่าจะลด ความหวามยิ่งไม่คลาย ปุณยวีร์ทั้งเขินอาย และหวาดกลัว

แสงสลัวจากโคมไฟตรงผนังห้องทำให้เธอมองเห็นเขาได้ลาง ๆ ใบหน้าคม สันจมูกโด่ง และดวงตาที่คล้ายว่าจะจ้องตะคุบเหยื่อที่ชวนให้ร่างกายปุณยวีร์ร้อนรุ่มกว่าเก่า ในสมองยังหวนนึกไปว่า ถ้าตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าเป็นปราณภพ มันจะดีสักแค่ไหน

คิดดังนั้นร่างกายของเธอก็ต่อต้านขึ้นมา ทว่ามันกลับไร้ประโยชน์ เมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่มากประสบการณ์

หญิงสาวเลื่อนมือบางอันสั่นเทาขึ้นกอบกุมใบหน้าของเขา แม้สายตาของเธอจะพร่าไปด้วยหยาดน้ำตาที่มาจากความใคร่ หวังจะให้อีกฝ่ายรับฟังคำกล่าวของตน ทว่าเสียงทุ้มอันหน้าหลไหลกลับเอ่ยขึ้นก่อน

“ผมรู้ว่าคุณไม่เคย มันจะไม่เจ็บ” เขาปลอบ ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร มันก็แค่ทำให้เสร็จแล้วแยกทางกันไป จะสนใจทำไมกัน

“เสียงของคุณเพราะมาก” และคุ้นมาก ปุณยวีร์ตั้งใจเปลี่ยนเรื่อง เนื่องจากเขินอายวาจาตรงไปตรงมาของชายหนุ่ม

“คุณสวยไปทั้งตัว” เอ่ยชมอีกครั้ง แต่แล้วก็นึกขึ้นได้อีกครั้งว่าไม่จำเป็น ไม่รู้ว่าวันนี้เขาเมามากจริง ๆ ผู้หญิตรงหน้าถึงได้สร้างความพึงพอใจให้มากขนาดนี้ หรือเพียงเพราะเธอยังไม่เคยผ่านมือผู้ชายคนไหน เขาเลยเห็นใจจนต้องแสดงความใส่ใจต่อเธอมากกว่าคนก่อน ๆ

“คุณพูดแบบนี้กับทุกคนมั้ยคะ” แล้วเธอก็อดที่จะถามไม่ได้

“ผมไม่พูดกับคู่นอน” ความเงียบปกคลุมบรรยากาศลุ่มร้อนก่อนหน้า จนเขารู้สึกว่าต้องพูดอะไรสักอย่าง

“คุณ...เป็นคนแรก”

นิยายรักโรแมนติก กึ่งนิยายโรมานซ์ เรื่องแรกด้วยนะคะ (หลังจากที่หายไปจัดการชีวิตตัวเองมา 2 ปีกว่า)

ไรท์เขียน NC ไม่เก่ง ยังไงก็ฝากคอมเม้นต์บอกด้วยนะคะว่าชอบหรือไม่ 

จะได้นำไปพัฒนาและปรับปรุงต่อไปค่ะ

ฝากกดนิยายเรื่องนี้เข้าชั้นไว้ด้วยนะคะ

อย่าลืมจิ้มหัวใจและคอมเม้นท์ เพื่อส่งกำลังใจให้คนเขียนด้วยน้า

ในเว็บเด็กดีไรท์ลงนิยายไม่จบนะคะ เนื่องจากมีฉากเรท 20+ ไม่สามารถลงเนื้อหาในนี้ได้

อาจจะลงได้ถึงตอนที่ 6 ค่ะ ติดตามต่อได้ในอีบุ๊ก เร็ว ๆ นี้ด้วยนะคะ​