พ่ายรักเมียแสนชัง

พ่ายรักเมียแสนชัง

สองมือของแม่สาวน้อยกำแน่นอยู่บนตัก คนที่เธอเคยเคารพ เคยรักเขาอย่างพี่ชาย ทำไมต้องใจร้ายกับเธอด้วย เขาเป็นคนแบบนี้เหรอ ร้ายกาจขนาดนี้ได้ยังไง

“ไปอาบน้ำสิ จะนอนชุดนี้เหรอ พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นแต่เช้า ฉันมีประชุม”

“ประชุมอะไรล่ะ ตกลงกันแล้วนี่ว่าจะไปฮันนีมูน”

“เฮอะ! มาแย่งผัวพี่สาวตัวเองแล้วยังหวังจะหน้าระรื่นไปฮันนีมูนเหรอ ฝันไปเถอะปอ”

“พี่คชา? นี่มันชีวิตการแต่งงานของปอนะ!”

“ใช่ไง! นี่มันก็ชีวิตการแต่งงานของฉันเหมือนกัน! แล้วมันก็พังพินาศเพราะเธอ!”

น้ำตาของปรวีย์หยดลงบนตัก เคยคิดว่าแค่แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก คงไม่เจ็บปวดเกินไป เธอคิดผิด มันไม่ได้เจ็บปวดหรอก แต่มันโคตรทรมาน แค่เขาไม่รัก เธอทนได้ แต่เขาดันเกลียดเธอเข้าไส้ อนาคตการแต่งงานของเธอคงเข้าขั้นบรรลัย

คชากำหมัดแน่น เมื่อเห็นน้ำตาของปรวีย์ 

“จะมาร้องห่มร้องไห้อะไรล่ะ อยากแต่งงานก็ได้แต่งแล้วนี่ไง เธอจะเอายังไงกับฉันฮะ!”

ฟึ่บ!

เสื้อสูทตัวหนาลอยแหวกอากาศมาปะทะใบหน้า ปรวีย์สะดุ้งโหยง ความเจ็บแปลบที่ปลายคาง ยังไม่เท่าความทรมานที่หัวใจ เขาเดินหนี เดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งเสื้อสูทของเขาไว้บนตักของเธอ