คุณชายจื่อถง

        คำนำ

       “แม้พวกเราจะอยู่ห่างกัน แต่ให้คิดว่าพวกเราอยู่ใต้ผืนฟ้าเดียวกัน…เจ้าคือรักแรกและจะเป็นรักสุดท้ายของพี่”

“คนบ้า…ท่านปล่อยให้ข้าดูดาวใต้ผืนฟ้ามา 3 ปีแล้ว ถ้าปีที่ 4 ท่านมิกลับมา ข้าจะเอานักจิตรกรมาแทนท่านรู้ไว้เสียด้วย” เสียงพึมพำจากคนที่นั่งดูดาวบนหลังคาบ้านคนเดียวพร้อม สุรา 1 ขวด…ที่ช่วยให้เขาลืมเลือนใครบางคนชั่วขณะ… เมื่อสร่างเมา ความรู้สึกเฝ้ารอ…และคำถามที่ไร้คำตอบก็ยังคงอยู่และมิได้หายไปไหน………

****นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายให้ถึงที่สุด คำชี้แจง

**นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ชื่อสถานที่ หรือฉากประกอบในเนื้อเรื่อง เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ในเนื้อหาอาจมีคำพูด หรือการกระทำของตัวละคร ที่อาจส่อเจตนาในแง่ลบ ขอให้ท่านผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพสื่อ เพื่อความบันเทิงเท่านั้น ห้ามนำเนื้อหาไปเผยแพร่ หรือคัดลอกเนื้อหาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด**