เฮียไหวมั้ย กับผมที่เคยร้าย (ซีรี่ย์ ถึงร้ายก็ไหวถ้าใจมันรัก)

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา NC18+

“เลิกกันเถอะพาย ผมไม่ไหวแล้วกับความขี้หึงของคุณ เพื่อนๆ จะเลิกคบกับผมก็เพราะคุณ ลูกค้าก็หดหาย บริษัทของผมคงได้เจ๊งก็คราวนี้ ไม่มีใครทนนิสัยร้ายๆ ของคุณได้หรอกนะพาย”

“เป็นความผิดของพายเหรอครับ พายเคยบอกแล้วว่าอย่าทำให้หึงจนทนไม่ไหว แต่เหมือนมีคนตั้งใจจะยั่วให้พายสติแตกนะครับ”

“ก็รู้ว่าเขายั่ว แล้วจะบ้าจี้ไปกับเขาทำไม อีกอย่างเรายังไม่ได้แต่งงาน คุณควรให้อิสระผมบ้าง ขนาดยังไม่แต่งงานกันยังขนาดนี้ ถ้าแต่งไปผมคงต้องบ้าแน่ๆ แค่นี้ก็ประสาทแดกจะแย่” บลาๆๆ คนเราพอมันอยากจะเลิกก็หาข้ออ้างต่างๆ นานาแหละครับ เหมือนดูละครตอนเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา เมื่อไหร่ผมถึงจะเจอคนที่ให้ใจกับผมจริงๆ สักที

“พายก็ให้อิสระคุณทุกอย่างยกเว้นเรื่องสำส่อนของคุณ พายรับไม่ได้” หึงหวงแฟนของตัวเองมันเรื่องปกติไม่ใช่เหรอครับ แต่ดูเหมือนพี่คีนจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่เพราะอยากจะเลิกกับผม และคงหาเหตุผลอย่างอื่นไม่เจอ ไม่ใช่ว่าผมอวยตัวเอง นอกจากความหึงหวงแล้ว อย่างอื่นผมเพอร์เฟคมากนะครับ ส่วนคนอื่นจะมองยังไงผมไม่รู้

“แล้วคุณก็ไม่ยอมให้ผมนอนด้วย ก็ต้องหากินที่อื่นสิ”

“ถ้าจะเอาเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้าง มันก็คงต้องจบแล้วสินะครับ” ผมพูดพร้อมกับกระดิกนิ้ว “ขอคีย์การ์ดคอนโดและกุญแจรถของกูคืนด้วยครับ”

“ก็ไหนว่าซื้อให้ผมไง แล้วอะไร? ตอนนี้กล้าขึ้นมึงกูกับผมเลยเหรอพาย”

‘ไอ้ทุเรศช่างกล้าพูดเนาะ กูไม่เอาปืนเป่ากบาลมึงก็บุญแล้วไง’ “โปรโมชั่นพูดดีมีเปย์แค่ตอนเป็นแฟนครับ ของที่ให้ใช้ก็ไม่ใช่ถูกๆ ซะด้วยสิ”

“เออ! เอาคืนไปให้หมด ค**เอ๊ย มึงเจอดีแน่ไม้พาย”

“เออ! จะรอ มาให้ไวอย่าให้ป๋ารอนานนะมึง” ผมกลัวที่ไหน สงสัยพี่คีนไม่เคยตรวจสอบอดีตแฟนของผม ว่าตอนนี้มันอยู่หรือตายไปแล้วกี่คน ถึงได้ใจกล้าแจก ค** และข่มขู่ผมแบบนี้ จะบอกให้ I can’t wait.