(จบแล้ว)ข้ามันสตรีขี้อิจฉา

​ ในจวนตระกูลหลิว 'หลิวหงเถา' (柳红逃) คือคุณหนูเล็กผู้เอาแต่ใจตนเองเป็นที่สุด ใบหน้าเล็กรูปผลท้อกับแก้มแดงปลั่งของนาง ไม่ได้ส่งให้นางดูน่ารักน่าเอ็นดูเลยสักนิด โดนนิสัยไม่ดีมาหักล้างข้อดีไปเสียหมด ประโยคติดปากที่นางชอบกล่าวอยู่เป็นประจำก็คือ "ข้าอิจฉาาาาาาาา"

@สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 

(หรือฉบับเพิ่มเติม 2558)

 ตำนานนางปาดถือกำเนิด!
 

อิจฉาจนได้ดีเป็นอย่างไรเปิดอ่านหลิวหงเถาหลิวหงเถาขี้อิจฉามาก นางจึงพัฒนาข้อด้อยของตนเองจนกลายเป็นข้อเด่น
หลิวหงเถาอิจฉาพี่สาวที่ได้อภิเษกกับชินอ๋อง
 

อิจฉาสหายในวัยเยาว์ที่ได้เป็นไท่จื่อเฟย
 

อิจฉาพี่ชายฝาแฝดที่ได้รับความรักจากบิดาอย่างล้นเปี่ยม
 

หารู้ไม่ว่าคนที่นางอิจฉาล้วนอิจฉานางทั้งนั้น
 

เพราะไม่ว่าจะชินอ๋องหรือไท่จื่อต่างก็หลงเสน่ห์ในตัวนางทั้งสิ้น
 

ส่วนพี่ชายที่นางอิจฉาก็รักนางมากกว่าตนเองหลิวหงเถาเอ็นดูชิงหมินเด็กรับใช้ที่บิดาเก็บมาเลี้ยง
 

การกลับภพเดิมของเขาโดยไม่ร่ำลาทำให้หลิวหงเถาก้าวเข้าสู่เส้นทางการเป็นหงส์
 

จากวังบูรพาสู่วังหลัง สถานที่ที่สตรีต่างแกร่งแย่งความโปรดปรานจากบุรุษเพียงคนเดียว
 

ทว่าตัวนางนั้นกลับได้ความรักมาอย่างล้นเปี่ยมเพราะดวงชะตาดอกท้อ!"ฮือ หลิวหงเถา ไยเจ้าไม่ทูลไท่จื่อให้เสด็จมาหาข้าบ้าง เรา
 

เป็นสหายและญาติห่าง ๆ กันนะ"
 

"ข้าไม่ได้กักเตี้ยนเซี่ยเอาไว้เพียงผู้เดียวเสียหน่อย แล้วข้าก็ไม่ผิดด้วยหากพระองค์จะเสด็จมาหาข้าทุกคืน"
 

"นี่คือการโอ้อวดใช่หรือไม่ ข้าอิจฉาเจ้า"
 

หลิวหงเถาทำหน้าซื่อตาใส ยกบทคนขี้อิจฉาให้ผู้อื่น
 

"ช่วยไม่ได้นะ งามน้อยก็เหนื่อยหน่อย"