พระรองอย่างข้าขอเป็นตัวเอกบ้าง

แพทย์หนุ่มอนาคตไกล ย้อนกลับมายังอดีตในร่างของพระรองที่เขาเชื่อว่าเป็นนิยายของน้องสาวตัวเอง เพื่อหลีกหนีชะตารักสามเศร้า ชายหนุ่มจึงทำทุกอย่างเพื่อออกห่างจากเนื้อเรื่องเดิม   แต่เหตุไฉนยิ่งหลีกหนีกลับยิ่งพบเจอบรรดาเหล่าบรรดาตัวเอกกันเล่า ยิ่งแม่ทัพน้อยที่เป็นถึงนางเอก  ผู้นั้นถึงกับขอสมรสพระราชทานกับเขาได้เล่า

“สุดท้ายแล้ว ข้าก็พ่ายแพ้ให้กับความรักที่เจ้ามีให้แก่เขาสินะเฟยเอ๋อร์”  

น้ำเสียงแหบเครือเอ่ยออกมาอย่างตัดพ้อ นัยน์ตาที่เคยสุกสกาวดั่งท้องฟ้ายามราตรี บัดนี้เหลือเพียงแต่ความว่างเปล่า มีเพียงแวบเดียวเท่านั้นที่นัยน์ตาคู่สวยนั้นหม่นหมองลง เมื่อยามเหลือบมองไปยังสตรีที่เขารักยิ่งกว่าชีวิตของตน กับสหายที่เคยสนิทเพียงหนึ่งเดียว ทำให้เสิ่นหรูอี้ตัดสินใจกับชีวิตของตนได้ในทันที ชายหนุ่มพยายามระงับความเจ็บปวดอันเกิดจากพิษภายในกายที่ยามนี้พุ่งพล่านไปทั่วร่างแล้วอย่างยากเย็น ร่างสูงโปร่งขยับร่างถอยหลังไปทีละนิดๆ จนรับรู้ได้ถึงสายลมที่พัดขึ้นมาจากใต้หน้าผาอันสูงชันแห่งนี้

“ชาตินี้ข้าผู้แซ่เสิ่น เหนื่อยมามากพอแล้ว ข้าขออวยพรให้เจ้าทั้งสองคนโชคดี ครองรักสมปรารถนา” 

เมื่อกล่าวจบร่างสูงโปร่งก็กระโดดลงไปในหุบเหวอย่างเด็ดเดี่ยว ท่ามกลางความตกตะลึงของผู้ที่เฝ้ามองอยู่