ตัวแสบของหมอ (จบแล้ว)

"มึงจะเอาไงว่ามา"

"กูก็จะเอาเลือดมึงมาล้างตีนกูไง ไอ้สัส!"

พลั่ก!

สิ้นเสียงหมัดหนักๆก็พุ่งเข้ามาประทะกับหน้าของผม สัสเอ๊ยหน้าหล่อๆของกู และผมก็สวนหมัดกับมันไปมา ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันและกันจนมีการ์ดของร้านมาแยกเราสองคนออกจากกัน

"จำไว้มึงไม่เลิกยุ่งกับหนิงอีกมึงเจอกูอีกแน่"

"ไปบอกคนของมึงให้เลิกมายุ่งกับกูสิ ถุ๊ย! ปล่อย"

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายโดนการ์ดพาไปอีกทางผมก็บอกให้พี่สองคนที่หิ้วปีกผมอยู่ปล่อยผม

ผมเดินกลับขึ้นรถและเช็คสภาพหน้าผม

"สัสเอ๊ย! หน้ากูเสียโฉมหมด"

ผมสตาร์ทรถขับกลับคอนโด ระหว่างทางไอ้ทัพก็โทรเข้ามาผมเปิดลำโพงและขับรถต่อ

"ว่าไงมึงโทรมาไรดึกดื่น"

'มึงอยู่ไหน อยู่ผับบาสป่ะ'

"ออกมาแล้ว กำลังขับรถกลับคอนโด"

'มารับกูหน่อยดิ'

"ที่ไหน แล้วรถมึงไปไหน"

'ยางแบน มึงยังไม่ผ่านโรงพยาบาลใช่มั้ยแวะมารับกูด้วยแค่นี้นะ'

และไอ้ทัพก็วางสายไป ผมแวะเข้าไปรับไอ้ทัพที่ยืนสวีทหวานแหววกับน้องขมิ้นอยู่หน้าโรงพยาบาลอย่างไม่อายหมออายคนไข้

"คนขับรถมารับแล้วครับ เชิญขึ้นรถได้เลยครับ"

"เดี๋ยวนะครับ? หน้าที่ไม้ไปโดนอะไรมาหรอครับทำไมเลือดออกเยอะแบบนั้น"

ขมิ้นก้มหน้าลงมามองผมพร้อมทำหน้าตกใจที่หน้าผมมีแต่เลือด ส่วนไอ้ทัพยืนหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ไปทำแผล"

"เล็กน้อยมึงไม่ต้องก็ได้"

ไอ้ทัพยืนทำหน้านิ่งไม่ยอมขึ้นรถและนั่นคือสัณญาณบ่งบอกว่าผมควรทำตามที่มันบอก คนอะไรดุแม้กระทั่งกับเพื่อนกับฝูง แต่ถามว่าฟังที่มันสั่งมั้ย ก็ตามที่เห็นเลยครับ

"ครับๆ กูยอมแล้วครับเพื่อนทัพไม่ต้องทำหน้ายักษ์ใส่กูครับ"

ผมขับรถไปจอดไว้ที่จอดและเดินเข้าโรงพยาบาลไปพร้อมไอ้ทัพกับขมิ้น

"อ้าวไหนมึงบอกจะกลับแล้วไง แล้วมาอะไรอีกอ่ะ"

"พาไม้มาทำเเผล"

และไม้ก็เดินไปนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับพี่ทิมพี่ชายของไอ้ทัพที่เป็นหมออยู่ประจำโรงพยาบาลนี้

"ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาเนี่ยไม้"

"พี่ทิมถ้าไม่ติดว่าแก่กว่าผมสวนคืนแล้วนะ"

ผมนั่งให้พี่ทิมทำแผลให้ผม พี่เค้าทำแผลให้ผมมือโคตรเบานั่งมองพี่เค้าหยิบนั่นนี่มาเช็ดให้ผมเพลินๆจนทำเเผลเสร็จ

"เดี๋ยวพรุ่งนี้มาล้างแผลอีกวันนะ"

"ไม่มาไม่ได้หรอครับ ผมขี้เกียจแวะ" พี่ทิมทำหน้าเหม็นเบื่อผม ก็คนมันขี้เกียจแวะนี่หว่า

"ฝากทีทัพเพื่อนมึงแม่งไม่ฟังที่กูบอก"

"เหมือนโกรธแค้นผมอ่ะแค่ขี้เกียจเองนะพี่ทิม"

"มึงจะขัดกูทำไมล่ะบอกก็ทำตามสิ"

"ก็ฟังอยู่นี่ไงไม่ได้มีใครที่ไหนเอาสำลีมาอุดหูผมไว้สักหน่อย"

"เดี๋ยวกูจะเอาอุดจมูกมึงด้วยเนี่ย ย้อนกูเก่งดีนัก"

"ผมยังไม่ตา...."

"จะเถียงกันอีกนานมั้ยขมิ้นง่วง"

ไอ้สัสนี่ก็อีกคนไม่สนโลก สนแต่เมียคนเดียว ผมหยิบถุงยาที่พี่ทิมเตรียมไว้ให้และเดินนำคู่ผัวเมียหวานแหววกลับไปที่รถ

เมื่อถึงคอนโดพวกเราแยกย้ายกันกลับห้อง อย่างแรกเมื่อมาถึงห้องผมเดินไปอาบน้ำชำระล้างคราบเลือดที่เปื้อนตามใบหน้าและลำคอ ไม้เดินออกมาจากห้องน้ำตรงไปที่ห้องทำงานเพื่อเช็กงานสักพักใหญ่ก็เดินเข้าห้องแล้วปิดไฟเข้านอน