กรุ่นรักกลิ่นชา

         ปกติธาดาชอบมองออกไปที่ถนนแสนวุ่นวายแต่วันนี้เขาลอบมองหญิงสาวใจดีคนนั้นอยู่หลายครั้ง เธอจมอยู่ในโลกของตัวอักษร ริมฝีปากสีเรื่อคลี่ยิ้มเป็นบางครั้ง บางคราแววตาที่แสนสดใสก็หม่นลง หนังสือเล่มเล็กพาให้อารมณ์ของเธอเปลี่ยนไปอย่างน่าพิศวง

          อยากรู้นักว่าเธออ่านเรื่องอะไร จะได้ซื้อมาอ่านบ้าง

          “ไปก่อนนะคะ” เมื่อชาหมดถ้วยเธอก็ลุกขึ้น เธอเดินผ่านโต๊ะของเขาแล้วค้อมศีรษะให้พร้อมกล่าวอำลาด้วยรอยยิ้มแสนหวาน

          “เป็นคนน่ารักที่สุด” ธาดาพึมพำกับตัวเอง บ่ายอันแสนเงียบเหงาสดใสขึ้นทันตาเมื่อได้พบเธอ