อี้ผิง 奕萍

“ท่านแม่เราจนมากหรือใยบ้านใหญ่ถึงเกลียดเรานัก”

เสียงของเด็กน้อยผู้หนึ่งเอ่ยถามมารดาด้วยดวงตาใสซื่อ

“แม่ขอโทษนะลูก”

“ท่านแม่อย่าร้องไห้ ข้าผู้นี้จะดูแลท่านเอง”

“โถ่ อี้ผิงเจ้ายังเล็กแท้ ๆ”

“ท่านแม่ข้าไม่เด็กแล้วข้าอายุแปดขวบต่อจากนี้ข้าจะปกป้องท่านเอง”