นางบำเรอปลดหนี้

หนี้สินที่เธอไม่ได้ก่อ

แต่เธอกลับต้อง ‘ชดใช้’ ด้วยร่างกาย!!!

“ฉันบอกว่าฉันเจ็บ คุณหยุดก่อนได้ไหม?!!” พอเธอขึ้นเสียง เวย์ลันก็หยุดเดิน ทั้งยังมองจ้องหน้าเธอด้วยสายตาดุดัน

 “เธอคิดจะไปไหน?”

“ฉันแค่จะไปส่งคุณมิเชล” มัทนาตอบเสียงเรียบ

“เธอขออนุญาตใคร?”

มัทนาเงียบ ไม่ตอบคำถาม

พอหญิงสาวไม่ตอบ เวย์ลันก็คว้าข้อมือหญิงสาวลากตัวกลับไปบ้านเพื่อรับโทษ แต่มัทนาก็โวยวาย ทั้งยังขืนตัวสุดแรง

“ปล่อยนะ!! ฉันมีอิสระ จะไปไหนมาไหนทำไมฉันต้องขออนุญาตคุณด้วย”

เวย์ลันหรี่ตา มองหญิงสาวด้วยสายตาเยือกเย็น “เธอคิดหนี ถ้าฉันไม่เห็น ป่านนี้เธอคงขึ้นฝั่งไปแล้ว”

มัทนาเถียงไม่ออก เธอคิดที่จะหนีจริง ๆ เพียงแต่การหนีครั้งนี้ไม่ได้มีการวางแผนล่วงหน้า

“ใช่!! ฉันคิดหนี คุณคงไม่รู้ ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่คิดหนี” พูดใส่หน้าเขา มัทนาก็สะบัดแขนเดินสะบัดก้นกลับขึ้นห้องเลย แต่เธอก็พลาดอย่างแรงที่ทำแบบนั้น

เวย์ลันตามเธอขึ้นมาบนห้องด้วย!!!