สามีบัญชารัก (ย้ายมาแอคเค้านี้นะคะ)

สามีบัญชารัก 

ที่ระบาย’

คงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากตกอยู่ในสถานะนี้

สำหรับเขา พิชญาเป็นเพียงที่ระบายความเจ็บแค้นชิงชังที่ชยันต์มีต่อพี่สาวของเธอ ผู้หญิงแพศยาที่ใช้วิธีสกปรกแลกกับสถานะ

นายหญิงแห่งไร่แสงอรุณ 

คำโปรย 

“ไง”

“คุณศูรย์”

ไม่ได้เรียกเขาแค่รำพันกับตัวเอง รอยยิ้มเย้ยหยันพร้อมสายตากวาดมองทั่วเรือนร่างอย่างจาบจ้วงทำให้หญิงสาวเม้มปากแน่น

“ปิดประตู”

เขาสั่ง พิชญาตัวสั่นน้อยๆด้วยความโกรธ

“ออกไปจากห้องพุด”

คงตลกมากที่เขาหัวเราะออกมาเบาๆ แต่ดวงตาคู่นั้นกลับไม่ได้มีรอยขบขันแต่อย่างใด เขายังนั่งนิ่งอยู่บนเตียงเช่นเดิม

“ฉันสั่งให้ปิดประตู”

หญิงสาวเม้มปากแน่นหันกายเดินออกจากห้องแต่ช้ากว่าคนตัวโตแค่ก้าวไม่กี่ก้าวของเขาก็สามารถกระชากแขนเจ้าหล่อนเข้ามาในห้องอย่างแรงจัดการปิดประตูด้วยตนเองแล้วก้าวเข้ามาหาด้วยท่าทีคุกคาม หญิงสาวถอยหลังกรูด

“คุณจะทำอะไร”

หวาดวิตกกับท่าทีเขาไม่น้อย ชยันต์แค่นยิ้มกวาดตาไปทั่วเรือนร่างแน่งน้อยอีกครั้ง

“เป็ดก็ยังเป็นเป็ดอยู่วันยังค่ำ ไม่มีวันเป็นหงส์ไปได้ ลืมกำพืดตัวเองไปแล้วเหรอพิชญา”

ถ้อยคำกรีดแทงหัวใจยังไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น

“เสื้อผ้าราคาแพงพวกนี้ มันไม่ได้ทำให้เธอดูสูงส่งขึ้นมาได้หรอกนะ”

มือบางกำเข้าหากันแน่น เธอไม่ได้ถอยหนีไปไหนกลับยืนหยัดอยู่กับที่เผชิญหน้ากับเขาด้วยดวงตาสั่นระริก

“ถ้าคุณศูรย์จะมาพูดแค่นี้ ก็เชิญออกไปจากห้องเถอะค่ะ พุดไม่เคยคิดจะชุบตัวเป็นหงส์อย่างที่คุณศูรย์ว่า คุณหนึ่งให้พุดแต่ง พุดก็แต่งแค่นั้น”

สีหน้าของเขาไม่ได้มีท่าทีเชื่อถือเธอแต่อย่างใด

“อย่างนั้นเหรอ ยายหนึ่งคงสงสาร อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ ยังหาผัวไม่ได้ ฉันหาให้เอามั้ย”

มือเรียวตวัดเข้าข้างแก้มสากเต็มแรง หยาดน้ำตาหยดลงบนแก้มนวลก่อนเจ้าตัวเช็ดออกลวกๆ

“เกลียดอะไรกันนักหนาคะ พุดไปทำอะไรให้”

ใบหน้าดุดันหันมาหาคนถามช้าๆความเดือดดาลในอกพุ่งขึ้นมาจนเกือบปะทุออกมา มือแกร่งกระชากร่างเล็กเข้าหากอดรัดไว้แน่นดวงตายังจับจ้องใบหน้าที่อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบด้วยความโกรธ ไม่เคยมีใครตบหน้าเขาอย่างที่ผู้หญิงคนนี้ทำ เขาใช้มืออีกข้างจับปลายคางมนให้แหงนขึ้นสบตาดุดัน แววตาคู่นั้นเปล่งแสงของความเกลียดชังออกมาชัดเจนจนคนถูกมองใจสะท้านด้วยความเจ็บปวด

“มันบรรยายออกมาไม่หมดเชียวล่ะพิชญา สิ่งที่พี่สาวเธอทำมันร้ายแรงจนไม่น่าให้อภัย เพราะความร่าน มักมาก อยากได้ทุกสิ่งทุกอย่างยังไงล่ะที่ทำให้ฉันรังเกียจ รู้อะไรมั้ย มันสวมเขาให้ฉันเป็นปี ยังดีที่หูตาฉันมันไม่ได้มืดบอดอย่างที่พี่สาวเธออยากให้เป็น ถึงได้รับรู้ทุกสิ่งที่พวกมันทำ ส่วนเธอ ช่วยไม่ได้ อยากเกิดเป็นน้องมันทำไม”

ความจริงอีกข้อที่เพิ่งรับรู้ทำให้คนตัวเล็กมึนชาไปทั้งร่าง....