ตราบาปรักเทพบุตรร้าย
เขาไม่เคยรับรู้มาก่อนว่าเซ็กซ์ในค่ำคืนนั้นจะทำให้เธอหอบลูกแฝนหนีข้ามประเทศมาอย่างนี้ ฉะนั้นเธอต้องชดใช้ที่พรากลูกๆแสนน่ารักไปจากเขา ด้วยการยอมเป็นนางบำเรอให้เขา เพื่อครอบครัวที่สนมูรณ์แบบ ในแบบของเขาเ
ผู้เข้าชมรวม
35,463
ผู้เข้าชมเดือนนี้
62
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
|
“คุณมีลูกกับใครเจน”
น้ำเสียงนิ่งๆ
กลับทำให้หัวใจของเธอหยุดเต้นลงอย่างง่ายดาย เธอจำเป็นต้องหมุนตัวกลับมาประจันหน้ากับเขา
เชิดหน้าขึ้นต่อกรสายตาของเขาเพื่อปัดพิธุรทั้งหมด
แม้ว่าความรู้สึกข้างในของเธอจะพังทลายและหวาดกลัวสักแค่ไหนก็ตาม
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ!” เธอเค้นน้ำเสียงตอบ
“แล้วฉันก็ไม่ได้ชื่อเจนด้วย ฉันชื่อกลิ่นจันทร์”
“ต่อให้เปลี่ยนไปอีกร้อยชื่อ
ผมก็เชื่อว่าคุณคือเจนอยู่ดี” เขาก้าวเท้าเข้ามาอีกหนึ่งก้าว
หัวแม่เท้าของเขาและเธอชนเข้าหากัน
บ่งบอกว่าไม่มีระยะห่างมากกว่านี้ให้ได้ก้าวเข้ามาอีกแล้ว แต่เหมือนเขายังไม่พอใจ
มือหนาเอื้อมจับต้นแขนทั้งสองข้าง ล็อกตัวเธอเอาไว้ “คุณแต่งงานแล้วงั้นเหรอเจน
เด็กสองคนนั้นเป็นลูกใครกัน”
“ฉันบอกคุณแล้วไงว่าฉันไม่ใช่เจน
ปะ...ปล่อย...”
น้ำเสียงของกลิ่นจันทร์กลืนหายเข้าไปในลำคอ
ไรเกอร์ไม่มัวเสียเวลาถามย้ำคำถามเดิมๆ จากเธออีก เขาเปลี่ยนเป็นรวบมือเธอด้วยมือข้างเดียว
ใช้มืออีกข้างเชยปลายคางเธอขึ้นสบตา โน้มใบหน้าลงมา แนบริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่ม จูบเคล้าเธออย่างลึกซึ้ง
พิสูจน์ความจริงด้วยตัวเองว่ารสชาติจุมพิตหยาดเยิ้มชวนให้ขนลุกชันไปได้ทั้งร่าง
นั้นมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้น
ปลายลิ้นหน้ากระหวัดไปรอบริมฝีปาก
พลางดุนให้เธอเผยอปากออก เข้าไปส่องสำรวจภายในโพรงปากหวาน เธอพยายามดีดดิ้น หลบหลีกปลายลิ้นจากลิ้นหนา
แต่ได้เพียงไม่นานเท่านั้น สัญชาตญาณก็นำพาให้เธอระเบิดความเป็นตนเองออกมา
เผลอเกี้ยวกระหวัดปลายลิ้นต่อกรกับเขา
ไรเกอร์ส่งเสียงครางกระหึ่ม
เลือดในกายของเขาเดือดพล่านอย่างร้อนรุ่น เขาแอ่นสะโพกเข้าหาหน้าท้องแบนราบ
บดเบียนแก่นกายที่แข็งขึงเสียดสีอยู่บนตัวเธอ
มั่นใจว่ากลิ่นจันทร์เองก็ต้องชุ่มชื้นเพราะจุมพิตที่โหยหาในวันนี้ด้วยเช่นกัน
เสียงครางกระเส่าของเธอยืนยันอย่างนั้น
เขายังเดินหน้าจูบเธออย่างต่อเนื่อง
มือค่อยๆ ล้อมรัดไปที่ท้ายทอย สอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปในกลุ่มผม
กดใบหน้าเธอแนบสนิทเข้ามา ประสานลมหายใจหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
ไม่มีอะไรบอกได้ว่าเขาจะสามารถถอดถอนจุมพิตจากกลีบปากนุ่ม
ความรู้สึกของเขาไม่เคยเรียกร้องอะไรมากเท่ากลิ่นจันทร์มาก่อน
เขาอยากดันร่างเธอลงบนโซฟา คร่อมกายอยู่เหนือตัวเธอในสภาพเปล่าเปลือย
ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในช่องทางรักที่เคยมีเขาเข้าไปสำรวจเป็นคนแรก
ดำดิ่งไปสู่สรวงสวรรค์และแตกดับด้วยกันอย่างสุขสม
“อุ๊ย!
กลับไปหาคุณตาที่ห้องอาหารก่อนจ้ะเด็กๆ ยายลืมไปว่าในตู้เย็นมีไอศกรีม”
นิยายแต่งไป อัพไปนะคะ
ฝากติดตามด้วยค่ะ
|
ผลงานอื่นๆ ของ มัทนีญา. ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ มัทนีญา.
ความคิดเห็น