รักข้างเขียง

" คุณไม่มีอะไรทำหรือไงนะตาหนวด ถึงได้วีดีโอคอลมากวนฉันทุกคืนอยู่แบบนี้"

ขวัญยิหวาตวาดแว้ดใส่วีดีโอคอลอย่างไม่ไว้หน้า คนตัวใหญ่ที่นอนคุยสายอีกฝั่งหนึ่งอยู่บนเตียงตัวเอง จึงตัดสินใจงัดไม้ตายออกมา ด้วยการค่อยๆเปิดผ้านวมที่คลุมไว้หลวมๆตรงช่วงไหล่ออก เผยให้เห็นร่างน้อยๆสีดำสนิทที่กำลังจ้องมองเธอผ่านวีดีโอตาเขม็ง

" เงี้ยววววว " ปิ๊ดปี๋ร้องทัก คุณหมอสาวฟังแล้วถึงกับใจอ่อนยวบ... 

" อย่างที่เห็นนี่แหละ ผมก็ไม่อยากโทรมาหาคุณนักหรอก แต่ปิ๊ดปี๋งอแงมาก คงคิดถึงแม่มัน เลยร้องอ้อนให้พ่อโทรมา" เขาพูดไปหอมหน้าผากแมวไปหน้าตาเฉย

" โอ๋ๆ ไม่งอแงนะครับลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็มาเจอแม่แล้วนะ " ขวัญยิหวาเผลอตอบมารยาแมวจนเข้าตามเกมของเขาไปโดยไม่รู้ตัว เมื่อได้ยินดังนี้แล้ว พสุธาจึงได้ที 

" ยอมรับแล้วนะ ว่าเป็นแม่ "

" ห๊ะ อะไรนะ? "

" ก็ตัวเองไง ยอมรับแล้วว่าเป็นแม่ไอ้ปิ๊ดปี๋ " เขาทึกทักแล้วชิงพูดต่อก่อนที่เธอจะตอบกลับ

" ตัวเองเป็นแม่ เค้าเป็นพ่อ ก็แสดงว่าเรา... แหม... เขินจังเลยอะที่รัก" 

" ไอ้คนบ้า ไอ้โจรใต้ ไอ้ขี้ตู่!"