เพราะรัก..ก็คือรัก

" ยินดีด้วยนะครับ/ยินดีด้วยนะคะ คุณแป้งคุณมาร์ค "

เสียงของผู้คนในงานต่างพากันแสดงความยินดีที่ แป้งหอม ได้แต่งงานและมีความครัวอีกครั้งหลังจากที่เขาเสียทุกคนในครอบครัวไป ซึ่งทุกคนในบริษัทต่างพากันมาแสดงความยินดีที่เจ้านายของเขาแต่งงานมีความสุขในวันนี้

"ขอบคุณทุกคนมากนะครับที่มางานของหอมวันนี้" แป้งหอมกล่าวขอบคุณทุกคนที่มางานของเขาอยู่บนเวทีซึ่งข้างๆกันมีมาร์คยืนอยู่

"ผมก็ขอขอบคุณทุกคนเหมือนกันนะครับที่มางานของผมและแป้งหอมวันนี้" มาร์คกล่าวขอบคุณทุกคนที่มางานวันี้เช่นเดียวกันกับแป้งหอม

"พวกเรายินดีค่ะ/ครับ ที่คุณแป้งจะมีคนดูแลไม่ให้มาแสดงความยินดีด้วยก็คงจะไม่ได้" ทุกคนต่างพากันพูดเป็นเสียงเดียวกัน

"ยังไงวันนี้ก็พักผ่อนกันตามสบายนะครับ มีปัญหาอะไรก็บอกพนักงานได้เลยนะครับผมกับแป้งหอมขอตัวก่อน" มาร์คพูดบอกทุกคนในงานด้วยรอยยิ้มและพาแป้งหอมเดินออกมาจากงานด้วยกัน

"พี่มาร์คครับไม่อยู่ให้จบงานก่อนหรอ" แป้งหอมถามขึ้นมาหลังจากที่ออกมานอกห้องจัดงานแล้ว

"ไม่ต้องหรอกครับน้องแป้งไปพักกันดีกว่าน้องแป้งเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

"อื้อครับเอางั้นก็ได้" แป้งหอมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกัน

เมื่อมาถึงบ้านมาร์คก็ในแป้งหอมไปอาบน้ำก่อนทันทีส่วนเขานั้นออกมาคุยโทรศัพท์ข้างนอกระเบียง

"ครับ..เรียบร้อยดีครับ...ตอนนี้อยู่ในห้องคนรับ.....อ่าครับได้ครับผมจะทำแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะครับแป้งหอมจะได้ไม่สงสัยว่าทำไมผมไม่เตะต้องตัวเกินกว่านี้เลย...ครับครับผมก็รักคุณนะรอผมอีกนิดเดียวนะครับ..คุณไม่ต้องกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจจากคุณมาชอบแป้งหอมหรอก..ผมมีคุณแค่คนเดียวในใจ..ครับฝันดีนะครับคนดีของผม"

"พี่มาร์คครับใครโทรมาหรอครับมีธุระอะไรสำคัญหรือเปล่า"

"อ๋อ..ไม่มีอะไรครับไม่สำคัญหรอครับเข้าไปข้างในกันดีกว่า"

"เอ่อถ้าพี่มีอะไรก็บอกหอมได้นะครับหอมเข้าใจ" แป้งหอมบอกพร้อมกับสวมกอดมาร์คแน่น

"ไม่มีอะไรครับไม่ต้องห่วงพี่หรอกนะ..ป่ะไปนอนกันดึกแล้วน้องแป้งจะได้พัก"

"ยังไม่นอนได้ไหมหอมยังไม่ง่วงเลยนะพี่มาร์ค" แป้งหอมบอกพร้อมกับทำท่าทางอ่อนมาร์ค

"งั้น..อยากทำอะไรละครับคนดี..หือ"

"ก็วันนี้เราแต่งงานกันแล้ว..พี่บอกหอมว่าถ้าเราแต่งงานกันแล้วพี่จะทำอะไรๆหอมเองถ้าถึงวันนั้น" ข้าวหอมก้มหน้าพูดด้วยท่าทางเคอะเขิน

"คนดี..วันนี้จะดีหรอครับน้องแป้งเหนื่อยมากแล้วนะเราก็อยู่ด้วยกันตลอดนี่ครับไม่ต้องห่วงหรอกพี่อดใจไม่ให้กินน้องแป้งได้ไม่นานหรอกน่า ฮ่าฮ่า" มาร์คบอกกับแป้งหอมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่ถ้าแป้งหอมเงยหน้าขึ้นมามองสักนิดก็จะเห็นว่าใบหน้าหล่อเหล่านั้นมีแต่ความเกียจชังอย่างชัดเจน

"งั้นนอนก็ได้ครับ"

"ดีมากเด็กดี..นอนก่อนเลยนะครับเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน"

"ครับรีบไปอาบนะหอมอยากนอนกอดพี่มาร์คแล้ว"

"ครับไปพี่จะรีบอาบแล้วมานอนกอดแป้งนะ"

"ครับหอมจะนอนรอนะ"

"ครับๆ"

ผ่านไปไม่นานมาร์คก็ออกมาจากห้องน้ำซึ่งแป้งหอมที่บอกว่าจะนอนรอนั้นหลับไปก่อนนานแล้ว

"เฮ้อ..หลับแล้วก็ดีอึดอัดจะแย่" มาร์คพึมพำกับตัวเองเบาๆแล้วออกจากห้องไป

เช้า

แป้งหอมที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นมาร์คนอนอยู่ข้างกันก็คิดว่าร่างสูงใหญ่นั้นคงจะไปทานอาหารเช้าข้างล่างหรือไม่ก็อาจจะไปทำงานแล้วเขาจึงไม่คิดใส่ใจอะไรมากเพราะยังไงเขาก็แต่งงานกันแล้วอีกคนคงไม่ทำอะไรเสียๆหายๆให้ได้เห็นหรอก

แป้งหอมแต่งตัวเสร็จก็รีบตรงลงมาข้างล่างทันทีเพราะกลัวว่าตัวเองนั้นจะไปทำงานสาย

"สวัสดีครับป้าแย้ม วันนี้ทำอะไรกินอ่าห๊อมหอม" แป้งหอมพูดกับแม่บ้านที่รู้จักกันมาตั้งแต่เขาจำความได้

"คุณหนู...วันนี้มีข้าวต้มปลาค่ะคุณหนูจะรับเลยไหมคะเดี๋ยวป้าเตรียมให้"

"เอาเลยก็ได้ครับหอมหิวแล้วหิวมากกกเลย"แป้งหอมพูดอย่างขำๆพร้อมกับทำท่าทางไปด้วย

"นี่ค่ะได้แล้ว"ป้าแย้มเดินออกมาพร้อมกับข้าวต้มปลาที่กำลังส่งกลิ่นหอมฉุยให้แป้งหอมชะเง้อมองแต่ไกล

"หอมมากเลยครับน่ากินอีกด้วย"

"งั้นก็ทานเยอะๆนะคะไม่พอก็บอกป้าเดี๋ยวป้าไปเอามาเพิ่มให้ค่ะ"ป้าแย้มพูดพร้อมรอยยิ้มเอ็นดู

"อิ่มแล้วครับ"แป้งหอมบอกเด็กๆในครัวก็มาเก็บถ้วยอาหารออกไป

"เอ่อ..ป้าแย้มครับเห็นพี่มาร์คไหมครับ"

"เอ๋..ก็เมื่อเช้าป้าเห็นลงมาแต่เช้าๆนะคะแต่ว่าคุณเขาไม่ได้บอกใครว่าไปไหนค่ะ"

"งั้นหรอครับ..ผมคิดว่าพี่เขามากินอาหารฝีมือป้าแย้มก่อนแล้วสะอีกก็เลยลองถามดูน่ะครับ"

"คุณเขาไม่ได้มาที่ห้องอาหารหรอกค่ะป้าเห็นคุณเขาลงมาก็ออกไปข้างนอกเลย"

"พี่มาร์คออกไปเช้ามากเลยหรอครับพอดีหอมคงเพลียเลยนอนหลับสนิทไปเลยไม่รู้สึกว่าพี่เขาออกไปตอนไหนน่ะครับ"

"ก็เช้านะคะ ตอนนั้นเพิ่งจะตี5ได้มั้งคะ"

"เอ..ออกไปไหนเช้าจัง"

"ป้าก็ไม่ได้ถามคุณเขาด้วยค่ะเห็นรีบๆก็เลยคิดว่ามีธุระอะไรสำคัญ" ป้าแย้มพูดบอกด้วยความไม่สงสัยอะไรเพราะคุณหนูของเธอน่ารักขนาดนี้สามีคงไม่มีทางนอกใจ

"พอดีพี่เขาไม่ได้บอกหอมด้วยแหละครับป้าหอมก็เลยสงสัยนิดหน่อยเพราะพี่เขาไปไหนก็จะบอกหอมก่อน..แต่คงเพราะเห็นหอมเหนื่อยพี่เขาเลยไม่อยากปลุกมั้งครับ"

"สงสัยคงจะใช่ค่ะ..คุณหนูของป้าน่ารักขนาดนี้คุณมาร์คไปไหนไม่รอดหรอกค่ะ"ป้าแย้มพูดแซวคุณหนูที่น่ารักของเธอ

"เดี๋ยวพี่เขาก็คงโทรมาบอกหอมแหละครับ..เอสายแล้วหอมไปทำงานก่อนนะครับเจอกันตอนเย็นนะครับป้า" ฟอด! แป้งหอมพูดบอกป้าแย้มพร้อมกับหอมแก้มไปฟอดใหญ่

"คุณหนู!"ป้าแย้มส่งเสียงดุๆตามหลังคุณหนูของตนไป