*เล่ห์สวาทล่ามหัวใจ e-book*
เรียกตาแก่มากๆ เดี๋ยวตาแก่ก็จับปล้ำทำเมียหน้าบ้านซะหรอก เขาขู่ท่าทีทีเล่นทีจริง จะเตะผ่าหมากให้! คนอวดเก่งแก้มแดงแปร๊ด แต่โชคดีที่ตรงนี้ไม่ได้สว่างมากนัก อีกคนเลยเห็นไม่ชัด
ผู้เข้าชมรวม
3,158
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เล่ห์สวาทล่ามหัวใจ (ราม - นิรัสยา)
(นิยายหมดสัญญานะคะ ชื่อตีพิมพ์ รสสวาทเจ้าบ่าวนักรัก นามปากกา ธิชาร์)
ตัวอย่างบางส่วน
“งั้นก็ไปดูไร่กันต่อ” พูดจบก็เดินเดินไปที่รถ เพราะอยากพาดูวันเดียวให้จบๆ แล้วเธอจะได้ไม่ต้องพาเขาไปอีก ทว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าวแขนก็ถูกรั้งเอาไว้
“ไม่เห็นต้องรีบร้อนเลย อยู่คุยกันก่อนดีกว่า” รามบอกยิ้มๆ โดยไม่ยอมปล่อยมือจากแขนเล็ก ที่ตอนนี้เจ้าของแขนมองด้วยสายตาขุ่นขวาง
“ปล่อยแขนฉันนะ” เธอสะบัดแต่ก็ไม่หลุด
“ผมปล่อยแน่” รามขยับเข้ามาใกล้แล้วเปลี่ยนจากจับแขนเป็นสอดมือรวบเอวเล็กแล้วดันเข้ามาชิด ทำให้ร่างกายแนบสนิท ด้านคนถูกกอดแบบไม่ทันตั้งตัวนิ่งไปอึดใจจึงเริ่มดิ้นจะไปให้พ้นอ้อมกอดที่ทำให้เธอรู้สึกแปลก จะว่ารังเกียจก็ไม่เชิง จะว่าชอบก็ไม่ใช่
“ตาแก่ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” นิรัสยาบอกด้วยหน้าแดงก่ำ ทั้งโกรธทั้งอายที่ต้องมาใกล้ชิดกัน
“สามสิบแปดเนี่ยนะแก่” รามบอกอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับใช้มือกดสะโพกงามงอนชิดกับบางอย่างที่ตื่นเร็ว จนเขาเองยังไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำว่าแค่ได้แนบชิดจะทำให้อาวุธร้ายของเขาพองตัวจนแน่น แล้วคนที่ต้องรับผิดชอบก็คือแม่ตัวแสบ!
“ตาแก่บ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” นิรัสยาร้องสั่งด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เมื่อตาแก่บ้ากามจับสะโพกของเธอ
“แล้วอยากลองของกับคนแก่ดูไหมล่ะ”
“ไม่!” คนหน้าแดงปฏิเสธเสียงดังฟังชัด ยกมือทุบตีอกกว้างไม่ยั้ง แต่ดูเหมือนอีกคนจะเนื้อหนาเกินไปเลยไม่แสดงสีหน้าเจ็บปวดให้เห็น แต่กลับเป็นเธอเสียเองที่เจ็บไปทั้งมือ
“ไม่คิดก่อนสักนิดเหรอ” รามถามกลับเสียงพร่า
“ไม่คิดอะไรทั้งนั้น ปล่อยฉันนะ ปล่อย บอกให้ปล่อยไงตาแก่บ้า!”
“จะปล่อยแน่ๆ แต่ต้องมีของแลกเปลี่ยน โอเค!” รามยื่นข้อเสนอจบแล้วก็ตวัดอุ้มร่างเล็กไปยืนแอบข้างรถ ที่พอช่วยบดบังอะไรได้บ้าง ขณะที่คนถูกอุ้มก็ดิ้นทุรนทุรายราวกับว่าจะถูกลวงไปฆ่า
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ebook กดที่ลิงค์ค่ะ
ผลงานอื่นๆ ของ วรัมพร-หงสรถ-มนสิวรรณ-ธิชาร์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ วรัมพร-หงสรถ-มนสิวรรณ-ธิชาร์
ความคิดเห็น