Error Holiday เล่ม 2 : สินบนร้อน...ซ่อนกลรัก (e-book/ทำมือ)

ห้องพัสดุ เรือนจำรัฐบาล ฟลอริดา สหรัฐอเมริกา

แอนโทนี่ ริเวร่า นั่งรอฟังเสียงเจ้าหน้าที่ประกาศเรียกชื่อของเขาก่อนจะลุกจากเก้าอี้เหล็ก เดินมารับถุงสีน้ำตาลห่อใหญ่ ที่ในนั้นมีเสื้อผ้า รองเท้าหนัง นาฬิกาและสร้อยข้อมือทองคำของเขาที่ถอดใส่เอาไว้เมื่อวันที่เดินเข้ามาในคุกเป็นวันแรก

มันเป็นกฎที่ปฏิบัติกันมาช้านาน ที่นักโทษทุกคนเมื่อต้องเข้ามาใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในเรือนจำ ต้องถอดทุกสิ่งที่ติดตัวมาจากโลกภายนอกใส่เอาไว้ในถุงสีน้ำตาลใบใหญ่ของทางเรือนจำ แล้วรับชุดนักโทษสีส้มเนื้อผ้าหยาบระคายผิวมาใส่แทนเสื้อผ้าแบรนด์เนมเนื้อนิ่ม

“หวังว่านายจะไม่กลับเข้ามาที่นี่อีกนะ...เซ็นชื่อซะ” มิคกี้ส่งเอกสารคืนของให้มาเฟียอิตาลีชื่อดังที่เพิ่งพ้นโทษมาหมาดๆ เอาไปเซ็นชื่อ

“ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาอยู่ที่นี่เหมือนกัน” แอนโทนี่หยิบปากกามาเซ็นชื่อรับของ พลางเหลือบมองนาฬิกาลายมิกกี้เม้าส์บนข้อมือของเจ้าหน้าที่มิกกี้ ที่แขนทั้งสองข้างของมิกกี้เม้าส์บอกเวลาว่าใกล้สิบเอ็ดโมงแล้ว

“ฉันคงคิดถึงอาหารฝีมือนาย...เปิดถุงดูของซะก่อนเพื่อน”

“ร้านฉันเปิดทุกวันนะมิค ถ้านายไปกินฉันจะแถมเฟรนช์ฟรายทอดราดชีสเยิ้มๆ ให้”

“ฉันต้องไปแน่แอนโทนี่ ไม่มีใครทำลาซานญ่าอร่อยเท่านาย ห้องเปลี่ยนเสื้ออยู่นั่น แล้วเอาชุดนักโทษมาคืนฉัน”

แอนโทนี่เดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อเล็กๆ ซึ่งจริงๆ จะเรียกว่าเป็นห้องก็ไม่ได้ เพราะประตูที่เหมือนประตูผับคาวบอยที่ปิดบังแค่ช่วงลำตัว ไม่ได้ช่วยป้องกันสายตาจากบรรดาเจ้าหน้าที่เรือนจำที่เดินไปเดินมาได้มากนัก เขาถอดชุดนักโทษสีส้มออก แล้วหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวลายใบมะพร้าวจากในถุงมาใส่ ตามด้วยกางเกงผ้าลินินสีขาวที่ดูจะขะมุกขะมอมและหลวมกว่าเดิมมาก แล้วยังอวลไปด้วยกลิ่นที่เหมือนผ้าห่อซากควายตายมาหกเดือน แต่เขาจำเป็นต้องใส่ เพราะมันเป็นเสื้อผ้าชุดเดียวที่เขามี

ชายหนุ่มถอดรองเท้าผ้าใบสีดำของทางเรือนจำออก แล้วสวมรองเท้าหนังแท้สีขาว ที่ยังทิ้งร่อยรอยการชกต่อยเมื่อหกเดือนที่แล้วเอาไว้ให้ดูต่างหน้า เขาเหยียดยิ้มใส่รอยเลือดเล็กๆ บนหน้ารองเท้าก่อนจะหยิบสร้อยข้อมือกับนาฬิกาแบรนด์ดังที่หยุดเดินมานานแล้วมาใส่ที่ข้อมือ ส่องกระจกดูใบหน้าที่ตอบจนเห็นสันกรามของตัวเองได้อย่างชัดเจน หยิบหวีเล็กๆ ที่สกปรกเต็มทีมาหวีผมที่ยาวระต้นคอให้เข้าที่เข้าทาง ถ้าเป็นเมื่อหกเดือนก่อนเขาจะไม่มีวันใช้หวีที่ผ่านหัวใครต่อหัวใครเป็นร้อยแบบนี้มาใช้เด็ดขาด แต่ความขาดแคลนในคุกสอนอะไรเขามามากพอจะมองข้ามความสกปรกของหวี เพราะข้างหลังประตูนิรภัยเหล็กกล้านั่น มีอะไรอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่โสมมกว่าหวีอีกมาก

หลังจากตรวจดูว่าไม่มีสิ่งใดตกค้างอยู่ในถุงแล้ว ชายหนุ่มก็หยิบชุดนักโทษกับรองเท้าออกมาคืนให้เจ้าหน้าที่มิคกี้ที่คอยอยู่หลังเคาน์เตอร์

“โชคดีนะแอนโทนี่ หวังว่าหกเดือนที่นี่จะทำให้นายคิดได้ เจ้าหน้าที่คุมประพฤติของนายรออยู่หลังประตูนั่น” มิคกี้กดรหัสเปิดประตูนิรภัยเหล็กกล้าสีเทาให้มาเฟียอิตาลีเดินออกไปพบกับอิสรภาพที่รออยู่อีกด้านของประตูนิรภัย

....................................................................................

อ่านความเลวของแอนโทนี่ ริเวร่าได้จาก พักร้อน...ซ่อนกลรัก (ภาค1) นะคะ /

ไม่เกินกลางเดือนมิถุนา E-Book สินบนร้อน...ซ่อนกลรัก วางจำหน่ายที่ Meb นะคะ