จำนนรักมาเฟีย

            "ฉันถูกเจ้าหนี้จับมาขาย ฉันไม่ได้เต็มใจ เมื่อคืนก็เพราะฉันถูกวางยา คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ”

            “จะให้ผมปล่อยคุณไป หลังจากเสียเงินซื้อคุณมาตั้งแยะ”

            “ฉันจะหาเงินมาคืนคุณทุกบาททุกสตางค์ ไม่เบี้ยว ฉันสัญญา”

            “ถ้าคุณหาเงินไปคืนเจ้าหนี้ได้ คงไม่ต้องมาลงเอยแบบนี้”

“งั้นให้ฉันทำงานให้คุณก็ได้ งานอะไรก็ได้ ฉันทำได้หมด”

            “ไม่”

“แต่ฉันไม่ได้เต็มใจ ฉัน...” พูดได้แค่นั้นหญิงสาวก็พูดต่อไม่ได้ ขอบตาเธอแสบร้อนไปหมด รู้สึกจุกที่อกจนเหมือนหายใจไม่ออก

“ผมไม่ใช่คนดีขนาดนั้น เลือกเอาเองก็แล้วกันว่าจะอยู่กับผม หรือว่าอยากกลับไปทำงานกับพวกค้ามนุษย์นั่น รู้ไหมว่าคุณต้องรับแขกกี่คน คนพวกนั้นถึงจะพอใจกับรายรับที่ได้ต่อวัน เท่าที่ผมรู้มา น่าจะไม่ต่ำกว่าวันละสิบคน บางครั้งก็ทีละสองคน ซึ่งปกติแล้ว สิ่งที่ผมรู้มาไม่เคยผิดพลาด”

คำพูดของคนตรงหน้า ทำให้เลือดในกายเย็นเฉียบจนแทบจับตัวเป็นน้ำแข็ง ความขยะแขยงและความหวาดกลัวมากมายเข้ารุมเร้า เธอได้แต่ยืนนิ่งไม่รู้ว่าควรจัดการกับเรื่องราวทั้งหมดต่อไปอย่างไร และในวินาทีนั้นเสียงทรงอำนาจก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ตั้งแต่นี้ไปร่างกายคุณเป็นของผม ผมสั่งอะไรคุณต้องทำโดยไม่มีข้อแม้ ผมต้องการเมื่อไรก็ต้องได้” 

ร่วมพูดคุยกัน สอบถามนิยาย และเล่นเกมชิงของที่ระลึกได้ที่แฟนเพจ 'สุนิตย์ ดอกเหมย' นะคะ

หรือที่เฟสบุ๊ก  >>คลิกที่ลิงค์นี้ได้เลยนะคะ<<