รักอันตรายผู้ชายมาดนิ่ง (DEVIL LOVE)

รักอันตรายนายมาดนิ่ง (DEVIL LOVE)

กัลป์  ไพศาลกิจ

นักศึกษาชั้นปีที่ 3 เจ้าของฉายาซาตานมาดนิ่งแห่งคณะวิศวะ ทายาทพันล้านของตระกูลไพศาลกิจ นิสัยเย็นชา นิ่งๆไม่ค่อยพูด แต่แสดงออกด้วยการกระทำ

ตติยา  อนันต์ชัย (จ้า)

นักศึกษาชั้นปีที่ 1 เฟรชชี่คณะนิเทศศาสตร์ สาวน้อยตาโตน่าแสนสดใส ผู้กุมหัวใจของซาตานมาดนิ่งแห่งคณะวิศวะ

ตัวอย่าง

“บ้าเอ้ย!”

ตติยาที่กำลังเอาร่มขึ้นกางเนื่องจากฝนซาเม็ดเมื่อไม่กี่นาทีเริ่มจะตกลงมาอีกครั้งถึงกับสะดุ้งขึ้นอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงสบถดังลั่นอย่างหงุดหงิดจากร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ Audi R8 สีดำคันหรู

ตติยาต้องยอมรับว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนที่มีรูปร่างหน้าตาดีมากคนหนึ่งถ้าจะเรียกว่าหล่อก็ไม่ผิดนัก ยิ่งใบหน้านิ่งๆที่ติดจะเย็นชาบวกกับสายตาคมดุยิ่งดูน่าค้นหาอย่างไม่น่าเชื่อ จะติดก็แค่การแต่งกายที่ดูจะไม่ถูกระเบียบของมหาวิทยาลัยนัก

ไม่สิ! ต้องบอกว่าการแต่งกายของเขาไม่มีส่วนไหนที่ถูกระเบียบเลยต่างหาก ทั้งเสื้อนักศึกษาที่ชายเสื้อหลุดออกมาจากขอบกางเกงยีนส์สีดำซีดไหนจะรองเท้าผ้าใบแบรนด์ดังที่ดูยังไงก็ไม่ใช่การแต่งตัวที่ถูกระเบียบของนักศึกษา ยิ่งเด็กปีหนึ่งอย่างเธอด้วยแล้วยิ่งเป็นไปไม่ได้

“เอ่อ คือไปด้วยกันไหมคะ”

"มึงจะมองอีกนานไหม"กัลป์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับมองอีกฝ่ายนิ่ง

"หวงซะด้วย กูเพื่อนมึงนะโว้ย"ครามเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมยกยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะหันไปพยักหน้าให้นักรบที่นั่งอยู่ข้างๆ

"แล้วไง"กัลป์เอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจแล้วหันไปรับแก้วน้ำส้มจากพนักงานเสิร์ฟเพื่อส่งให้ร่างบาง

“ขอบคุณค่ะ”ตติยาเอ่ยขอบคุณร่างสูงเบาๆเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นทุกคนมองมาที่เธอด้วยรอยยิ้มแปลกๆ

“นี่มึงจะไม่แนะนำพวกกูจริงๆ เหรอว่ะ” ครามเอ่ยถามย้ำขึ้น

“กูเคยพูดเล่นหรือไง”กัลป์เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอย่างไม่ใส่ใจ

"แล้วมึงพาเมียมาด้วยแบบนี้ น้องน้ำหวานที่กูนัดไว้ให้ก็แห้วสิว่ะ"ครามเอ่ยแซวขึ้นอย่างเสียดายพร้อมกับมองกัลป์ยิ้มๆ

ตติยาถึงกับอ้าปากค้างดวงตาเบิกกว้างขึ้นมาทันทีเมื่อจบคำพูดของครามก่อนที่จะหันไปมองร่างสูงใบหน้าตื่นก็เห็นว่าอีกฝ่ายมองเธออยู่ก่อนแล้ว

"มึงอยากตายจริงๆใช่ไหมไอ้คราม"กัลป์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับมองร่างสูงของครามด้วยสายตานิ่งก่อนที่จะยกแขนกอดกระชับเอวบางแน่นขึ้น

"ฮึๆ อย่าเล่นมากไอ้ครามกูขี้เกียจพามึงไปส่งโรงพยาบาล"ปรรณกรถึงกับหัวเราะออกมาอย่างพอใจก่อนที่จะยักคิ้วให้ครามอย่างรู้กัน

“แต่งตัวบ้าอะไรของเธอ”

ตติยาที่กำลังเก็บกระป๋องเบียร์ไปทิ้งขยะถึงกับสะดุ้งขึ้นอย่างตกใจก่อนที่จะหันไปมองต้นเสียงก็เห็นร่างสูงที่ยืนหน้าบึ้งบอกบุญไม่รับอยู่ตรงประตูทางเข้าของระเบียง

“ไปถอดออก!”

“ห๊ะ” ตติยาถึงกับมองร่างสูงอย่างไม่เข้าใจ

“เสื้อผ้าที่ดีกว่าเศษผ้าพวกนี้ไม่มีหรือไง” เสียงเข้มยังหงุดหงิดไม่เลิก