จูบเย้ยดาว (นิยายจีนโบราณ)

นาง 'เกลียด' เขาเข้าไส้ แม้แต่เงาก็ไม่อยากเห็น

ส่วนเขา 'รัก' นางหมดหัวใจ รักตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้า

เขาจึงทำทุกอย่าง เพื่อพิชิตหัวใจนางมาครอบครอง...

สำหรับ อี้เฟิง แล้ว รักแท้ คือการครอบครอง...

เมื่อถูกตาต้องใจ หัวใจร่ำร้อง โหยหา เขาก็ไม่รีรอที่จะผูกชะตาดอกท้อร่วมกับนาง

เขายอมแหกกฎ แหวกประเพณี เข้าถึงเนื้อตัวนาง จูบนางทุกคราที่หัวใจร่ำร้อง

ก็ให้มันรู้ไปสิว่า ชุนเซียน จะไม่หวั่นไหวกับจูบที่เร่าร้อนของเขา!!

ต่อให้ต้องจูบนางเท่ากับดวงดาวบนท้องฟ้า

อี้เฟิงก็ยินดีที่จะปรนเปรอนางด้วยสิเน่หาเร่าร้อน  บำรุงบำเรอให้นางอิ่มหนำ และหล่อหลอมหัวใจรักของนางให้เป็นหนึ่งเดียวกับเขา

“ข้าจะพิสูจน์ให้เจ้าดู” กล่าวเสียงนุ่มอี้เฟิงก็โน้มลงมาจุมพิตหญิงสาว...

เขาจูบนางอย่างดูดดื่มเร่าร้อนแฝงด้วยความอ่อนหวานที่น่าลุ่มหลง จุมพิตของเขาพาให้ร่างกายของนางเร่าร้อนราวกับถูกธาตุไฟเข้าแทรก แต่น่าแปลกที่นางไม่ได้รู้สึกทรมานเช่นนั้น ซ้ำยังพึงพอใจกับจูบรัญจวน พอถอนจุมพิตออกอี้เฟิงก็กระซิบเสียงแผ่วที่ข้างใบหู

“ข้าจะจูบเจ้าเท่ากับดวงดาวบนฟากฟ้า”

“มากมายเช่นนั้นเชียว เจ้าไม่เบื่อข้าหรือ?” ไม่เพียงถามชุนเซียนยังกอดคอเขาไว้แล้วเป็นฝ่ายจูบชายหนุ่มเสียเอง

นางไม่อาจทานทนต่อเสน่ห์อันเย้ายวนของอี้เฟิงได้

ชายผู้นี้ทำให้นางรู้สึกปั่นป่วนไปทั้งร่าง จุมพิตอันเร่าร้อนสร้างความเสียวซ่านไปทั่วสรรพางค์กายของเขาปลุกปรารถนาในกายของนาง มันทำให้นางอยากรู้ อยากริลอง และอยากทำมากไปกว่านั้น

ฝากผลงานของเหม่ยเซียนด้วยนะคะ

จูบเย้ยดาว (ซีรีย์รัตติกาลรัญจวน) เหม่ยเซียน www.mebmarket.com นาง 'เกลียด' เขาเข้าไส้ แม้แต่เงาก็ไม่อยากเห็นส่วนเขา 'รัก' นางหมดหัวใจ รักตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้าเขาจึงทำทุกอย่าง เพื่อพิชิตหัวใจนางมาครอบครอง...สำหรับ อี้เฟิง แล้ว รักแท้ คือการครอบครอง...เมื่อถูกตาต้องใจ หัวใจร่ำร้อง โหยหา เขาก็ไม่รีรอที่จะผูกชะตาดอกท้อร่วมกับนางเขายอมแหกกฎ แหวกประเพณี เข้าถึงเนื้อตัวนาง จูบนางทุกคราที่หัวใจร่ำร้องก็ให้มันรู้ไปสิว่า ชุนเซียน จะไม่หวั่นไหวกับจูบที่เร่าร้อนของเขา!! ต่อให้ต้องจูบนางเท่ากับดวงดาวบนท้องฟ้าอี้เฟิงก็ยินดีที่จะปรนเปรอนางด้วยสิเน่หาเร่าร้อน  บำรุงบำเรอให้นางอิ่มหนำ และหล่อหลอมหัวใจรักของนางให้เป็นหนึ่งเดียวกับเขา“ข้าจะพิสูจน์ให้เจ้าดู” กล่าวเสียงนุ่มอี้เฟิงก็โน้มลงมาจุมพิตหญิงสาว... เขาจูบนางอย่างดูดดื่มเร่าร้อนแฝงด้วยความอ่อนหวานที่น่าลุ่มหลง จุมพิตของเขาพาให้ร่างกายของนางเร่าร้อนราวกับถูกธาตุไฟเข้าแทรก แต่น่าแปลกที่นางไม่ได้รู้สึกทรมานเช่นนั้น ซ้ำยังพึงพอใจกับจูบรัญจวน พอถอนจุมพิตออกอี้เฟิงก็กระซิบเสียงแผ่วที่ข้างใบหู “ข้าจะจูบเจ้าเท่ากับดวงดาวบนฟากฟ้า”“มากมายเช่นนั้นเชียว เจ้าไม่เบื่อข้าหรือ?” ไม่เพียงถามชุนเซียนยังกอดคอเขาไว้แล้วเป็นฝ่ายจูบชายหนุ่มเสียเอง นางไม่อาจทานทนต่อเสน่ห์อันเย้ายวนของอี้เฟิงได้ ชายผู้นี้ทำให้นางรู้สึกปั่นป่วนไปทั้งร่าง จุมพิตอันเร่าร้อนสร้างความเสียวซ่านไปทั่วสรรพางค์กายของเขาปลุกปรารถนาในกายของนาง มันทำให้นางอยากรู้ อยากริลอง และอยากทำมากไปกว่านั้น

จุมพิตจันทรา (ซีรีส์รัติกาลรัญจวน) หว่าน ฮู่ เหนียง www.mebmarket.com ดอกไม้ไร้ราก ไม่ผลิบานฉันใดวาสนาพานพบไซร้...ย่อมมีเหตุก่อนคืนวิวาห์ ซู่ว์หนี่ว์จับได้ว่าเจ้าบ่าวแอบเล่นชู้กับเพื่อนสนิทเธอเคียดแค้นชิงชังจนร้องขอความตายแต่เจ้าแม่เหนียงเนี่ยงกลับส่งเธอไปยัง 2,000 ปีก่อนเพื่อลบชะตา แล้วผูกวาสนากับชายผู้หนึ่งเมื่อเธออุ่นเตียงกับเขาเงาจันทราจึงจะคลายแสง เธอจึงประกาศลั่นว่าจะเอาองครักษ์เฮ่อตี้ทำสามีให้ได้แต่มันไม่ง่ายเช่นนั้น เมื่อชายผู้นี้กลับแพ้จูบ!เธอเปลื้องผ้าขึ้นเตียงเมื่อไร เขาเป็นต้อง(แกล้ง)ไม่เข้าใจทุกที..............................................................“เอะอะ เจ้าก็พุ่งแต่จะจูบข้า ถามจริงๆ เถอะ เจ้าเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่”“แล้วท่านพี่จะหลบทำไม กลัวทำไมกับอีแค่จุมพิตสตรี ข้าเกรงว่า...”“อะไร” เขาตวาดเสียงลั่น เมื่อสตรีร่างเล็ก ยังเป็นแค่เด็กคิดจะมาเล่นลิ้นกับเขา“ข้าเกรงว่า...ท่านจะไม่มีน้ำยา องครักษ์ผู้เป็นใหญ่เช่นใดกันหนาจึงกลัวจูบสตรี” นางจงใจยั่วและหยามเกียรติเขาอีก แต่ดูเขาสิแทนที่จะโกรธกลับยิ้มที่มุมปากราวกับเอ็นดูเด็กน้อย เด็กน้อยเอ๋ย! เจ้าเพิ่งเกิดมาในวัย 16 คงยังไม่มีใครบอกเจ้า ว่ายังมีความหฤหรรษ์มากกว่าจูบยิ่งนัก อย่างเจ้าไม่ต้องใช้อาวุธใดๆ ทั้งสิ้น ใช่แค่ลิ้นกับกระบวนท่าหงส์เหินมังกรลู่ก็พอ“ท่านจะทำอะไร” นางถามเสียงสั่น “ทำไมไม่เรียกท่านพี่แล้วล่ะ... ตะกี้ยังปากดีเรียกท่านพี่อยู่เลย”“ท่าน... ท่านจะทำร้ายผู้หญิงที่อ่อนแออย่างนั้นหรือ”“อย่าพูดให้ข้าหัวเราะนักเลย เจ้านี่หรืออ่อนแอ ไม่ต้องกลัวเด็กน้อย ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก อย่างเจ้าเจอแค่กระบวนท่าเดียวก็เกินพอ” “ท่าอะไร” “ท่าหงส์เหิน มังกรคู่” “เพลงดาบงั้นรึ” “เปล่า.....เพลงรักต่างหาก” “ดะ..เดี๋ยว...เดี๋ยว ท่านจะเอาจริงรึ” “ไม่เดี๋ยวแล้ว ข้าจะเอาตอนนี้” “เอาตอนนี้รึ” “เจ้าเห็นสายนั้นที่กระเซ็นนั้นมั้ย”“ทะ...ทำ..ทำไม”“เพราะสายน้ำถูกกระแทกจึงกระเซ็นแตกเป็นสาย คนอวดเก่งเช่นเจ้าอยากกระเซ็นเหมือนสายน้ำรึไม่“ทะ...ท่านจะทำเช่นไร”“ข้าก็พาเจ้าฝึกท่าหงส์เหินมังกรลู่น่ะสิ”“ห๊ะ! คืออะไร”“มะ! ข้าจะทำให้ดู”....................................................................................ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งพันผูกแววตา รอยสัมผัส ช่างคุ้นเคยยิ่งราวกับเคยต้องวาสนาเคียงหมอนร่วมวิวาห์หรือเขา...จะเป็นผู้กุมความลับแห่งโชคชะตาเอาไว้....