ปรากฏว่าเป็นรัก

          แสงไฟวูบวาบรอบกายและเสียงกรีดร้องนั้นไม่ดังเข้าไปในโสตประสาท ของร่างสูงที่เพิ่งกระเด็นออกมาจากซากรถ อู่อี้เทียนกระเด็นมาอยู่กลางถนนท่ามกลางเสียงล้อรถเบียดถนนเพราะการเบรกกระทันหัน ทว่าสิ่งเดียวที่อี้เทียนรับรู้กลับเป็นสายฝนแสนบางเบาที่ตกลงมากระทบใบหน้า และท้องฟ้าที่มืดหม่นไร้วี่แววของพระจันทร์ที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ 

     ท้องฟ้าตรงหน้าของอู่อี้เทียนนั้นมือหมั่นจนเขาแทบจะหมดหวัง แต่อู่อี้เทียนก็ยังฝืนตัวเอง พยายามสูงหายใจเข้าปอดอีกเฮือก...และอีกเฮือก อยากลืมตาให้นานกว่านี้อีกหน่อยเผื่อว่าสิ่งที่เขาเฝ่ารอคอยจะโผล่มาให้เห็น และความหวังของชายหนุ่มก็เป็นจริง เมื่อก้อนเมฆค่อยๆเคลื่อนตัวเผยให้เห็นเสี้ยวหนึ่งของดวงจันทร์ 

สิ่งสุดท้ายที่อู่อี้เทียนอยากจะเห็นหากว่าเขาต้องเอาชีวิตมาทิ้งที่นี้ ผ่านสีแดงของเลือดที่หยดเข้ามาในดวงตาสิ่งที่อู่อี้เทียนมองเห็นก็คือดวงกันที่ลอยเด่นอยู่บนฟ้า รู้สึกเหมือนกับว่ามาสฟ้ากำลังมองเขาด้วยสายตาแสนเวทนาจากบนนั้น เขาได้แต่ยิ้มเยาะเย้ยพระจันทร์ ก่นด่าไปถึงคนที่ชื่อความหมายเดียวกับดวงจันทร์ในใจ 

‘ยายแม่มด’ 

และพระจันทร์ก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่อู่อี้เทียนรับรู้ก่อนที่เปลือกตาของเขาจะปิดลง ไปพร้อมลมหายใจสุดท้ายของชายหนุ่ม...ผู้มีดวงชะตาว่าจะเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย